Ер бусын тунгалаг наран бүхий биеэс минь мандаж

Ертөнц дахины цэцэгс эргэн тойронд минь дэлгэрнэм

Хаврын бурхан би хаа сайгүй оршиж

Хад чулуу, бутны завсраар алтан цацраг минь шагайна.

Хот тосгод, буйд толгодын хүмүүст ариун хүсэл минь зочилж

Хол одогсод, бурхан болоочдыг гэгээн сэтгэл минь гийгүүлнэм.

Эгэл юм бүхэнд хайртай би нууцхан чамдаа зориулж

Энгийн нүдэнд үзэгдэхгүй эрдэнэт захидлаа илгээнэм.

Нарны амьтай шүлгүүд минь цэцгийн үндэс дамжсаар

Наана чинь бас уянгалахыг найз минь чи сонсоно уу.

Живаа дүнчүүр гэрлийн тунгалаг чавхдасыг хөглөсөөр

Жаахан чиний минь хацарт жаргалын туяа бэлэглэв үү.

Хагацал гэж үгүй мөнх залуу өдрүүдээр

Хаврын бурханы бүрэлбаа би нарны утсаар ертөнцийг хэлхэж

Шидэт цацрагаар хөвөрдсөн мөрөөдлийн хонгор уянгатай

Шигтгээт аялгуун титмээ хүн төрөлхтөнд дурсганам.

Уран оргилд нь хөөмий хөшилдсөн

Урин салхинд нь исгэрээ сэнгэнсэн

Ус гол нь туульс хайлсан

Ураг овгоороо магтаал аяалсан

Улаан нараа золгож тосдог

Уулс чуулсан нутаг минь ээ

             Өөр өөрийн өнгө аястай

             Өвөрмөц хэл өв соёлтой

             Өндөр суврагын эзэн бурхадтай

              Олон ястны өлгий орон

              Улаан нараа залбирч жаргаадаг

               Уулс туульсын нутаг минь ээ

Шинэ дээлээ оёод

Чихэр боовоо базаагаад

Биеийнхээ бэлчээрийг арвижуулаад

Бизнесдээ өндөр ашиг олоод

Төр нь түмнээ түшсэн бодлоготой

Түшээд нь алсын хурц хараатай

Ард түмэн бүгдээрээ

Ажил хөдөлмөр эрхэлдэг байж

Амар сайхан шинэлээрэй

Ардчилсан төрт улс минь ээ

  Б Эрдэнэцог

Сар шинэдээ сайхан шинэлээрэй миний монголын ард түмэн минь

Хилэн улаан уулсынхаа бэлд нь хөврөх сэвшээ
Хиргүй тунгалаг тэнгэрийн гижиг үргээх сэвэлзээ
Жигүүр дэлгэх шувуудийн тэсвэр сорих шамрага
Жин үдийн нарнаар мандал аргадах бидэр

Би хэц өндөрийн салхи

Шивээн толгой ганхуулах бор тойрмийн сэвшээ
Шиврээ бороог зүсрүүлэх аяс намуун сэвэлзээ
Шинийн сарны гуниг аргадах аниргүй оргилийн намилзаа
Шинэхэн тэрлэгний мөр гандаах цаг мөнхийн туналзаа

Би хэц өндөрийн салхи

Эрийн хийморь сэргээсэн сүмийн улааны сэвэлзээ
Эрэмгий морьдийн тоос хөврүүлсэн ямаат улааны сэвшээ
Бэлийн чулуу мөлийлгөх энэ цагийн намилзаа
Бэлтрэгэн чоныг бойжуулсан эрт цагийн туналзаа

Би хэц өндөрийн салхи

Хүүгийнхээ даахийг элбэх хайр асгаруулсан сэвшээ
Ханийхаа харцанд ухаажих хайтан намарын сэвэлзээ
Нөмгөн тэнгэр аргадсан нүцгэн улаан уулсын исгэрээ
Нүгэлийн нүдийг сохлох нүргэлсэн их хуй

Би хэц өндөрийн салхи

Замбуутивийн наран дор задгай хатираатай хүлэг шиг дүүхэлзэнэ
Заяасан ганц амьдралдаа зандан мод шиг дэлгэрнээ
Зүсэр бороотой орчилонд зүс нь улаан уулсаа аргаднаа
Зүрхэн уулын цэцэгсээ зуу зуун жил ургуулна

Би хэц өндөрийн салхи

Амьд явах цагтаа цасан шамрага шиг явнаа
Авсанд орсон хойноо цаг хугацааны гэрч болно

Би хэц өндөрийн салхи

Би хоёр улаан уулын салхи
Би ноён уулсынхаа догшин салхи
Би номин цэнхэр тэнгэрийн номхон салхи
 Би цаст алтайн цагаан салхи

Би хэц өндөрийн салхи

 

