Хаа сайгүй ханз үсгэн чимэглэл бүхий сургуулийнхаа орчноор алхан харих замдаа Катя өдөр бүрийн дадал ёсоор замд байдаг хүнсний жижиг дэлгүүрээс тараг, жимс сэлт, басхүү Энэрэлд зориулан жижиг савтай ундаа авахаа ч мартсангүй.  Тэд зүгээр л бие биедээ жижигхэн ч гэсэн бэлэг өгөөд сурчихсан тийм л гэгээн найзууд билээ. Ямагт л инээмсэглэж байдаг найрсаг зантай худалдагч эгч энэ тэрхэн асууж, оюутнуудад хятад хэлний амьд дадлага болж өгдөг нь тун ч сонирхолтой. Хичээл тараад Оросоос ирсэн хэдэн найзуудтайгаа өрөөнийхөө монгол оюутныг танилцуулна гэж амласан учир Энэрэлийг авахаар баяр хөөр дүүрэн орж иртэл хаалга нь дэлгээтэй байлаа.

          Амрагч олны дунд ганган дэгжин усны хувцастай, баяр хөөртэй нь аргагүй инээлдэн наадаж, бие бие рүүгээ усаар цацалцаад л тунгалаг усанд сэлэн шумбаж, тэврэлдэн эрхлэх хос залуусыг хэн ч, хаанаас нь ч харсан цагаан атаархал төрөхүйц аз жаргалтай сайхан харагдана. Тэднийг ажжээ суусан хоёр налайсан хүний нэг болох Төмөр гэгч насны мөнгөн шүүдэр ганц нэгээрээ тунарч эхэлсэн буурал санчигаа илбэнгээ: - Залуу нас ч сайхан даа гээд усны малгайгаа авангаа инээмсэглэхэд зэрэгцэн суусан хижээл насны намбайсан намбалаг Мэргэн дарга:  - Хэлээд яах вэ. Ингэж л явдагсан даа гээд малийтал мишээж цааш үргэлжлүүлэн яриа дэлгэх гэтэл гар утас нь дуугарав.

         - Миний хүү ямар хурдан гүйдэг юм бэ, хүү минь хамгийн мундаг нь шүү гээд л ээж нь Анирхүүтэй хөөцөлдөн, хүүгээ өхөөрдөж байрныхаа урд талын цэцэрлэгт хамтдаа тоглоно. Цэцэрлэгт үргэлж салхилдаг охин эмээгээ гараас нь түшээд хөгжилтэй инээмсэглэж, алаг бөмбөг тэвэрсэн өнөөх жаалхүү аав ээжтэйгээ хөтлөлцөн, бүр хог ухдаг сахалтай өвөө хүртэл шуудайгаа үүрчихсэн бүгд л тэр цэцэрлэгт байж байх юм.  Навчсаа дааж ядан саглайсан том модны сүүдэр дэх сандал дээр аав нь налайн суугаад хүүгээ харж хөөрч баярлан инээмсэглэнэ. Нэг харахнээ “Танихгүй эгч” ирчихсэн аавынх нь хажууд сууж байх юм.

Урд уулын оройгоор будан манан суунаглаж, улирч буй цагийн гандуу салхи хацар нүүрийг илбэсэн тэр нэгэн намар ээжийгээ үдэж хоцорсон цагаас хойш даруй гурав дахь өвлийн цасан илтэс хаялсаар цав цагаан өнгөөр орчлонг нөмөрчээ.   Анирхүүгийн орчлонгоор нэг ээжийгээ хайж тормолзох алаг нүдэнд нь гудамжаар алхах цагаан хувцастай хүн бүр ээж нь юм шиг л санагдаж, зоогийн газрын цонхоор бүлтийтэл харж байснаа:
- Аав аа, би тантай хамт явъя л даа. Би айлд очихгүй, хаашаа ч явахгүй гэлээ. Сонор хүүгээ аргадан:
- Миний ухаантай хүү чинь одоо том хүн болсон шүү дээ. Аав нь тун удахгүй эргэж ирээд л хүүгээ авна за юу гэхэд Тэргэл тосч аваад:

