|
|
 Өгүүллэг: Үйл үйлээ дагаад...төгсгөл
Оруулсан admin on 2008-05-05 01:35:38 (6408 уншсан)
Батзориг бүр сандран мэгдэв. Түүнийг хар тамхи зарж байгаад үйлдэл дээрээ баригдсан,мөн өөрөө хэрэглэж байсан нь шинжилгээгээр тогтоогдсон,бичиг баримгүй явж байсан,хуулийн дагуу амьдрах хугацаа нь дууссан байсан зэрэг шалтгаануудыг үндэслэн нэг жилийн хугацаатай жирийн дэглэмтэй шоронд хорив.
Ингээд нэг л мэдэхэд тэрээр шоронгийн хүйтэн хананд биеэ наан хярсан бүжин шиг шигдэн сууж....яагаад вэ хэмээн бодохоос өөрийг үл хийн сууна. Түүний өрөөнд Батзоригоос гадна нэг ахимаг насны нүдэнд дулаахан өвгөн Жек,бараг үг дуугардагүй ихэвчилэн тааз ширтээд хэвтэх нэг энэтхэг болов уу гэмээр залуу ,мөн аварга том биетэй,биеэрээ дүүрэн шивээстэй хөнхөр нүдтэй духаараа харсан булиа эр,тэгээд найрсаг зантай жижиг нуруутай үргэлж л инээж явдаг өнгөт арьст залуу,байнгын ямар нэг юм бичиж байдаг нэг япон залуу эд нар байв. Фрэнк эргээд Янжмаагаас юу хүсэж байгаагаа мэдэж байсан болохоор ганц нэг хүнтэй уулзан хамгийн гайгүй камерт оруулж өгсөн нь энэ. Энийгээ ч гэсэн тэрээр Янжмаа бүсгүйд яаж тайлагнахаа мэдээж мэдэж байлаа.
Хөгжилтэй залуу Жонн Батзориг дээр ирэн гар барин танилцаад мөрийг нь алгадалаа. Батзориг өөрт ноогдсон орон дээрээ хоёр хөлөө ачин суугаад чичрэн одоогоор хэнтэй ч юм ярьж чадахгүй нь илт харагдана. Шоронд орохдоо нэг удаа 10 минут утсаар ярих эрх олгогдсоны дагуу Янжмааруу залгатал тэрээр утас нь холбогдохгүй байлаа. Намарлуу залгах гэтэл цээжээр дугаарыг нь мэддэггүй. Дэмий л Янжмаа руу залгасаар байтал минут нь ч дуусчээ.
Анх ирсэнээ бодвол Батзориг овоо дасаж эхэллээ. Өрөөний хэд нь түүнд Англи хэл зааж өгөн....Батзориг ч юм юм ойлгож өөрийнхөө тэнэг гэнэн явсандаа дургүй нь хүрч өөрийгөө хохь нь ингэж байж ухаан суух байсан юм байна л даа хэмээн...энд байх хугацаандаа бүүр илүү ихийг сурч мэдэж авахыг хүслээ. Түүнийг шоронд орсоны дараахан Янжмаа түүн дээр иржээ. Тэгээд уулзаад явахдаа Зоригоо намайг уучлаарай...чи өөрөөсөө л болж энэ замыг сонголоо. Харин би энэ хамт яваа хүнээсээ гуйж байж чамайг гайгүй хүмүүстэй нэг өрөөнд орсон гэж дууллаа.....би...би амьдралаа бодъё доо уучлаарай хэмээн хэлээд нулимас дуслуулан доошоо харлаа. Батзориг чимээгүй байж байснаа гарыг нь атган....аз жаргал хүсье....хэмээн ганцхан үг хэлээд цаашаа орлоо. Тэрээр өрөөндөө орон дээшээ харж хэвтээд ихийг бодлоо. Янжмаа минь дээ....чи анхнаасаа намайг Зулааруу минь явуулсан бол өнөөдөр бүх л юм байр байрандаа сайхан байх байсан....чи надаас юу хүссэн болоод өнөөдөр энэ хол газар үнсэнд хаягдсан шалз шиг орхиж байгаа юм бэ.....тэгээд эмчилгээ за бүүр анхнаасаа л бүх юм замхарсан байсан юм байна л даа...би ч ойд төөрсөн сармагчингаас дутуугүй юм байжээ...өрөвдөлтэй ч эр болдоо....за яахав эндээс гараад ажлын хэдэн төгрөгөө аваад Янжмаатай уулзан бичиг баримтаа ч авч,хэдэн төгрөг зээлээд нутаг буцаж муу эхийхээ хажууд тайван амьдръя...сүүлийн энэ хэдэн жилийн дотор юу ч үзэв дээ хэмээн бодов.
