\Соёлын гавьяат зүтгэлтэн, Д.Нацагдоржийн шагналт Санжийн ПҮРЭВ-ийн “УТГЫН ЧИМЭГ-2017” наадмын тэргүүн шагналт өгүүллэг\

Баарангийн даваанаас баруун хойш дуниартах цэнхэр уулын салхи урьхан хонгор. Хоёр их говиор хормойгоо хулдаж тэнгэрт завилсан адууны нэртэй аргамаг цэнхэр ууланд удам залгаж голомтоо бадраасан Мятав өөрийгөө тэр тэнгэрийн уулын эзэнд тооцно. Тэр цэнхэр уул, тэр хөх өвгөн хоёр аль алиндаа амь.

Тэр цэнхэр уул өвгөний залуу нас. Айлууд нүүж суух, худаг ус гаргаж хашаа хороо барина. Мятав залуудаа арван хуруугаа мойнийж, алд биеэ агштал хоршооны мал тууж нар салхинд үжирсээр нас биеийг эвхсэн нэгэн. Тэр цаг эдүгээ нэгэнт үлгэр болж, Мятав өдгөө тохитой насыг дөрөөлжээ. Дөч шүргэсэн түүний авгай авсан сураг тэр жил дайны цагийн өртөө зар мэт хоногтоо л тэр цэнхэр уулын айлаас айлд хүрсэн удаатай.

Мятавын эхнэр хотод малаа тушаадаг “Мах комбинат”-ын яргачин хүүхэн гэсэн тун таагүй үг чих шүргэсэн ч тэр хүүхэн унд ус сайтай, урин зөөлөн, олонтой нийцтэй учир төдөлгүй түмэнд сайн хэлэгдэж, Мятавыг олон жил мал туусны хэргээ бүтээсэн гэлцэв. Алтайнхан нэг саймсарсан хүндээ чөтгөр ч байсан нүүр буруулдаггүй зантай.

"Утгын чимэг 2017" дэд байр Н.Бадамжав.

Тэр гурван өдрийн турш нүгэлгүй харанхуй өтгөн балар тайгыг чиглэн мацаж явна. Өтгөн бавгар сахал нь цан хүүрэгт хөөрөгшсөн, өвдөгцөө шүргэсэн урт гараараа нэг муу жижигхэн модон чарга чирч, сэгсгэр малгай зантгар том духандаа духдуулан, оготогор ангийн дээлээ лавтайяа долоон алд илүү бугуйлаар бүслэж том хар сүх хавчуулсан түүнтэй энэ тайгад хүн байтугай баавгай ч таарсан сүрдэж хар чацга цувуулмаар. Хаа нэгхэн палбигар том гараа бээлийнээсээ шувтлан хөлс нь бөнжигнөх магнайгаа шувтлан зэрлэг араатных шиг өлсгөлөн, гал цогтой жижигхэн нүдээрээ хавь орчныг нэгжин хараад эрхий долоовор хуруугаараа завьжаа инчдэхэд том том цагаан шүд ярайна. Сахал үсэндээ баригдсан ч залуувтар харагдах боловч ширэлдсэн үсэнд нь мөнгөн сор сууж, нүднийх нь доогуур үрчлээ тогтож эхэлснээс харвал тийм ч залуу хүн биш аж.
Энэ тайгад юу байгааг бүгдийг нь би мэднэ гэх шиг хайнга итгэлтэй алхахад дөрөвхөн алхмын зайд саяхан л шаагиж байсан бяцхан хэрэмнүүд бүдүүн хушны нөмөрт биеэ хураан нуугдан, тэртээх цоорхойн хунгарт гэдсээ таттал зоогдсон бугын сүрэг хамаг хүчээрээ цас манаруулан зүтгэлсээр ойн гүн тийш чавхдан сураггүй болно. Харин ойн шаазгай энэ аварга амьтныг дагавал зүсэм улай олох ч юм бил үү гэсэн шиг итгэлтэйгээр энд тэнд нь нисэн бууж анхааралтай ажиглана. Өлмий дороос нь шахуу дэрхийн үргэх хур шувууны сүргийг ч аварга эр үл анзаарна.Модон чаргаа цариг цасан дээгүүр чирч, ул нь зоогдвол зомгол шиг хүдэр цээжиндээ өргөн хэсэгхэн явсанаа аажуухнаар энхрийлэх мэт тавьж цааш сүр пархийсэн алхаагаар нигүүрс, аньсны бут хугачин урагш тэмүүлнэ. Хараачлах байдлаас нь харвал тайгын гүн тийш улам ахихыг хүсч байгаа нь андашгүй.
Задгай цагаан талд бол хэр хүйтэн байгааг андахгүй мэдэж болно. Тайга ялимгүй задгайраад ирэхээр салхины хүч ширүүсч шилний үйрмэг шиг цасны ойлдосуудыг түүний нүүр өөд зүү шиг цацлана. Амьсгаа нь хүйтэн жаварлаг агаарт хөдөлгөөнгүй болж тогтоод уур манан дорхноо царцаж хүдэн болж ард үлдэнэ. Хөлийн дор царцуу цасны талстууд чарлаантайгаар ёолон шажигнаж, шувууд хүйтнээс дайжин бушуухан модод бараадахаар дэвэхээ нь больж зөвхөн сум шиг шунгиналдана.Мань эр ийм тал газар аль болох яарч чарган дээрх ачаа руугаа үе үе хяламхийлгэн гүйх шахам алхаагаа түргэсгэнэ.

