Сэрүүхэн салхи сэвэлзэх аравдугаар сарын үе, нарны туяа саглайсан моддын завсраар цацрагаа тусгах цэцэрлэгт хүрээлэнд орчлон ертөнцийн түм буман баяр баяслыг өөртөө шингээсэн мэт нэгэн хөвгүүн сууж байгаа билээ. Түүнийг Од хэмээнэ. Тэрбээр гартаа цэцэг барьж, энгэрийнхээ халаасыг ойр ойрхон тэмтрэхийг нь харваас хүн хүлээж байгаа нь илт байв. Гандмал шар навчсаар хучуулсан модон сандлын салхинд сэрчигнэн дуугарах нь Одын сэтгэлийг улам ч их догдлуулж байгаа бололтой харагдана. Эл хульхан цэцэрлэгт хүрээлэнгийн хаалга руу байн байн харж сандал дээр тогтож ядан суух түүнийг, мод тойрон жиргэх болжморууд хуучны нэгэн дурсамж руу нь хөтлөн аваачих шиг болов.

Үдшийн бүрий орж тэнгэрийн улаан хаяа сүүмийж, толгодын орой улааран харагдана. Тэрээр найз охины хамт будантай уулын судаг уруудаж чийгний үнэрийн сайхныг амталж, салхинд исгэрэх навчсын дууг сонссоор гэрийн зүг алхахдаа найз охиноо анх удаа үнсэв. Тэрхэн үест Одын бүх бие тогонд цохиулсан мэт арзас хийж, хавханд орсон амьтан шиг чичрэн зогсох түүний гарыг найз охин нь атгаж аваад, хацар дээр нь үнслээ. Од энэ өдрийг "сонгодог өдөр" хэмээн нэрлэжээ. Учир нь найз охинтойгоо үнсэлцэх яг тэр үед бороо орж, улаан нар баруунтаа сүүмэлзэх өндөр уулсын цаагуур алгуурхан орж, үзвээс энэ үзэгдэл нь сонгодог зураг лугаа байв. Үдшийн нимгэн харанхуй бүрхэж, машины бүдэгхэн зурайх замаар найз охиноо үүрсээр гэрийн зүг аз жаргалтай гэгч нь алхлаа. Энэ үед нарны туяаг нуруун дээрээ үүрч яваа мэт сүрэг болжмор тэдний дэргэдүүр нисэн өнгөрөв.

Ийнхүү жаргалтай дурсамжаа бодон суутал найз охин нь ирж тэврэн авахад, атаархсан мэт мод бөхөсхийн тэдний дээрээс бүх навчсаа гөвж орхив. Нэлээд удаан тэврэлдсэн тэднийг салахад хэн хэнийх нь нүдэнд нулимс бүртэлзэж байлаа. Хунгарлаж хатсан навчсыг нулимсаараа чийглэн алхсаар охин цэцэрлэгт хүрээлэнгээс гарч одоход Од хажуудах мод шиг ээ гутран үлдлээ. Учир түүнд найз охин нь:
-Би өөр залуутай болсон энэ чи бид хоёрын сүүлчийн уулзалт болог. Би түүнтэй хамт гадагшаа сургуульд явах гэж байгаа. Хамт байсан мөч бүхэнд чинь баярлалаа хэмээн хэлжээ. Одын төлөвлөсөн бүхэн эсрэгээрээ эргэж, орчлон хорвоо түүнд хатуугаа харуулж харанхуй хонгилд унагаасан мэт санагдав. Чингээд хэсэг хугацаанд уймарч зогссон тэрээр гартаа барьсан цэцгээ хогийн сав руу шидчихээд, энгэрийнхээ халааснаас бөгж гарган модны мөчирт зүүж орхиод цэцэрлэгт хүрээлэнгээс гарч явав.