Түүний дараахан усанд ороод гараад иртэл энэ шоронгийн атаман гэж жижгэвтэр биетэй байнга л амандаа нэг юм зууж явдаг харахад профессор болов уу гэмээр хүн байдаг юм. Түүний гар хөл бологч нь амыг нь дараад авч яван нэг жижиг өрөөнд орууллаа. Тэнд тамхи татацгааж байснаа Батзоригыг харан хүрч ирээд илж таалан хэдэн талаас нь оролдож эхэллээ. Батзориг ч байдгаараа түлхэн тийчлэнэ,амыг нь боосон алчуур хоолойг нь хатаан хөл гар дээр нь дарсан булиа залуусыг тэр яагаад ч хүчрэхгүй байлаа. Тэгтэл шоронгын атаман гэх нөхөр хүрч ирэн түүний хүзүү цээжийг нь илэн амаа боосон алчуурыг нь аван өөдөөс нь тамхины утаагаа үлээн үнстэл Батзоригын хамаг тэвчээр барагдана өөдөөс нь нулимав. Босс ч уурлан зүүн булчин дээр нь татаж байсан тамхиа унтраатал тэрээр байдгаараа чарлалаа. Энэ чимээнээр хуяагууд орж ирэн тэднийг авч явлаа. Батзориг өрөөндөө чичрэн хэвтэнэ. Өрөөний хэд нь хирэндээ түүнд туслана....ялангуяа Жек өвгөн илүү анхаарал тавьж амьдралын олон талын юмыг хэлж ярьж өгдөг боллоо.
Батзориг ганцаараа явахаа больсон,бас босс гэгдэх нөхөр өөр тийшээ шилжсэн тул дахиж тэд нартай орооцолдсонгүй. Ийнхүү нэг л мэдэхэд нэг жилийг ардаа орхиж түүний суллагдах өдөр иржээ. Маргааш суллагдана. Эрх чөлөөг дахин амтлана. Эхлээд гэртээ харьж Янжмаагаас бичиг баримт,хэдэн төгрөг авчихаад,Намартай уулзан хариугаа аваад тэгээд нутаг буцна даа хэмээн бодохоос л нойр нь хүрэхгүй тэлчилж ядна. Хэдий шорон ч гэлээ өрөөний хэддээ тэрээр их дассан байлаа. Эндээс л тэр амьдралыг ойлгож таниж мэдэн,жинхэнэ эр хүн болон гарч байгаагаа мэдрэв.
Унаа дамжин явсаар гэртээ иртэл хүн байхгүй байв. Ойрхон дэлгүүр орон нэг ээлжийн солих хувцас аван сайхан хоол идчихээд харьтал ашгүй цонх нь гэрэлтэй байлаа. Үүдний хонх дартал автомат хаалга ч онгойн дотогшоо орон гэрийнхээ хаалгыг тогштол нэг Польш залуу хаалга тайлан шинээр ороод удаж байна....хэмээн хэлээд хаалгаа тас саван хаалаа. Батзориг гайхаш тасран Намарын гэрт очтол бас л өөр хүмүүс орчихсон мэдэхгүй хэмээх ганцхан үгээр түүнийг үдлээ. Тэрээр хаачихаа мэдэхгүй байлаа. Цээгийгийнд очих гэхээр ирээд удаагүй байхдаа л бас,тэгээд ч гэрээс гаддаггүй байсан болохоор яг тэнд энд гэсэн ямарч баримжаагүй байв. Дотроо хараал урсгасаар метронд сууна хотын төвийг зүглэн явлаа.