     Үүлээ сөхсөн үзэсгэлэнт тэнгэрээс нарны шижир цацраг гэрэлтсээр сургуулийн танхим бүрийн цонхоор саруулхан туяа татуулан айлчиллаа.  Анх удаа гадаад оюутнуудад хичээл зааж байсан залуухан багш самбарын өмнө сандарч буйгаа нууж ядан бүлтэгнэж зогссон бол одоо хэзээний туршлагатай багш болж, түүнтэй ярилцахад хичнээн сайхан байдаг гэх вэ. Катя, Энэрэл хоёр адилхан мэргэжлээр сурдаг бөгөөд хүний газар ирээд гурван жил болоход бие биесээ бараг л харцаараа ойлгодог найзууд болжээ. Тэд багштайгаа үеийн найз нөхөд шиг ярилцсаар байгаад хамтдаа гадаад хэлийг харьцангуй сайн суралцав. 

           Оюутны цомхон өрөөндөө компьютерээ шагайгаад тухтай сууж байтал хаалга тогшиход даруй Катя очиж үүд нээлээ.
-Сайн уу Катя, танайхаар сонин юутай вэ гэсээр залуус орж ирлээ.
-Өө, энэ Ээнээг хараач ээ, өрөөндөө шигдээд л байж байна, манай байрны манаач болжээ чи гэж нэг нь хөгжилтэйгээр хэлэхэд Сансармаа:
-Гаръя л даа Ээнээ, хамт олноороо гарцгаая амралтын өдөр шдээ гэсээр оюутны байрны хэдэн залуустай цуг өрөөнд нь чимээ шуугиан болсоор орж ирлээ. Компьютерийн дэлгэц рүү хамаг ухаанаа төвлөрүүлж суусан Энэрэл:
-Заа, манайхан, олуулаа айлчилж явах чинь вэ, юу болов, яав гэсээр инээмсэглэн чихэвчээ буулгаж хүзүүндээ тохлоо. 

            Бараа хураалгасныг мэдээд Сансармаагийн уур бадарч уушиг нь сагсайх нь тэр.
- Яасан сэтгэлгүй хүн бэ, арай ч дээ. Би чамд уг нь найдсан шдээ. Ингээд юу юу ч гүй болгочихож байгаа юм уу гээд л цамнаж гарлаа.
-Үгүй, ядаж чиний утасны дугаар надад байсангүй. Тэгээд би ч гэж, үүргэвч дотор чинь юу байгааг асуугаад үлдэхээ мэддэггүй. Үнэхээр онцгүй юм боллоо.

       - Ээж ээ, хурдан ирээрэй, ээждээ зөндөө хайртай. Би чинь одоо том хүн болсон юм чинь таныг иртэл уйлахгүй ээ гэж хэвлүүхэн хэлээд хөгжилтэй инээмсэглэж бяцхан гараараа далласаар үлдсэн хүүгээ зүрхний гүнээс шимшрэн шимшрэн санана.                                                                                                  - Бид хоёрт санаа зоволтгүй ээ гэж найрсагхан хэлээд тэврэн үнссэн Сонор,           - Хүүг чинь сайн харна аа, найдаж болно шүү хэмээн далласаар үлдсэн Тэргэл нарыг бодонгоо галт тэрэгний аясаар ганхан үүрэглэж явтал гэнэт:
- За сайн явж байна уу, бүсгүй гээд мөрөн дээр нь хөнгөн алгадахад гайхан харвал газарзүйн ангийн оюутан Сансармаа цаасан аягатайгаа асгахаас болгоомжлон нэг гараараа галт тэрэгний хоёр давхрын ор түшээд инээмсэглэн зогсоно.