Утгын чимэгт оролцож, "Тайгын зул цэцэг" өгүүлэгээрээ тусгай шагнал хүртсэн Санжаажавын Оюун.

Өвгөн оточ бурхантай гүнгэрвааныхаа өмнө нам суужээ. Жижиг хүрэн авдар дээрхи зулын гэрэл гүнгэрвааг гэрэлтүүлнэ. Намрын сүүл сарын жихүүвтэр энэ өдөр тайгын царамд гарч эмийн ургамал түүхээр явах гэж буй тул лус савдаг, ерэн есөн тэнгэр бурханд мөргөж, цэцгийн амь гуйж буй нь тэр. Түүний олбогийн хажууд баахан гялгар ууттай бэлэг сэлт хааш яайшхан овоолжээ. Шавилна гээд удаагүй нэгэн юу болсныг бүү мэд учир тоймгүй бэлэг сэлт өгч, та намайг тайгын цэцгэнд явахдаа аваад яваач гэж эх захгүй шалгаасанд өвгөн оточ эвгүйрхээд буй.
Багш мөргөж, залбирлаа дуусгаад эргэхэд залуу домботой цайнаас аягалан өглөө.

Чадалтай байсан бол..

Чадалтай байсан бол

Уураг  тархиараа угжин байж би хөгжүүлэхсэн

Униар дунд сүүмийн гэрэлтэх бүүдгэр оч адил

Урт замын эхэнд зогсоод улс монголоо өргөхсөн

Даанч би ганцаардал, үзэн ядалт,

Үхэж үл болох уртын урт өр төлөөс өчиг  цааз нь дэндсэн

Хатуу орчлонд өдөр хоногийг аргацаах жирийн нэгэн харц

Чадалтай байсан бол ...