Батзориг метроноос буун Мичиган нуурыг зүглэн алхлаа. Тэнд очих гэсээр байтал цаг нь болж нуурыг хаасан байв. Тэрээр ойролцоох цэцэрлэгийн сандал дээр үүргэвчээ дэрлэн хойшид хэрхэхээ бодон хэвтэнэ. Зуны зөөлөн салхи хацарыг илбэн цээж дүүрэн амьсгал авч,хөх тэнгэр ширтэн тааваараа хэвтэх түүнд одоохондоо сайхан байлаа. Байнга л тогтсон цагт шүглийн дуу,хянагчийн хахир орилоон,хоригдолуудын бие бие ширтэх өлөн харц хаа сайгүй хараа хяналт, өргөстэй хашаа. Энэ бүхэн түүний хувьд ард хоцорчээ. Гэтэл одоо хүний нутагт таньж мэдэх нэг ч хүнгүй ингээд гудамжинд хонож байдаг. Түүнд хэзээ ч юм,хэн нь ч юм нэг хүний хэлсэн үг гэнэт бодогдон зориг орлоо.
Эр хүн зовох тусмаа чангарч
Эрдэнийн чулуу элэгдэх тусмаа өнгө орно гэж...
Одоо тэгэхээр би яах ёстой болж байна...маргааш өглөө ямарч байсан явж хөлслөх байр хайя,тэгээд ажил хийж хэдэн төгрөгтэй болж аваад гэртээ л харих минь....Янжмааг хаанаас олж болох вэ. Нэг ч гэсэн монгол хүнтэй таарвал Цээгийгийн эмнэлэгийг олоод өгөх байх даа. Тэндээс л Янжмааг олж болох юм байна. Бас ч гэж ирсэнээ бодвол хүнтэй ярихаар болсон юм чинь хэмээн яагаад ч юм сэтгэл нь хөнгөрөн дураар тэнүүлчилэх салхинд илбүүлсээр хөдөө гэрээ,нутгаа,санан зүүдлэсээр унтлаа.
Янжмаа Батзоригыг эргэж очсоны байраа буцааж өгөөд Цээгийгийнд буцан нүүж очлоо.Түүнээс хэд хоногын дараа Фрэнк утасдан эргэж очсон уу хэмээн асуугаад,хэзээ талархасан сэтгэлээ илэрхийлэх гэж байна...хэмээн худлаа инээснээ өнөөдөр манайд хүрээд ир....би нэг жижишхэн үдэшлэг хийх гэж байгаа юм,манай хэдэн цөөхөн найзууд ирнэ чи танилц хэмээн хэлээд унаа явуулж авхуулахаар болов. Цээгий ч гэсэн хажуунаас нь:яваад сайхан хүмүүстэй танилцаад нэг оройг сайхан өнгөрөөгөөд ирээ. Наад Фрэнк чинь ер нь их дажгүй шүү...чи харин ч азтай...энд чинь бүр бичиг баримтны төлөө шаруудтай суух хүсэлтэй зөндөө охидууд байдаг....энэ хүн чамд ер нь нилээн талтай байна...хэмээн үг хавчуулав. Янжмаад ч нэг их татгалзаад байх зүйл байсангүй. Тэрээр бэлэн болчихоод хүлээж байтал товлосон цаг ч болон унаа ирлээ. Тэр орой үнэхээр сайхан байлаа. Ирсэн зочид ч эхнээсээ буцсаар тэр хоёр хоёулахнаа үлдэв. Фрэнкийнх үнэхээр тансаг айл....нуурын ойролцоо байрлах гурван давхар хаусны эргэн тойрон том төмөр хашаагаар хүрээлэгдсэн. Нэг давхар нь гал тогоо болон зочид хүлээн авах өрөө,мөн хоолох өрөөтэй,хоёр давхартаа унтлагын өрөөнүүдтэй,гурван давхартаа ажлын өрөө болон бас бус зүйлсүүд нь байдаг байв. Өрөө болгон нь ханандаа ховор сайхан зурагуудтай,битүү хивсээр хучигдсан,бас сайхан,сайхан тарьмал цэцэгүүд олноороо байлаа. Янжмаа анх удаа Америк айлд,хаусанд хөл тавиад үнэхээр нээрээ энэ чинь Америк билүү хэмээн дуу алдан явна. Түүнд энэ бүх тансаг зүйлс гойд таалагдаж байлаа. Тэр орой тэр хоёр задгай галын дэргэд суун виски шимэнгээ амьдралаа ярьцгаан нэг л сайхан байлаа. Гэтэл гэнэт Фрэнк гараас нь барин Инжа чи манайд нүүгээд ирээч...би энэ том байшинд ганцаараа ханхайгаад эвгүй юм. Хүүхдүүд минь тусдаа гарчихсан болохоор чи бид хоёр дээр бараг ирэх ч үгүй хэмээн хэлээд өөдөөс нь татгалзахын аргагүй нүдээр харлаа. Янжмаа ч зөвшөөрөн маргааш нь гэхэд тэднийд нүүн ирлээ. Тэр хоёр шинэхэн хосууд шиг л сайхан байлаа. Янжмаа ч төрөл арилжсан мэт болон ажлаасаа ч гарлаа. Тэрээр өөрийгөө азтайд тооцон тансаг амьдрал дунд умбана.