Гариг эрхэсийн дунд ч ганцаардал байдаг юм
Галав юүлсэн ч орчилонд хүн л үлддэг юм
Гурван жарныг үдсэн ч гуйл минь цухуйхгүй
Гүдэс зантай цөлх монгол би

Наран сарны огтолцолд насаа нэмдэг
Нар жаргасан ч өглөө болдог замилан
Найман зууныг  элээсэн ч цус минь буцалсан хэвээрээ
Намайг сайн хараа төрх минь минь монгол

Зүрх тархи хоёр минь зэрэг зогсохгүй
Зүүд зөн хоёроо ялгаж би дөнгөнөө
Зүсийг минь тогтоож аваарай
Зүс минь зүрх минь цус минь монгол

Даяаршсан орчилонд дан монгол
Даянд танигдсан цэвэр монгол
Дээлээ хөөргөж бүсэлсэн хэнэггүй монгол
Дэлхийд омогшссон бардам монгол

Морь унахаас биш илжиг ундаг хүн би биш
Морьдоо эмээллэхээс биш мод тохдог хүн би бүр ч биш
Газар хөндхөөс эмээж алхаа минь хүртэл зөөлөн
Гал алдахаас эмээж амьдрал минь хүртэл зөв би монгол

Үрээ үзээд эгшдэг хайр асгарсан монгол
Үрээ морьдоо хөтлөөд цэнгэж чаддаг хийморь монгол
Төрийн сүлдээ хүндэлж залбирсан амин монгол
Гэрийн хиймороо өргөсөн удамт монгол

Зодогоо шороодуулахгүйг хичээдэг үнэн монгол
Зорьсондоо хүрдэг зоригт монгол
Заншилаа дээдэлдэг жудагт монгол
Зангаа хувирагдаггүй түвшин монгол би монгол

Нүд алдам гүн тэнгэрийн дор
Нүгэлгүй амьдардаг би монгол
Нүүдэл хөвөрсөн хорвоогоос
Нүцгэн буцах жамтай би үнэн монгол

Энэхэн хорвоод анх ирэхдээ үр минь
Ээж минь болооч та
Элгэн садан түмэнтэй болгож өгөөч
Энхрий таньдаа үр болон заяая
Элбэрэл хайраараа тосож аваач гэдэг
Энэ л үеэс бид чинь үрийнхээ
Эгэлхэн мөртлөө буянтай тавьланг нь
Хэвлийд байх үеэс нь
Хэлж ерөөж эхэлдэг юм
Хан хорвоо харин эхийн зөн заяаж
Хувь тавьлан юуг нь бодол сэтгэлд
Бодит болтол нь зурж өгдөгдөө
Болох заяаг тэгшлэх боломж олгож байгаа нь тэр
Эр бие гүйцээд энхрий үрс минь
Даль жигүүр минь ургалаа


( Дэлгэрэнгүй... | Сэтгэгдэл [] | Article1 | Оноо: 0/0 | Далай ламын айлдвар )

шүлэг:С.Чонохүлэгч                                   

Ая:Батцэцэг

Хөрстийг дээвэртээ багтааж

Хүмүүний хүслийг өөртөөн татсан

Саран саатаж наран тоглож харсан

Сайхан спорт хөл бөмбөг

Д/х : Аугаа спорт хөл бөмбөг

         Алдрын оргилд хөл бөмбөгч

Түмэн олон нойроо хугаслан

Түгшинэ,баясна,огшино,ширтэнэ

Алтан дэлхийн зон олныг шаагиулан

Авхаалж самбаа эр зоригийн дууль болно

Д/х

Тоймгүй олны доргио дэмжлэг

Тоглогчиддоо өгөх итгэлийн гал

Хожлын гоолын үнэ цэнэ

Хорвоод үлдэх түүхэн тамга

Д/х

Аваргуудын лиг дэлхийн аваргад

Авъяасын цуглуулга тамирчид гарахад

Гараг одод ч догдлон харна

Гайхамшиг эхэлж хүсэл чуулна. 