( Дэлгэрэнгүй... | Сэтгэгдэл [] | Роман, тууж | Оноо: 0/0 | Үржинханд Э )

Энэрэл энэ тухай Сонорт хэлэхээр оройн хоолоо хойш тавьж, Катяд эелдэг татгалзаад олон улсын ярианы карт авахаар хамгийн ойр байрлах дэлгүүр лүү яаран гарлаа. Униар татсан Хөххотын үдэш намуухан, дулаахан. Аравдугаар сар дундаа орчихоод байхад замын хоёр талаар хэлбэр оруулан зассан модод нь цэмцийгээд ногооноороо байх нь үзэсгэлэнтэй.  Төдөлгүй гар утсанд нь дуудлага ирэв.
-Байна уу, Ээнээ яагаад чатад орж ирэхгүй байгаа юм бэ, цөхөртлөө хүлээлээ гэхэд нь:
-Уучлаарай,  хань минь. Энд харин ийм юм болоод байна аа ... гээд л бодит байдлаа нэг бүрчлэн тайлбарлавал:
- Яахаараа хэрэгтэй үед л танай сургууль шинэ шугам энэ тэрээ тавьдаг байна аа, чи ер нь үнэн ярьж байна уу? Наанаа аятайхан залуутай болчихоод намайгаа тоохгүй байгаа юм биш үү чи гэхчилэн элдэв таагүй үгээр утаж гарав.

Өмнө нь зурагтаар, эсвэл цахим ертөнцөөс л харж байснаас биш, бодит амьдрал дээр өөрийн нүдээр огт харж байгаагүй өндөр сүрлэг байшин барилга сүндэрлэсэн харийн хотын гудамж талбай. Замын хажуугийн таримал моддын мөчир дээр, ер хаа сайгүй чимэг болгож өлгөсөн тоостой тоосгүй, хагарсан хагараагүй, хуучин шинэ улаан дэнлүүнүүд.  Бараг л онгорхой орц хаалга болгоны нэг давхрын цонхоор зарж худалдаалж буй эд зүйлс нь нэвт харагдах төрөл бүрийн дэлгүүрүүд, жижигхэн хүнсний мухлаг гээд л наймаа худалдаа цэцэглэн байх энэ газрын байдлыг хүний халаас нэгжих гэсэн мэт хаа сайгүй, чухам юу л бол юу хамаагүй зарж худалдаж буй зураглалаас нь бэлхэн харж болохуйц.

        Шижир алтан наран улбар өнгөөр гэрэлтээд шив шинэхэн өдрийг ертөнцөд бэлэглэхээр өглөөний тунгалаг агаар нэвтэлж сацран цацарсаар айсуй. Шаргалтан гийх гайхамшигт цацраг нь алгуурхан доошилсоор орчлонгийн юуг ч болов эс ялган дулаацуулах агаад их хотын нэгээхэн байрны таван давхрын цонхоор үнэгчлэн нойрсох өхөөрдөм хөөрхөн Анирхүүгийн нүүрэн дээр гялбан тусав. Урьд шөнөжин усан нүдэлж, туйлдаж ядарсандаа хөнжлөө ч нөмрөлгүй нойрондоо дийлдсэн тэрээр  наранд нүд нь гялбахад сая арай ядан сэрлээ. Араа шүд нь арзайсан аймшигт араатанд хөөгдөж, тэгснээ түүнээс зугтаж гүйхдээ бүдэрч, унаж тусан шавар шалбааг туучиж явсаар эцэст нь аврагдаад, нэг мэдэхнээ ээж, аавтайгаа хөтлөлцөж явна гэж хөл толгой нь олдохгүй будилсан зүүднээсээ сэрэхдээ хуруу нь хөндүүрлэж буйг мэдэрлээ.

Сайн байцгаана уу, блог найзууд минь.

Угтан ирж буй урин хаврын гэгээн мэндийг та бүхэндээ хүргэе.
 Та нарынхаа хүсэлтээр “Хэзээ ч оройтохгүй” номынхоо туужаас “Сэтгэлийн жимээр” блогоороо дамжуулан хүргэхээр боллоо. Ингээд "Анирхүү" тууж.