Нэг орой Фрэнк найзуудтайгаа покер тоглоод ирнэ хүлээлгүй унтаж бай гэсэн болохоор тэрээр ганцаараа хонолоо. Яагаад ч юм энэ том байшин нэг л эвгүй хоосон санагдав. Тэрээр айдасаа дарах гэж нилээн виски уулаа...ерөөсөө маргааш нэг нохой авъя ханьтай ч юм хэмээн бодлоо. Уусан вискиндээ согтоод унтаж байтал гэнэт түүнийг нэг хүн үсдээд авахад орилон хараад нүдэндээ итгэсэнгүй....Фрэнк зогсож байлаа.
Фрэнк тоглож байгаад шөнө иртэл Янжмаа ухаангүй унтаж байлаа. Түүний цагаан цээж,булцгар хөхийг харж байсанаа хөхнийх нь үзүүрээс чимхвэл сэрэхгүй байв. Гэнэт түүний гаж байдал нь дахин сэргэн....би хангалттай тэвчсэн одоо чадахгүй нь хэмээн олс авчран дээш нь харуулж хэвтүүлэн хүлж байхдаа дур хүсэл нь хэмжээлэшгүй оволзож байгааг мэдлээ. Тэрээр Янжмааг үсдэн өндийлгөөд нүүр нүдгүй балбаж эхлэв. Янжмаа битгий л дээ...боль л доо...уучлаарай дахиж согтолоо уухгүй хэмээн байдгаараа орилно. Түүнийг орилох тусам тэрээр бүр ч илүү таашаал авч таарсан газраа хазаж,чимхэж базаж гарлаа...Сүүлдээ ч Янжмаа тэнхэлгүй болон нэг мэдэхэд ухаан алдчихсан байв. Янжмаа сэргээд байдгаараа айн чичирсээр босох гэтэл биеэ хөдөлгөж ч дийлсэнгүй. Арай хийн толгойгоо өндийлгөтөл Фрэнк юу ч болоогүй юм шиг зүгээр үү май ус уу хэмээн мөстэй ус барин халаадыг нь нөмрүүлэв. Янжмаа усыг нэг том балгаснаа яасан гэж энэ вэ хэмээн өөрөөсөө асууснаа....ингэж байхаар явъя гэж шийдэн шүдээ зуун босож юмаа бэлдэж эхэллээ.
Фрэнк харж байснаа яасан явах гэж байгаа юм уу...чи надаас салвал маргааш гэхэд нөгөө хар юмныхаа адил шоронд орно. Би чиний талаар бүх мэдээлэлийг мэднэ. Одоо хууль бусаар амьдарч байгаа,нөхөр нь хар тамхины хэргээр хоригдож байсан...хуурамч бичиг баримт бүрдүүлсэн гээд...бас найзыг чинь ч ажилгүй болгож тэр эмнэлэгийг нь хаалгаж чадна. Өөрөө л шийддээ. Би дахиж ингэхгүй намайг уучлаарай гэж хэлээд хүйтэн алчуур өгөн өрөөнөөс гарлаа.