Өдөржингөө би өрөөнийхөө буланд

Өвдгөө тэврээд өнгөрснийг зурлаа

Өвөл шиг аравдугаар сарыг

Шараар би тэнгэрийг нь

Цагаанаар би бяцхан горхийг 

Өөрийгөө харин хөх өнгөөр будлаа

Газарт байсан ганц тэр лонхийг 

Гагц би зуралгүй орхилоо

Өдөржингөө би өрөөнийхөө буланд

Өнгөрснийг тэврээд асгартал уйллаа

Нулимс минь надруу хялам ч хийлгүй

Нүүр буруулаад хувцсанд минь шингэлээ

Хэнд ч хэлээгүй тэр өдрийг залгиад

 би дахиж бодохгүй

Мартаж чадахгүй горхины чимээг цээжиндээ тээгээд

 зүүдэндээ л сонсьё

Өдөржингөө би өрөөнийхөө буланд 

Өөрийгөө тэврээд чихэр хүлхлээ

Би аавынхаа
Эгэлхэн нэгэн инээднийх нь цаанаас
Эгшиглэж үсэрсэн тод оч
Эрмэг залуу насных нь аагаас
Эмтэрч унасан ширхэг цог
Би аавынхаа
Зүүднээсээ нуусан нандин хүслээс нь
Зүрхэнд нь буусан үнэт эрдэнэ
Зөрлөгт туулсан зовлон гунигийг нь
Зөөллөж аснарсан инээд баяр
Би аавынхаа
Орхиод л ирсэн эгэл нэгэн төрхийг нь
Олоод л амьдарсан зол жаргал
Орчлонд зохиосон гэгээн дууных нь
Отгон нэгэн содон аялгуу
Би аавынхаа
Хойчийг эргэцүүлсэн уужим бодлоос нь
Ховхорч үлдсэн холч ухаан
Ханхар дулаан элбэг өврөөс нь
Хагдарч унасан амин заяа
Би аавынхаа
Эд эс бүхнийг нь шингээсэн
Элэгдэж дуусахгүй маргааш
Энэрэл хайр, ухааныг нь өвлөсөн
Эцэс төгсгөлгүй үргэлжлэлээ ...

#Drst 2016

Эрхлүүлж нялхаруулж эвийлэн хайлдаггүй ч

Энхрий сэтгэлдээ дүүгээ хайрладаг миний ах

Хорвоогийн олон аашнаас дүүгээ хамгаалж халхалдаг

Хоёрхон өгүүлбэрээр ухаарал хайрладаг миний ах

Зэмлэхэд тань дүү нь дуртай

Зэмлүүлж эмээх ахтай байх дэндүү сайхан 

Аавын хайр ээжийн энэрлийг санагдуулсан

Алсаас бараатай ханагар уул мэт миний ах

Онож алдахад минь ухааруулдаг

Орчлонд хат суусан миний түшиг миний ах

Миний мэдэх хийморьлог монгол эр хүн

Мишээж инээх ноён оргил миний ах.

Үхэр харгана цөөхөн хоног цэцэглэдэг шар цэцгээрээ гоён үзэсгэлэнгээ гайхуулах мэт тонголзох агаад халуун нарнаас зугтаж голын сэрүүн эрэг дээр очихын хүслэн болсон гэлтэй хонин сүрэг харганы сүүдэр даган гүйж бөөгнөрөн хорох аж.
Гэрэл бүсгүй өнгө нь гандмал ч цэвэрхэн хийцтэй хөх торгон дээлээ тайлж эмээлийнхээ араар ганзагаараа дарчихаад морио хөтлөн хониныхоо араас алгуурхан алхахдаа хөх пансан алчуураараа нүүрэн дээрээ буух ялааг үргээж сэтгэлийн гүнд байнга бодогдох Галтыг санан дурсаж алхана.

Борооны түрүүчээр боссон салхи хэдэн гэрийн тавиуртай ааруулыг авч шидэн, аргалаа бүтээхээр гүйлдсэн авгай хүүхнүүд шуурганд хийссэн адсага ширдэгтэй хөөцөлдөж, айлуудын дээвэр туурга хөвсөлзөн, ноход хуцаж, саяхан тугалсан сарлагийн үнээ зэл өөдөө саагчих нь гантай жилийн араншин гэлтэй.

Борооны өмнө шороо, боохойн өмнө хэрээ гэгчээр газар тэнгэр нийлтэл шуурсан шороо тоос, борооны түрүүчийн том том ширхэгт нам цохиулж, ангамал хуурай хөрснөөс анхилам чийг үнэртэнэ. Баруун хойноос цайрсан бороо юу юугүй хаядгийн даваан дээр тав аравхан дусал шидлээд салхи нь эргэчихэв бололтой.