                                        1-р  хэсэг
         - Битгий гонгиноод бай л даа, чихэнд чийртэй гэдэг нь зүгээр гэж зурагтын суваг солингоо тас тасхийтэл бохь зажилж тансаг буйдан дээр тухлан хэвтэх Тэргэлийн үгийг бяцхан хүү үл тоомсорлож,  амандаа юу ч юм бэ нэг дуу аялангаа цонхоор ширтэн сууна. Анирхүү ертөнцийн юу бүхнийг гайхан сонжих гэнэн тунгалаг харцаараа байрныхаа өмнөх тоглоомын талбайд хүүхдүүд хөөцөлдөн тоглохыг, янз бүрийн өнгө загвартай машинууд  наранд цонхны шилээ гялбуулан зөрөлдөхийг,  нааш цааш хөлхөлдөн явах хүмүүсийг, хаанаас ч юм бэ нисэн ирж, хаашаа ч юм бэ нисэн дүүлэн тэнгэрт дураараа жиргэх болжмор шувууд гээд энэ бүхнийг өдөржин ширтэж суух дуртай. 

Онгоцны хаалгыг түлхэн нээвэл дөрвөлжин том саарал хаалга нэг метрийн зайнд харагдав. Би нэг гараараа онгоцноос сайн зуураад нөгөө гараараа саарал хаалгыг татахдаа доошоо харав. Хөл дор маань ч гэсэн одод битүү харагдах ажээ. Хэрэв би унавал юу болох бол багны агаар дуусах хүртэл жингүйдэлд орж хөвсөөр үхнэ аль эсвэл өмнө нь хөлдөж үхнэ. Хэн ч намайг аврахгүй.

- Онгойх нь уу гэх Жинжийн дуунд ухаан оров. Хамаг хүчээрээ татахад хаалга цүл хийн хүчтэй онгойв. Би хүчинд нь эгээ л саяын бодсон уруугаа явчихсангүй бариулаас барьж үлдлээ.

- Алив ээ яваад байгаарай гэхэд хамгын эхэнд Зхало харийнханы харанхуй хөлөгт итгэл төгс үсрэн оров. Араас нь нэг нэгээрээ цуварсаар хамгийн сүүлд би орж онгоцны болон хөлгийн хаалгыг хаахад дотор тас харанхуй болж хэсэг шахалдсаны эцэст дараагийн халга онгойв. Хэн нэг нь ямар нэгэн юм тэмчиж үзсэний эцэст бууныхаа урд талд байх гэрлийг асаав. Автоматуудын урд бүгдэнд нь гэрэл байж. Бүгд амьсгалах багаа авахад шөнө гараад уушиг дүүрэн амьсгалдаг тийм агаар байгаагүй ч амьгалахад хангалттай байлаа.

Тавдугаар бүлэг Хүүрүүдийн гариг дахь сургалт

Энд ирсэнээс хойш хорь дахь орой ийнхүү болжээ. Хүүрүүдээс чимээ ажиг гарахгүй л байна. Гэхдээ нэг л өдөр дайралт эхэлнэ. Анх ирсэнээс хойш бүх зүйл өөрчлөгджээ. Тэд намайг анх үзэн ядалтаар хардаг байсан бол одоо намайг өөрөөр үнэлж би бараг л өөрийгөө тэдний ахлах нь болчихсон юм шиг л төсөөлж байна. Би тэдэнд өвөөгийн зааж өгсөн бүхнийг алдалгүй зааж өгсөн гэдэгтэй бат итгэлтэй байна. Сүүлдээ хоорондоо бяцхан халз тулаан явуулдаг болж би заримд нь ялагдсан. Тэд үнэхээр сайн сурсан. Өчигдөр шөнө Лорен харанхуй авсанаас гарж ирээд анх би ямар байсан яг л тэрэн шиг царай нь цонхийж, ирсэнээсээ хойш цөөхөн хэдэн үг л цухуйлгасан. Харанхуй авсанд орсон учир нь гэвэл түүнийг хоёр залуу дээрлэхэхэд тэр тэсч чадалгүй хоёуланг нь болгож өгсөн гэсэн. Энэ нь миний зааж өгсөн зүйлсийг сайн сурсан гэдгийг гэрчлэх ч нөгөө талаараа миний буруу юм шиг.