Янжмаа эхэр татан уйлна. Төгс юм,үнэн юм гэж байна уу....бүх юм яагаад ийм байдаг байнаа...би одоо яах вэ....нэг бол энэ тэнэг садистын гарын шүүс болох....эсвэл шорон...үгүй үгүй хэмээн уйлсаар...за яахав ингэж л байг...нэг л өдөр би чамайг орхин инээд алдаад гарах болноо...чи харж л бай би заавал нэг юм хийнэ...харин хэзээг нь бүү мэд хэмээн өөртөө хэлэн чимээгүйхэн уйлсаар.
Батзориг маргааш нь байр хайсан боловч май гээд үзүүлэх ямарч бичиг баримтгүй түүнд байр олдсонгүй. Аргаа баран бургэр авч идэхээр Maс Donalds орлоо. Тэнд яаралгүй яахыгаа шийдэж ядан суутал нэг залуу хажуугаар нь өнгөрөхдөө нэг харсанаа сайн уу хэмээн толгой дохин мэндэллээ. Батзориг Монгол хүний дуу сонсоод хэзээ ч баярлаж үзээгүйгээрээ баярлан шууд түүний араас гаран учир байдлаа хэллээ. Нөгөө залуу гайхан харсанаа тэгээд өөр хотоос ирж яваад бичиг баримтаа хаясан юм биз дээ. За яахав манайд шпротолж болно. Харин түрээсээ урьдчилж авна шүү гэв. Батзориг ч дуун дээр нь зөвшөөрөн найз нь одоо өгчихье хэмээн мөнгөө гаргаж өгөөд,эхнэр хүүхэд бий юу...сайхан танилцсаных хэдэн шар айраг аваад орвол болох уу хэмээн баярласан сэтгэлээ тогтоож ядан асуулаа. Батжа гэх тэр залуу хэхэ бололгүй яахав,манайд дан харчуул байгаа ахиухан л авах хэрэг гарах байх даа хэмээн хэлэв. Тэр хоёр ороод бусадтай нь танилцан байж байтал Батжагын найз охин нэг найз охинтойгоо хамт хүрээд ирлээ.
Үеийн залуус хөгжилдөн сайхан байлаа. Батзориг яагаад ч юм тэр дагаж ирсэн хүүхэнийг нэг л мэдэх ч юм шиг нүд нь нэг л сэтгэлд буугаад байв. Гайхан бодол болон сууна. Гэтэл эрчүүд бөх ярьж байснаа нутаг усаа ярьцгаалаа. Батзоригоос асуухад нь нутгаа хэлтэл нөгөө хүүхний нүд нь сэргэн тийм үү би бас Шандынх ш дээ гэв. Тийнхүү нутгийн хоёр цаашлан ярилцсаар хэн хэнийгээ мэдэж авлаа. Батзоригын багын сэтгэлд нь тээр хол зуурдхан үлдсэн Сараа охинтой энд ингээд учирна гэдэг ёстой л хувь тавилан гэлтээ.
Төгсгөлийн орчил...
Батзориг,Сараа хоёр тэр өдрөөс хойш байнга уулзан бүр хамт амьрах боллоо. Хоёулаа зэрэг ажил хийн Батзориг амьдрал гэдэг ийм байдаг билүү хэмээн өөрийн эрхгүй сэтгэл ханамжтай байлаа. Хаяа хаяа Янжмаа,Зулаа хоёр түүний сэтгэлд хоёр өөрөөр орж ирдэг ч тэрээр хоёуланг нь одоо бол өрөвддөг байв.
Арайхийн Янжмаагийн сургийг гарган түүнээс бичиг баримтаа авахаар тохирон нэг уулзахдаа тансаг,хээнцэр ч гэсэн түүний нүд ямар ч гал цоггүй гол нь дуусаад унтрахаар сүүмэлзэж буй лаа шиг харагдаж билээ.