Хотгор газар хондлон ургадаг

Хогийн ургамалтай холилдон байдаг

Хамар цоргим үнэртэй

Хүрэн өвсийг царван гэдэг

Хоолой өвдөхөд хэрэглэх

Хосгүй сайн ургамал гэж

Аав минь надад заасан юм

Анзаарч би сонссон юм

Аманд орохдоо гашуун ч гэлээ

Анагааж эмчлэхдээ гаргууд сайн

Намрын наранд дэлгэж хатаагаад

Нунтаглаж үйрүүлэнгүүт л эм болчихно

Хоолой хатаад аргаж эхэлбэл

Хандалж зайлаад л зүгээр болчихно

Мөхөөлдөс идээд хоолойгоо өвтгөсөн ч

Мөнөөх л царвангаа би хэрэглэнэ

Мөс шиг хүйтэн өвөл хүртэл

Миний бэлдсэн царвангаас айдаг

Хараал идсэн энэ хотод удаан амьдрахыг би хүсдэггүй ч, хараал дунд нь

                                                                                            удаан амьдрах янзтай

Хаашаа юунд тэмүүлж буйгаа мэдэхгүй зохиомол хотыхныг харахаар

                                                                                         төрмөл уур минь хүрдэг

Үхсэн амьтны байдалтай хотын хүмүүс дунд ганцаар амьд мэт явна гэдэг

                                                                                    үхэхээс ч дор санагдах юм

Үнэндээ би хотуудыг үзэн ядаж, хөдөөх тосгодод дурлаж, тал хээр нутгаа

                                                                                                                хайрладаг

Зүрх минь төрсөн нутгийнхаа эзгүй, аниргүй хээр талыг хүссэндээ өдөр бүр

                                                                                    уйлах чимээгүйгээр уйлдаг                             

Зүдэрсэн ч тал нутгийн хүү би аав, ээжийнхээ нэрний эхний үсгийг эдний

                                               аманд бүү хэл бодолд нь чинь ойртуулахгүй шүү

                                                                                                               2011-05-17 

Эжии гэх ариун алдартай хүмүүн бүхнийг
Энэ орчлонгийн хүн бүхний
Сэтгэл зүрх дотроо нандигнан
Сайхнаас сайхан дурсамж болгоны илэрхийлэл болж байдаг

Төрсөн эжийгээсээ өөр үнэт эрдэнэ
Төрсөн цагаасаа хойш би үзсэнгүй
Том оо эр болчихоод ганцхан эжии таньдаа
Томоогүй бяцхан жаал мөнхөд байна

Би ертөнц

Би: Морин дэл дээр өссөн, бас өтлөх морьтой ертөнц

Би: Монголоос өөрийг мэдэхгүй муйхар ертөнц

Би: Ямаан омогтой, тэмээн зүрхтэй тэнэг ертөнц

Би: Ядарсанаа нуугаад задарч чаддаг нэрэлхүү ертөнц

Би: Бусдад өөрийгөө таниулж чадаагүй битүү ертөнц

Би: Бурханы хэлээр ярьж чаддаггүй орь ганц ертөнц

Би: Өөрөө өөрийгөө тоож өндөрт нисэх бүргэд

Би: Өмөрсөн ч өвдсөн ч, өндөр тэнгэрээ шүтэх, өчүүхэн төдий онгод

Би: Буцалсан цустай ертөнц

Би: Буцах хаягтай ертөнц

Би: Ертөнц...

Энэ орчлон бүхэлдээ хүний хүчээр бүтэж хүний л эрхэнд улирдаг жамтай.Миний сэтгэлд гэрэл гэгээ татаж наран мандах адил хүн бүхний сэтгэлд хүрч ажиллана гэдэг хэн бүхний санаагаар бүтэх ажил биш ээ.Энгүй өргөн талд унага унгалдан давхиж эрхт түмний сэтгэлд зэрэглээ татна.
Уул уулсын оройд манан татаж ухаант хүмүүний зүрхэнд хайр амирлахуй доор зүүний үзүүрт ширхэг арвай зүүрмэглэж хорвоод хүмүүн мэндлэнэ.Хоймор нутгийн тэнгэрт хурйн үүлгүй цэлмэг ховорхон хувь заяанд зүрх амирлана.


( Дэлгэрэнгүй... | Сэтгэгдэл [] | Шүлэг | Оноо: 0/0 | Далай ламын айлдвар )

Хүн төрсөн цагаасаа эхлэн үхэх хүртлээ суралцаж байдаг , зарим хүмүүс өөрт хэрэгтэй гэж үзсэн зүйлээ л сурч мэдэж нэгэн хэвийн тайван амьдралаар амьдарч хорвоог төгсгөдөг. Харин нэг хэсэг нь чөлөөт хэнд ч үл харьяалагдах амьдралаар амьдарч эцэс сүүлд нь өөрийн гэсэн зам хувь тохиолтойгоо учирч түүнтэйгээ эвлэрч, түүнийгээ давж туулан амьдардаг .

1. Их хайр , их ололт нь их эрсдэлийг дагуулж явдгийг сана .

2. Аливааг алдсан ч хичээл сургуулийг бүү алд .

3. Өөрийгөө хүндлэх , бусдыг хүндлэх , өөрийнхөө бүх үйлдэлд эзэн болох гэсэн 3- н зарчимыг мөрд .

( Дэлгэрэнгүй... | Сэтгэгдэл [] | Шүлэг | Оноо: 124/26 | Далай ламын айлдвар )

Гуталчин
Хэмжээс: 476x600 80k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 4225

khuv5-051.JPG
Хэмжээс: 600x450 70k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 4908

khongor024.jpg
Хэмжээс: 600x810 205k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 5204