Гаанс шиг гэрлийн шонгуудын доогуур өвгөн хүн шиг бөгтийн явах тэрээр амиа хорлохоор шийдэж, бага байхдаа тоглож өссөн хуучны нэгэн байшинг зорилоо. Бүдэгхэн цэнхэр тэнгэр оддоор гялалзах нь хүртэл гунигт автсан мэт санагджээ. Хүн байхын хамгийн муухай гутамшгийг амссан мэт бодогдож, хэзээ ч ийм үг сонсоно чинээ бодож яваагүй тэрбээр найз охиноосоо хорвоогийн хамгийн муу муухайг сонссондоо гутарч явсаар арван хоёр давхар бүхий хуучин нэгэн балгасанд ирлээ.

Одыг үүдээр нь ороход харанхуй булан бүрээс нь хэрээ нисэж, хана цуурайтуулан элдэв амьтдын дуу сонсогдоно. Гутарч явсан тэрбээр айдаст автаж, хамаг биеийг нь хүйтэн хөлс бүрхэж авлаа. Гэвч үхэхээр шийдсэн тэрбээр айдсаа үл тоон шат өөд өгсөв.

Байшингийн дээвэр элдэв хогоор дүүрсэн байх агаад, арай л бүдэрч уналгүйхэн явсаар ирмэг дээр нь очлоо. Их хотын хөл хөдөлгөөн түүний доор жирэлзэж, далай шиг тэнгэр дээр нь гялалзана. Од найз охиныхоо утас руу залгасан ч утсаа авсангүй. Дахин залгаж үзээд утсаа унагаалаа. Урагш нэг л алхвал хоосон орон зайд гишгэж, газар үхэдхийн унахаа сайн мэдэж байгаа тэрбээр баруун хөлөө урагш зөөлөө. Чингэтэл хэн нэгэн түүнийг дуудах сонсогдов. Толгойгоо өргөн хартал хажуу талын байшингийн хананд аавынх нь дүрс тодрон гарч ирсэн байв.

Од аавыгаа хүнд өвчний улмаас алдаад жил гаран хугацаа болж байгаа билээ. Багасаа л аавтайгаа хоёулхнаа хамт өсөж, амьдралын бор хоногуудын баяр баясал, зовлон зүдгүүрийг туулж нэлээд хатуужил суусан нэгэн юм. Тэрбээр аавыгаа өөд болоход ганц дусал ч нулимс унагаагүй. Гэтэл одоо зогсоо зайгүй нулимс асгаруулж зогсоо нь энэ билээ.

Хананд тодорсон аавынх нь дүрс түүнийг ширтээд
-Хүү минь сайхан зүс царайтай хүнд дурлаж бололгүй яахав ээ. Өнөөдөр чамайг орхиод явдаг охин үнэхээр зүс царай сайтай сайхан бүсгүй. Гэхдээ царайны сайхнаар цай сүлдэггүй юмаа. Тэр бүсгүй миний хүүд хань болохгүй ээ. Харин цаг нь ирэхээр сайхан бүсгүй чам руу явуулна. Одоохондоо цаг нь болоогүй хэмээхэд хажуу талын байшингийн цонхон дээр нэгэн охины дүрс тодроод алга болов.

Энэ явдлаас хойш гурван жилийн дараа Од зэвэргэн салхитай намрын өдөр таксины буудал дээр яарсан байдалтай зогсоно. Хөл хөдөлгөөн ихтэй байдаг хотын төвийн энэ зам эл хуль байв. Замын цаадах цэнгээний газраас жазз хөгжмийн ая сонсогдож, моддын навчис унагааж болжмор жиргэхийг сонсон байтал нэгэн такси ирж зогслоо. Од таксины жолооч бүсгүйтэй хууч хөөрөн явсаар зорьсон газраа ирээд хорин мянган төгрөг өглөө. Чингэтэл бүсгүй "Уучлаарай, танд задгай мөнгө байна уу?" хэмээн эргэж хартал Од бүсгүйг нүд салгалгүй ширтэв. Учир аавыг нь хэлэхэд цонхон дээр дүрс нь тодорсон бүсгүй мөн байлаа. Өнөөдөр бас нөгөө сонгодог өдөр нь байлаа.

Үнэртэн цэцэгс
Хэмжээс: 600x584 168k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 4271

uvl-008.JPG
Хэмжээс: 600x450 101k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 5321

mongolia2007year-053.JPG
Хэмжээс: 600x450 87k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 4006