-Миний муу түнтгэр хүү яваад нэлээд хэд хоночихлоо. Унаа мал нь зүгээр л байдаг байгаа даа. Таньж, мэдэхгүй айлд хүн, хүний аргыг олох гээд бөндөгнөж яваа шүү байхдаа. Тэнгэрийн тамгатай, зайран багш минь ганц хүүгээрээ толгойгоо түшүүлэх ерөөлтэй л юм байлгүй. Хэдэн охид нь хялалзаж цэхэлзээд дургүйг нь хүргэчихвий. Гайгүй сайн захисан юмсан. Хаячихаад давхиад ирж чадах л хүн шүү... Харин тэр том охин нь сүрхий ухаалаг бүсгүй харагдсан. Хүүг минь өөрсдөө дуудчихаад гайгүй шүү байгаа даа гэж үймэрч самгардсан бодолдоо ээрэгдэн, хөрзөнгийн галд бөөр нь улайссан зуухан дээр ээзгий ширгээн суугаа самганыг Балгиа удган гэнэ.
...Урсан одох цаг хугацаа хүмүүн биеийг минь гамгүй элээж, гоо үзэсгэлэн хийгээд залуу нас, омголон зан хийгээд ухаарлын уянга бодлын чанадад уусан шингэж, дотоод сэтгэлд ярган, дотроосоо гэгээ татуулах бүсгүй намба надад суугаа юу гэмээр. Энэ л богинохон зайнд яасан ихийг амжуулаа вэ.
Тиймээ. Хорвоод бүтээсэн үйлс бүхэн минь мөнх тэнгэрийн таалал буй хэмээн бишрэн залбирах Балгиа удган залуу нас, гэгээн хайраа дурсан нулимс унаган суугаа нь энэ билээ.


(Дэлгэрэнгүй... | Сэтгэгдэл бичих | Өгүүллэг | Оноо: 0/0 | Зохиогч : Пүрэвсүрэн Соёрхын )

Аймгийн нэгдсэн эмнэлэгт энэ шөнө дуудлага тасарсангүй. Эмчийн албанд тангараг өргөсөнөөс хойш цахилж одсон хорин жилийн хугацаанд ийм шөнө олон л байсан санагдавч өнөөдрийнх шиг аяга кофе уух завгүй баруун зүүн жигүүрлүү гүйсээр хоносон шөнө таараагүй мэт.
Нуруу чилж, хоёр хөл эзэнгүй мэт салхийн бохироход ойрхон санагдана.
Аль эсвэл цаг хугацааны хуулиар урсан одох мөч бүрд зүүгдэж одоод мартагдсан байхыг үгүйсгэхгүй.
Хүнд өвчтөнг алдчихгүйн тулд хөлс дуслуулан зүтгэсээр арайхийн торгоож хэсэгхэн амрах зуур энэ л хуучин цонхоор харж зогсох дуртайсан.
Эмнэлэгийн баруун талын шинэхэн байранд айлууд нүүн орсоор л байна даа. Сайхан юм даа. Хүмүүсийн амьдрал хангалуун л байна. Ийм нэг байранд ороод муу хөгшинөө баярлуулахсан. Даанч тийм боломж надад заяасангүй дээ.


(Дэлгэрэнгүй... | Сэтгэгдэл бичих | Өгүүллэг | Оноо: 0/0 | Зохиогч : Пүрэвсүрэн Соёрхын )

Ноён хөх шувуу
Үзэгдэх, дасах аль нь билээ ч гэсэн
Үүрд хамт байсан ноён хөх шувуу
Алдаа болоод хараагдсан нь олон ч
Сэтгэлд эгшиглэнт цагаан суврага болоод
Энэ биенээс минь эгшин ч тасраагүй хүлээтэй хөх шувуу.
Илүү дутуу хөөрөл ба шаналант мөрөөдөл,
Их шунал, галзуурал, дон, хэтрүүлэл,
хийрхэл, гажиг гачаалт, гай зовлонт найдваргүйчүүд жин дарсан
Эрх чөлөөн дунд элж яваа
Өөрийгөө зугаацуулагч
Өөнтөгч хүн шувуудын хүслээр болдогсон бол
Горил ба бурхан судлалаар ертөнцийн амгалан оргилдоо хүрсэн бол
Голт бор цэцгээ, гоо охид үзэсгэлэнт хорин таван насаа мөнхөд хадгалсан бол
Годог хүлээхгүй, хотын даргаа хүлээхгүй.
Хоёулаа ирдэгсэн бол...

2017.05 сар

Баттөрийн Мянганмягмар

Хээр-Агаарт алжаан анирт умбах
Хэц бэлээр жаргалын найман морь зүүдэнд хатирах
Хэний ч хүрээгүй газар дэлхийн чанадад очих
Хэсэг зуурд уулсыг бишэрч дэргэд нь саатан. Салж чадахгүй болох. Энд л
Ургаж, удаан жил уяран гандаж
Тал юундаа тайвуу айвуу амьдарч
Уусан сүүнээс усан нулимс хүртэл
Та бидний хал хатуужил эвлэх
Мөн
Хөдөө ба хот балгад, хөеө мэт цуглуулага
Хүний санаанд урсах хөгжим хөг
Бодлыг минь тээгч бор чөмөг
Бор газар, бодьсадвын тусыг олсон хөрс ч энд л байх.