Ингээд Америк гэдэг газар хөл тавьсанаас хойш нэг л мэдэх 6 жилийн хугацаа өнгөрчээ. Батзориг,Сараа хоёр ч зэрэг зүтгэснийх бас ч гэж овоо хэдэн юм хураагаад амжив. Сүүлийн үед яагаад ч юм ээж нь байнга бодогдоод байдаг боллоо. Сараад нэг өдөр би Монголдоо очмоор байна...чи юу гэж бодож байна хэмээн асуухад...нэг ч их дургүйлхсэнгүй.Тэгсэнээ надад чамд барих сайхан бэлэг байна. Маргааш хамт явна шүү гэж хэлээд эрхлэнгүй хүзүүдэн авлаа. Маргааш нь хоёулаа эмнэлэг ороход Батзориг гайхасхийн Сараагын өөдөөс харвал цаадах нь жаргалтай инээн...миний хонгор аав болох юм шиг байна одоо үзүүлж байж хариу нь гарна хэмээн хэлээд үнслээ...Батзориг аянганд ниргүүлэх шиг боон юу..дахиад хэлдээ хэмээн орилов. Тэгтэл сувилагч гарч ирэн чимээгүй байхыг санууллаа. Батзориг гайхан Сараад өнгөрсөн бүхнээ хэлэх гэснээ урд нь Зулаагын хэлж байсан бодогдон арай хэмээн бодоод дараа нь ирж ганцаараа шинжилгээ өгч байж болъё хэмээн өөртөө хэлээд Сараагаа тэдрэн үнслээ...
Бум авгай хүү нь яваад 3 жилийн дараа нөхөр нь өнгөрөн ганцаараа хоцорлоо. Хүүгээс нь сайн муу ямар ч сураг байдаггүй. За чихэнд юм дуулдахгүйг бодоход амьд мэнд л байгаа юм шиг байна. Муу хүү минь л сайн явж байвал нэг л өдөр уулзана даа хэмээн өглөө бүхэн цайныхаа дээжийг өргөн залбирна. Түүний хүүгээ зүүдэлсэн шөнө,хүлээсэн хоног,бэтгэрсэн сэтгэлийг яаж бичилтэй билээ.
Зуны нэг сайхан өдөр нэг л сэтгэл нь гэгэлзээд сонин болоод байлаа. Тэрээр яагаад ч юм эртлэн босож баахан юм бэлдэнэ. Удахгүй наадам ч болох нь...муу хөгшин минь байсан бол хэмээн...санаа алдсанаа хуурай нүдээ гарынхаа алгаар арчлаа. Гэтэл тээр холоос хотын нэг ганган том тэрэг гэрийг нь зүглэн айсуу. Яагаад ч юм хүүг нь тэр л нэг өдөр яг ингээд том машин аваад явсанаас хойш бараг 10 жилийн хугацаа өнгөрчээ хэмээн бодон...за холын улс байх шиг байна цай зэхээж бэлдэе хэмээн гэрт орлоо. Төд удалгүй гадаа нь машин ирэх дуу гарахад толгойн дахь алчуураа засан хормойгоо нэг сэгсрээд гартал өөдөөс нь хүү нь инээмсэглэн ээжээ хэмээн гүйн ирлээ. Бум хэсэгхэн зуур манаран хүү минь...чи минь мөн үү...хүү минь хэмээн юу ч хэлж чадалгүй энгэрт нь наалдан эхэр татан уйллаа. Ээж хүү хоёр бие,биенээ тэврэн уйлалдана. Гэтэл тэндээс нэг бүсгүй хүүхдээ тэврэн сайн байна уу ээжээ хэмээн инээмсэглэн ирлээ. Батзориг ээжээ миний эхнэр хүүхэд шинэ хүмүүсээ хүлээж авдаа хэмээн хэллээ. Бум бэрээ үнсээд ач хүүгээ тэврэн эвий минь,эвий минь гэхээс өөрийг хэлж чадахгүй байна. Түүний олон жилийн өмнө ширгэсэн нулимас тэр л өдөр сад тавин урслаа.
Хүний амьдрал гэдэг хүн өөрөө өөрийгөө мэдэж байгаа юм шиг хирнээ өнөөдөр,маргааш ,нөгөөдөр юу болох нь мэдэгдэхгүй оньсого шиг л байх юм даа
Тухлан сууж уншсанд баярлалаа.