Өнөө орой өнгөрсөнийг харагч Лимуг үсгүй охин Зиелтэй тулалдуулахаар болов.

Дөрөвдүгээр бүлэг Эвлэрэл

- Алив үүнийг идчих гээд Батлэл хатсан талханы хоёр зүсэм халааснаасаа гарган бид хоёрт өглөө.

Хаанаас хэзээ авсаныг нь мэдэхгүй ч хэлэн дээрээ юу ч тавиагүй удсан болохоор бараг зажлихгүй залгичихав. Бие маань өмнөхөөс хамаагүй дээрджээ. Дахин Тистелийг хараад

- Чи зүгээр үү?

- Би дажгүй байна. Бүтэн үхэрийг идэхийг хүсэж байгааг эс тооцвол шүү.

- Надаа үхэрнээсээ жоохонг өгөөрэй гээд инээд алдав.

Түүнийг сайн аживал турж гутарсан юм бараг л харагдсангүй.

- Бид хэр удсан бэ? гэж Батлэлээс асуувал

- Тэр өдрөөс хойш гурав дахь хоног дээрээ ирлээ.

Гурав хоног би тэсж. Тэнд байсанаа ахин бодохийг ч хүссэнгүй.

Гуравдугаар бүлэг Цэрэг болсон нь

- Намайг Аспен гэдэг. Харин та нар энд намайг А17 гэж дуудах болно. Тэрээр бидэн үрүү харж нуруугаа ачин зогсоод

- Би та нарын ахлах. Та нарын энд хийх бүх үйлдлүүд бүгд надтай хамааралтай байх болно. Мэдэхгүй зүйлээ надаас асууж бай. Өмнө нь та нарыг хичнээн их зовж байсныг гадарлаж байна. Гэхдээ тэр бүхэн чинь энд өчүүхэн зүйл болохийг удахгүй мэднэ.

Ихэнх нь сэтгэлээр унаж байх шиг байна. Гэхдээ минийх лав биш. Би ээждээ амалсан. Амлалтандаа хүрэхийн тулд би хэзээ ч бууж өгөхгүй.

Хоёрдугаар  бүлэг Автобусанд

Энэ автобус байгалтайгаа адилхан ногоон өнгөтэй, цонхнууд нь тороор хамгаалагдсан, урд болон хойноо давхар дугуйтай, их  л зузаан төмрөөр хийсэн харагдана.

- Хурдан ор байлдагчаа гэж намайг дагуулж ирсэн хүн хэллээ.

Автобусанд ороход бүгд надтай нэг үеийн цэрэг болохоор явж байгаа хүүхдүүд угтлаа. Угтлаа ч гэж дээ...

Нэгдүгээр бүлэг Гэрийн хорионоос гарсан нь

Энэ жижигхэн байшинд яажийсан гурван ор, нэг ширээ,чаг чаг хийх чанга чимээтэй хуучны цаг, нурж унах гэж байгаа нэг зуух, гурван төмөр аяга, гурван төмөр халбага, тас хар тогоо, дусал ч усгүй болсон хоёр литрийн сав хэдэн ноорхой хувцас л байна.

Ээж маань хажуудах орон дээр тайван гэгч нь амар амаглан унтаж байгаа нь харанхуйд сайн харагдаж байв. Харин өвөөг унтаж байгаад би төдийлөн итгэлгүй л байна. Хөгшин хүмүүс бага унтдаг тэгээд ч энэ бүгчимд надтай адил сэрүүн байж магад хэмээн өндийж харвал бүдэгхэн гэрэлд түүний нүд аниастай байлаа. Магадгүй тэр унтахыг оролдож байгаа эсвэл залуу насаа дурсаж байгаа биз. Тэр байнга л залуу насандаа ямар сайхан явсанаа ярьдаг. Гэвч насныхаа төгсгөлд ийм зовлонтой учирах ч гэж дээ.

