Намрын үдэш гаргүй янаг хормой ороон өгсөж
Намайг хэдийнээ цээжгүй атлаа тэвэрнэ
Уруулгүй хэрнээ хацар шанхыг үнсэн таалж
Уярааж орхиод өөр нэгний энгэр лүү савсаглан одно

Сэр сэр эгшиглэхэд нь
Сэтгэлийн минь чавхдас хөглөгдөөд
Сэмээрхэн чиг явчихаар нь
Сэрмүүн нүдэнгээ санагалздаг аа

Улаанбаатар 1997 он

Үртэй ханьтай тэр бүсгүйн сэтгэл яасан гоёмсог
Үгүйлсээр явааг минь мэдээ болов уу яагаа бол
Үйлийн үргүй нүдний нь өдөн сормуус дэрвэх шиг
Үүлэн зүг тогорууд нисэн одох нь эрхэмсэг

Олоон эгч бүсгүйн зүс яасан гоёмсог
Одоо хэрнээ зүүдэлдгийг минь мэдээ болов уу яагаа бол
Огтоос гуниггүй түүний билгүүн хөмсөг атирах шиг
Огторгуйн жимээр хөвөх хоёрны саран ихэмсэг

Шал хэрэггүй юм асуусаар очих тоолонд минь
Шар дурдан гунигийг ороож өгдөг эгчмэдхэн
Мөрөөдөмхий харцны минь итгэлийн зулыг жаргааж
Мөнгөн савх шиг хуруу нь хуримын бэлзэгт сүвлээстэй

Цаг хугацаа зүүд дамнан одовч
Царайных нь сайхныг мартаж үл чаднам
Торгоны хээ шиг эвлэхгүй заяа төөрөгтөө гоморхож
Томоогүй насны зангаар үе үехэн балганам

Очоод уулзахын эрхгүй гэж голоо тасартал харуусах 
Олон намрын бороо уруулыг чинь норгож оржээ
Он жилүүд хэн хэний минь судсаар урсаж
Одоо та улам чиг намбалагхан болоо доо

Харцаараа бичсэн захидлыг өхөөрдөж уншдаг
Хайраа боосон чихрийг халаасандаа мартдаг
Харцуулын зүрхэнд галаар дүрэлзсэн шүлэг
Хамгийн сайхан бүсгүй эгчмэд төрдөг юм даа

Зүүнбаян 1997 он

Сарны гэгээ сүлж хурмастын цас будрахуйд
Саваагүй хонгор жаал хожуул сандайлж бодлогширно
Салхины сэмэрхий үзүүр магнайг нь үнсэн зүггүйтээд
Санаа бодлыг нь таасан мэт хаа нэгтээ одох юм

Уйтай шүлгийн нь аязыг модод нөмрөн зүүрмэглэхүйд
Урин цагийн хурыг өнчин шувуу зүүдэлнэ
Тэртээх бөглүү алсаас зөнөсөн нохос хуцахад
Тэрлэж амжаагүй мөрүүд хумхийн тоос шиг бутарна

...Дэн дэнгийн хооронд уйтгар тээх эрвээхий
Дэл сулхан шөнөөр зүүдний мухар сахидаг
Дэмнэх хань, хөтлөх үртэйг нь мэдсээр атал
Дэмий л өөрийгөө хуурч хүлээхийн жаргалд согтдог

Тэшээ жонжоо салхинд гуниг ээдээд л байна уу даа
Тэр нэгэн бүсгүйг үгүйлсээр өтөлнө гэж үү дээ
Дээлийн нударга элээж хэдий болтол уйлах бол
Тэвчээрийн чагтага алдуурч хэзээ нэг амрах бол...

Тунаж тогтсон үгсийг дэвтэртээ түүж аргамжаад
Тулж өндийсөн газраасаа хэлхээ тасдаж одно
Солгой хөлийн дор зүүрмэг гишүү эндэхэд
Сочиж сэрсэн шувуу сархийн нисэж одно

Улаанбаатар 1995 он
До.Болдхуяг. boldoomdke@yahoo.com

Хаан эзнийг минь алтан хэвлийдээ тээсэн
Хацар гоо Өүлэн эхийн төрхөм Олхонууд
Хаяа хярхаггүй зовлонг хамтдаа туулсан
Хатдын манлай Бөртийн овог Хонгирад

Хавт Хасарын үрс мэргэн харваач Хорчин
Хатгалдахын цагт оройлж ордог Уруд, Мангуд
Эртний өвөг Бодончирын хойчис Баруун, Зүүн Баарин
Эзний минь амийг сахиж нойргүй хоносон Хишигтэн

Харцгай шувууны жигүүр болон одоход нь
Харууслын шүлэг бичсэн Гилгүүдэй баатрын Сөнид
Тахил тайлга таслаагүй Эзэн хорооны Дархад
Та бидний сүнсийг элгэндээ нандигнасан Ордос

Хэрмэл
Хэмжээс: 476x600 68k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 5276

IMG_1064.jpg
Хэмжээс: 600x490 131k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 4201

khureltogoot-24.jpg
Хэмжээс: 600x450 90k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 4397