Миний блогоор зочилж өөр олон өгүүллэг уншиж сонирхоно уу... http://boljmor.blog.banjig.net/
(
Сэтгэгдэл бичих? |
Өгүүллэг |
Оноо: 10/2 |
Өгүүллэг )
Манай сайт танд таалагдаж байвал LIKE хийгээрэй. Танд баярлалаа.
|
|
|
|
 |
Санал асуулга |
 |
|
Та манай гишүүн болохыг хүсвэл энд дарна уу.
t
Одоо онлайнд 230 зочин 0 гишүүн байна.
|
|
|
 |
 |
Агуулга |
 |
|
| Бямба, 2024.03.30 | | · | Лха Отхан : ЗАМЫН ТУХАЙ ШҮЛЭГ |
| Даваа, 2024.03.04 | | · | Б.Явуухулан: Сонин сурвалжлагчид ярьсан нь |
| Пүрэв, 2024.01.25 | | · | Г.Мөнхтулга : ХАЙР |
| · | Г.Мөнхтулга : ТҮҮНД |
| Пүрэв, 2023.12.21 | | · | Г.Мөнхтулга : ХОТЫН ШӨНӨ |
| · | Г.Мөнхтулга : ЧАМД |
| Мягмар, 2023.12.12 | | · | Долгорын Цэнджав : ТАМГА |
| Мягмар, 2023.12.05 | | · | Г.Мөнхтулга : Зүүд |
| · | Г.Мөнхтулга : ХЭДЭН ҮГ |
| · | Г.Мөнхтулга : ДҮРСГҮЙ БОДОЛ |
| · | Г.Мөнхтулга : БҮСГҮЙ ЧИ НАМАЙГ ХҮЛЭЭДЭГ ҮҮ |
| · | Г.Мөнхтулга : БИ ХИЙСЭЖ БУЙ НАВЧ |
| Даваа, 2023.11.27 | | · | С.Начин : Уучлалын шүлэг |
| Пүрэв, 2023.10.19 | | · | А.Эрдэнэ-Очир : АЯЛАГХАН ЗАЛУУ НАС МИНЬ |
| · | Ц.Доржсэмбэ: ЧИНИЙ САЙХАН ГАРЫН ХҮЙТЭН |
| · | Ц.Доржсэмбэ: ЦАС БОРОО |
| Лхагва, 2023.10.18 | | · | Т.Дарханхөвсгөл : Үхэр огдой |
| · | Б.Явуухулан НҮҮДЭЛЧНИЙ НАМАР |
| · | А.Эрдэнэ-Очир : Тунгалаг гунигийн улирал |
| · | Ц.Доржсэмбэ : НАМАЙГ ХАРСАН НҮД |
| · | С.Ууганбаяр : НАМАРТ БИ ДУРГҮЙ |
| · | Т.Дарханхөвсгөл : Бидний намар |
| · | А.Сүглэгмаа : Навчисын шуурганаар |
| · | Ц.АВИРМЭД : ТЭР НАМАР |
| · | Д.Бямбажав : НАМАР |
| Ням, 2015.10.25 | | · | Зундуйн Дорж |
| Бямба, 2023.10.14 | | · | Зундуйн ДОРЖ : Өглөө болгон эрт босч |
| · | Батсайхан Баттөгс : Миний нутгийн намар |
| Мягмар, 2023.09.12 | | · | Ц.Бавуудорж : МЭДРЭМЖИЙН ТУХАЙ ШҮЛЭГ |
| · | Ц.Бавуудорж : ИТГЭЛ |
| · | Ц.Бавуудорж : ТОМЪЁО |
| · | Ц.Бавуудорж : НАМРЫН ӨВСӨН ДУНД |
| · | Ю.БАЯН-ОЧИР : МАШИН |
| · | Ю.БАЯН-ОЧИР : ЦЭН ТОГОРУУ |
| · | Ю.БАЯН-ОЧИР : ЖАРГАЛ НЬ ТЭР |
| · | Ю.БАЯН-ОЧИР : ӨНӨӨДӨР |
| · | Ю.БАЯН-ОЧИР : Миний ертөнц |
| · | Ю.БАЯН-ОЧИР : ӨМГӨӨЛХҮЙ |
| · | Ю.Баян-очир : Мод |
| Мягмар, 2023.08.22 | | · | Б.Болормаа : Намайг явсны маргааш |
Та сараа сонгоно уу
 |
|
|
|
 |
|
Facebook 
Twitter 
