Навч хөлөргөж, нарны хүү хайраа хэлдэг
Навч унаж, газрын охинд хайраа өгдөг Эр өвс эхэлж ургадаг Энүүхэн хавийн цэцгээ тоолосхийгээд ганхдаг Хярсан салхи нүдээрээ инээж Хялгасанд хүртэл хайраа хэлдэг Хясаа шиг аашиндаа хөлбөрч орхиод Хамтдаа л явах гэж хийсгэж оддог Уулга алдуулж бороо асгаран Ухаангүй саналаа гэж хурмаст шивнэдэг Уйдна даа, чи надаас уйдна гэж Улаан зээрд гол амиа тасартал хөөсөрдөг Тэнгэр, газар хоёр биенээ цоо ширтэж Тэсгэл алдахдаа манан унагаж уулздаг Өдөржин нээсэн зовхио амраахын төдий харамлахдаа Өөрөөсөө бусдад тэнгэр сүүдэр дагуулж харддаг Дээшээ ургадаг биш, дотогшоо яргадаг бүхэн биенээ барааддаг Дэндүү их хайрыг дааж ядахдаа дэлхий эргэдэг Цэврүү исгэгдэх шиг л нулимс ивлээд явчихлаа
Цээжинд минь иссэн чамд хайртай болчихож , би
Шуурайн Солонго: Гималай
Шуурайн Солонго: ТООРОЛЖИН
Ш.Сундуйжав : Үүр цайж байна
Э.Үржинханд : Хос ном мэндэллээ
Б.Болдсүх : Таг мартсан тангараг
Ч.Дагмидмаа
Та бүхэн өөрсдөө шүлэг, өгүүлэл оруулахыг хүсвэл энд дарж нэмж болно.
Та монгол гарын драйвэр ашиглан бичээрэй. Оруулсан мэдээллийг админ үзээд идэвхжүүлнэ.
art_17.jpg Хэмжээс: 600x456 112k Сэтгэгдэл: 0 Үзсэн: 4889
mongolia2007year-087.JPG Хэмжээс: 600x450 80k Сэтгэгдэл: 0 Үзсэн: 4537
khongor008.jpg Хэмжээс: 600x553 134k Сэтгэгдэл: 0 Үзсэн: 5328
Нэр: Э-шуудан: Санал хүсэлт:
Facebook 
Twitter 