2017.08 сар Баттөрийн Мянганмягмар

Их нүүдэлч

Алтан тэмээлзгэн

Дөлгөөн уулсаас

Аг чиг дуугүй гэрэлт орон зай руу

Алсарч одсоор. Амгаланг олохоор

Илиадын нутгаар шагайж үзвэл

Эрчис саарав. Эргэж үзүүтээ

Цомирлогоо дэлгэх ертөнцөө харуутаа

Шунгаж алдав

Өвсөнд шигдэж орохоор

Үлдэж, Үл олдохоор

Наалдах хачиг

Эрдэнэд шунах гуур мэт сэтгэн

Бүлээн шороотоо санж мэтгэн

Бүтэн биеээ үрж хоосортол зүтгэв.

2017.07 сар

Баттөрийн Мянганмягмар

Баатар МУИС-д эдийн засагч мэргэжлээр суралцаж байхдаа Боловсролын их сургуулийн  англи хэлний багш орчуулагч мэргэжлээр суралцаж байсан Должмааг анх сургууль хоорондын нэгэн тэмцээн дээр харж нутгийн нэгэн бүсгүйгээрээ дамжуулан танилцаж жил гаран үерхээд сургуулиа төгссөн зунаа нутагтаа дагуулан очиж аав ээждээ танилцуулаад намар нь хуримаа хийж нэг гэрт оров. Залуу хосуудын баяр хөөр үргэлжилж  хавар нь хүүтэй болсон ч  гурван сар гарантай хүүгээ алдаж тэдний гэр бүлийг уй гашуу нөмрөв .Баатар ч сэтгэлээр унаж байнга архи ууж хэд хоног гэртээ ирэхгүй гадуур явдаг болсон бөгөөд ажлаа хаяж өөрөөсөө эгчмэд нэгэн бүсгүйтэй холбогдож тэднийхээсээ гарахаа байсан учир Должмаад салахаас өөр арга байсангүй .Хүүхдээ алдаж нөхрөөсөө салаад сэтгэл санаа нь хүнд байсан тул ганц төрсөн эгч нь хашаандаа буулгаж хуучин аав ээжийнхээ гэрийг сэлбэж засан  барьж өгөв .

(Дэлгэрэнгүй... | Сэтгэгдэл бичих | Өгүүллэг | Оноо: 0/0 | Зохиогч : Тайванжаргал Н )

Өглөөний сэрүүн агаарыг бүлээсгэхийг яарах мэт том улаан нар дүнхийн мандаж илч гэрлээ харамгүй түгээх бөгөөд өвсөн дээр буусан шүүдэр наранд алтан ганжир адил гялтагнана.Хааяахан усны шувуудын ганганалдах чимээ өглөөний анирын чимээ цууриаг улам тод чимээлэх аж.

Толгой дээр нь бөмбөр дэлдэх мэт нүргэлэн газар чичрэх мэт болоход өглөө эрт адуундаа яваад гэртээ ирээд түр зүүрмэглэсэн Балган огло харайн босон гарвал маш олон адуу туусан дөрвөн морьтой хүн тэдний хажуугаар өнгөрч байв.Балган юун хүмүүс юм бол гэж бодон мориндоо хойноос нь давхиж очвол гол дээр адуугаа тогтоон адуучид мориноосоо бууж байлаа. Балган

 Дүүмэдхэн минь
Дүүгсэн халуун гэрлээр
Сэтгэлд бадамладаг дөл` минь
Дүүрэн намрын гунигыг
Үргээж сэвэлздэг салхи минь
Дүүмэдхэн минь

Шинэхэн орсон цас шиг нүд баясгасан хань минь
Шилэн болор шиг гялалзсан тунгалаг гэгээн хайр минь
Шиврээ бороо шиг шимтэй сэтгэлийн нандин учрал минь
Шуумал дарь эх шиг сайхан надад хайрласан бурхан минь

