Яруу найрагч орчлонгийн хаан юм. Яасан их цаг хугацаа вэ? Алдар нь мөнхөд дурсагдана. Яавч орхиж үл болох титмээ хүндэтгэх бүр Яаруу сэтгэл минь уулгалан нулимс тэсгэлгүй бөмбөрнө. Өлгүүрт тохогдсон хувцас Хувь заяанд өлгөгдсөн хүмүүс... Тэднийг бусдаас юугаар өөрийг Тэнгэр үргэлж шивнэдэг юм. Ариун мөн чанар зүрхнийх нь угт булиглах Амгаланг эрсэн зөгий дэргэд нь сууж тайвшрах Газар газар биш, гал гал биш, уул уул биш Ганцхан найрагчид л бүхнийг өөрсдийнхөөрөө нэрлэдэг юм. Мандмал нар тэдний бас миний инээмсэглэл Нойтон хөрс, голын эрэгт зураг зуран суух нь жаргал Зовлон гэвээс хэрцгийгээр хаан ширээгээ орхих... ( Дэлгэрэнгүй... | Сэтгэгдэл [] | Шүлэг | Оноо: 0/0 | Мөнхчимэг А )
Цас биш, бороо биш Огт өөр... Мөсөн болж хуурмагаар хувирч Их талаа хучсан үүл Нэгэн цагийн аясаар Сэтгэлт талдаа хоргодов. Хоргодлоо ч хүрч эс чадна. Холдож эс зүрхлэнэ. Ган гачигийг туулсан хээр тал Ганцхан цагаан үүлийг харуулдана. Гүн шархаа нууцалсан үүл Юуг ч эс хаялан Дотогшоо хязгаараа хумив. Хумилаа ч уйлан уйлав гэнэ. Мэгшин мэгшив гэнэ. Анх ширтэлцсэн нэгэн давхарлагт Ахин очихоор тэмүүлэвч Гарцаагүй тэр цагаахан үүл Газар тэнгэр хоёрын эвийг сахиж Ган мэт хатуу чангаар хүслээ хорив гэнэ. Үүл үүлээ мөрөөсөж Тал талаа тэвэрнэ. Үнэн гэдэг энэ Үргэлж ийм байг.
Амгалангийн Мөнхчимэг
Эх биеэ эрсэн аалзны хөл Газар тэмтэрсээр над руу дөхнө. Аварга биетээс огтхон ч айлгүй Араас минь дагана. Сүүдэр гэрлийг ялгахгүй тэр Сүрэг аалз, сүрэг хүнийг ч харахгүй. Чимээ гарах зүгийг мэдрэхгүй Чанга гишгэх минь түүнд газар хөдлөлт. Гэвч... Би түүн шиг өөр рүүгээ Цөхрөлтгүйгээр ингэж тэмүүлж байв уу? Сэтгэл рүүгээ урсан орж аниргүйг мэдрэх ч Орхин одсон нь хичнээн олон бэ. Сарнил бүхнийг танин сэрээд Тэнгэрийн дор өөртөө үнэнч байх минь. Саяхан дэргэд байсан өнөөх аалзны хөл Шалны завсраар унаж эрлээ үргэлжлүүлсээр байлаа.
Ялдам бүсгүйн мөрөн дээр
Ялдам бүсгүйн мөрөн дээр Нэгэн шумуул Үл дэнслэх Үл автах Үл хайхрахад суралцан Хөлөө хумин суужээ. Шуналаа хорьсон түүнийг Цатгалан цагаан хоолтны гар Чангаар даран даран унагажээ. Хөөрхий шумуул бясалгаж суугаад Хөдлөхийг эс мэджээ.
*** *** *** ( Дэлгэрэнгүй... | Сэтгэгдэл [] | Шүлэг | Оноо: 0/0 | Мөнхчимэг А )
Унтаж байгаад чинь эргэлзэнэм
Унтаж байгаад чинь эргэлзнэм. Чи инээж байгаа. Инээж байгаад чинь би эргэлзнэм. Чи бодож байгаа. Бодож байгаад чинь эргэлзнэм. Санаж байгаа. Санаж байгаад чинь эргэлзнэм. Хайрлаж байгаа. Хайрлаж байгаад чинь үл эргэлзнэм Унтаж байхдаа чи хайрлаж байгаа.
Хажууд... Хажууд... “Хагарсан үг”-ийг Хамж, эвлүүлж, наагаад Хачин ихээр хилэгнэнэ. Харваас тэр Хамаг муу үгийн хормогчоо Хүзүүндээ зүүгээд Хайруулын тавганд Өндөг шарах гээд Зуух руу дөхжээ. Хажууд...
*** *** *** ( Дэлгэрэнгүй... | Сэтгэгдэл [] | Шүлэг | Оноо: 1/1 | Мөнхчимэг А )
Зохицол
Бадамлянхуа намагт ургахдаа эс дургүйцнэ. Буй зовлон түүнд эс мэдрэгдэнэ. Нарны цацрагт намаг төгс оршино. Сарны туяанд лянхуа үзэсгэлэнг олно. Гэрэл, сүүдрийн ноён сэнтийгээ үл орхино. Гэсгээлийн эгшиглэн дэвүүрийн сэвэлт ажина. Лянхуа намагт хөлөө дүрэн бүжихэд Нимгэн мандал нь дайвалзан ичингүйрнэ. Хөвөлзөх биеэ хэтэд хайрлах Хүчирхэгээр намагт татгалзал өгсөн нь Намуун лянхуан хайр Намагт цамц шиг томдохыг мэджээ.
*** *** ***
Шуурайн Солонго: Гималай
Шуурайн Солонго: ТООРОЛЖИН
Ш.Сундуйжав : Үүр цайж байна
Э.Үржинханд : Хос ном мэндэллээ
Б.Болдсүх : Таг мартсан тангараг
Ч.Дагмидмаа
Та бүхэн өөрсдөө шүлэг, өгүүлэл оруулахыг хүсвэл энд дарж нэмж болно.
Та монгол гарын драйвэр ашиглан бичээрэй. Оруулсан мэдээллийг админ үзээд идэвхжүүлнэ.
khuv5-018.JPG Хэмжээс: 600x450 53k Сэтгэгдэл: 0 Үзсэн: 4970
Урь Хэмжээс: 600x442 115k Сэтгэгдэл: 0 Үзсэн: 4181
mongolia2007year-197.JPG Хэмжээс: 600x450 59k Сэтгэгдэл: 0 Үзсэн: 3873
Нэр: Э-шуудан: Санал хүсэлт:
Facebook 
Twitter 