Өмнөтгөл 

“Шинэ эриний түүх” Энэхүү номонд энэ гаригт Дэлхийгээс дүрвэж ирсэн хүмүүс шинэ эрин ирлээ хэмээн он цагыг тоолж эхэлсэнээс хойш бүхий л түүхийг багтаажээ. Энэхүү номын чухал хэсгүүдээс товчхон дурьдвал.

Шинэ эриний эхлэл: Хүмүүсийн амьдардаг Дэлхий 2182 онд бохирдлын дээд цэгтээ хүрж уух усгүй болсоноос амьд үлдсэн цөөхөн хүмүүс өөр гариг хайхаар шийдсэн юм. Хүн төрлөхтний эцсийн найдвар болсон 200 сая хүн хоёр жилийн турш сансрын уудмаар тэнэж гариг хайн явсаар эцэст нь Дэлхийтэй усны дусал мэт адил эл гаригийг олж дахин Дэлхийн түүхийг давтагдуулахгүй үүрд мөнх байхийг бэлгэдэн “Мөнх” гариг хэмээн нэрийдэв. Эцэст нь энд ирсэн хүмүүс тусгаар улс байхаа больж нэгэн улс, нэгэн гариг болохоор болж бүх улсийн төлөөлөгчид гарын үсэг зурцгаалаа. Эндээс бүгдийг нь захирсан нэг хаан эсвэл нэг ерөнхийлөгч гаргахийг хүмүүс хүсээгүй болохоор хорин сая хүн тутмаас нэг нэг төлөөлөгч гарган зөвлөлийг байгууллаа. Бүхий л томоохон асуудлыг зөвхөн зөвлөлүүдээр л дамжуулан шийдэхээр тогтов.

- Охиныг нь авна гэнэ
- Хүслэнг үү?
- Тийм. Гол нь охиндоо ч биш. Кафед нь болоод байгаа байхгүй юу Охиныг нь үрчлээд авчихвал тэрний эзэн болно гэж тооцоолсон хэрэг.
- Тэр том үйлдвэртэй хүн тэр муу жаахан кафегаар яах гэсэн юм болоо?
- Үгүй ээ, харин тийм л шуналтай болсон байхгүй юу. Бүр авах идэхийн дон. Би түүнд зөвшөөрөөгүй юм. Анх талийгч кафегаа өөрийн болголоо гээд бид хэд сууваа даа. Тэгээд дараа нь би Надмидад манай Сувдаа мөн сүрхий юм. Өөрийн гэсэн хөрөнгөтэй болчихлоо. Тэгээд бид гурав жаахан хөөрөөд суучихсан гэсэн чинь л юун сүртэй юм. Тэрийг ямар хөрөнгө гэдэг юм. Миний машин ямар үнэтэйг мэдэх үү? Ийм хоёрхон машины мөнгө цуглуулчихаад хөрөнгө гэлээ гээд л баахан ихэрхэв. Тэгэхээр нь ийм юм ойлгохгүй байхдаа яадаг юм. Чи ямар тэглээ гээд хоёр машинаа зэрэг унаж чадах биш гээд хэлчихсэн чинь уурлаад тэр шөнө намайг ээрч өдсөөр байгаад хэрэлдэж байгаа юм даа.

( Дэлгэрэнгүй... | Сэтгэгдэл [] | Роман, тууж | Оноо: 0/0 | Бум-Эрдэнэ Түмэнбаяр )

khuv5-034.JPG
Хэмжээс: 600x450 60k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 4443

YolHad_31.JPG
Хэмжээс: 700x525 123k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 9524

mongolia2007year-269.JPG
Хэмжээс: 600x450 77k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 4036