Гар гараасаа хөтлөлцсөн гал шиг насны жаргал минь
Ганган цэнхэр гариг дээр гунхаж алхсан эхнэр минь
Голдирлоо даган мяралзах цэнгэг мөрний эх шиг
Гараараа чанасан цай чинь амттай байдаг аа хань минь

Төөрөг зургаар тааруулсан тэнгэрийн нууц дагина минь
Туургат Монгол гэрийн зүүнийг чимсэн үзэсгэлэн минь
Төрлөөсөө угийн царайлаг цэвэр Монгол эхнэр минь
Тэнгэрт сүүгээ өргөж цацлаар далласан хайрт минь

Тахилын дээжээ алгасаагүй бурханлаг сайхан хань минь
Таарсан ерөөлдөө хайртай миний үнэн ч амраг минь
Төрүүлсэн үрийнхээ эжий сүүгээр эвлэсэн дарь эх минь
Түмэн жилээр ч ханьсах ерөөл бэлэглэмээр хань минь

Хаттай залуу насны минь халгих сэтгэлийн гэрэл минь
Хайчилж солбин мишилзсэн миний хөөрхөн хань минь
Халуун дулаан хайраа надад зориулсан эхнэр минь
Хайрлаад харамлаад ханамгүй халхын нэгэн бүсгүй минь

Далавчтай төрсөн ч болоосой дагуулаад нисэхсэн ханийгаа
Дараалсан гурван хүүг минь төрүүлээд өгсөн болохоор
Дархан бэрийн суудлыг чамдаа бэлэглэе хань минь
Дахин дахин учрахын ерөөл өргөн амлая миний сайхан ханиа

САРТУУЛЫН Б.УЛААНХҮҮ хайрт хань даа зориулав 2017 08 5НД

Арван хэдхэн насны минь амталж үзсэн алим минь
Амьсгаа хамтдаа давхцсан анхны цагаан шөнө минь
Аргадаж эвлэж усалсан ариухан нандин цэцэг минь
Амьддаа хэзээч мартахгүй насны ганцхан жаргал минь

Хосын хорвоод учирсан хоёр зүрхний хэмнэл минь
Хоёулаа хамт сандарсан хамгийн гэгээн учрал минь
Хоёрхон биенээсээ өөр хэнд ч алдаагүй нууц минь
Холын холоос дурсах хонгор багын дурсамж минь

Хайрын орчлонд ууссан хангал багын эхлэл минь
Халуун хөлсөө нийлүүлсэн хамгаас үнэтэй цэг минь
Хаанаас ч хайгаад олохгүй хатан гоо үзэсгэлэн минь
Хараацай насаа дурсаад инээгээд уулзах найз минь

Нандин тэр л нууцаа надтай хоёулаа хадгалсан
Нартад анх учирсан байгалийн дэгжин цэцэг минь
Намтар түүхээ хадгалсан үүрдийн ганцхан чи минь
Намайг хааяа дурсаад дотроо инээмсэглэж байгаа даа

Сартуулын Б.Улаанхүү 2017 07 17

Манайх гэдэг айл найман хүүхэдтэй өнөр өтгөн тэр үеийн жирийн л нэгэн сайхан айл. Аав ээж хоёр минь арван хүүхэд төрүүлж хоёрыг нь хүн болгож чадаагүй ч таван хүүтэй гурван охинтой тэр үедээ бүлтэйд тооцогдсон малчин айл. Нэгдлийн тэмээ хариулж хэдэн хүүхдүүдээ өсгөж яваа хоёр ачтан.
Аав ээж хоёртоо талархаад баршгүй. Миний ээж хил залгаа Завхан аймгийн Дөрвөлжин сумаас бэр болж ирсэн хүн л дээ.Хаврын нэгэн нарлаг сайхан өдөр нутагтаа очиж аавынтайгаа зусахаар ээж санал гаргаж аавтай ярилцаж тохирсон билээ.Олон жил нутагтаа очиж зуслан тааруулаагй болохоор тэр биз.

(Дэлгэрэнгүй... | Сэтгэгдэл бичих | Өгүүллэг | Оноо: 0/0 | Зохиогч : Өгүүллэг )

zam-086.JPG
Хэмжээс: 600x450 110k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 4223

kho-009.JPG
Хэмжээс: 600x450 94k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 4592

khongor035.jpg
Хэмжээс: 600x438 112k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 4955