Аглаг өндөр уулын оньлож тогтсон хярд Агсам халиун азарга үнэр аван унгалдаж Араатан чонын дайралтаас сүргээ сахин хамгаалахаар Адуун сүргээ тойрон түгшүүр зарлан давхина Өндөр уулын онь дээр хоносон Өнгө нь халиун омголон азарга Өлөн сааралын үнэр авч Өөрийн сүргээ тойрон үүрсэж Өнчин унагаа харамлан дайрч Өшиглөн тангарч чарлан цавчиж Өлөн чонын ширүүн довтолгоог Өөрийн хүчээр халхалан тулалдаж Өгзөг гуяндаа шархадсан боловч Өчүүхэн төдийч халирч ухралгүй Өнжмөл дэлээ хийсгэн цамнаж Өстөн араатнаа ухраан дайрсаар Өтгөн ижлээ батлан хамгаалж Босоо чихээ хулмайлган дайрч Боривдож дайрсаныг нь тас тангарч Шагай шиг хураасан ижлээ тойроод Шанхны үсээ хийстэл давхиж Унага даагаа дунд нь хурааж Улангассан араатыг унатал цавчиж Адуун сүргийн манлай нь байхад Амтай болгон нь авдаггүй гэдгийг Араатан чонын ясанд нь тултал Азарган халиун ойлгуулж өгсөн хэхэхэ
2014 оны 12сарын 18-нд Б,Улаанхүү
Амь хаана байна Тэнд ус бий Амьдрал хаана байна Тэнд ус байдаг Аз жаргал амьдрал хоёр Устай газар л уулздаг Амь бие хоёр Усны дэргэд л бие биенээ олдог Аархаж омгорхож явахад Ус үнэргүй байдаг ч Ангаж цангаж явахад Усны үнэр содон байдаг Аз жаргал хаана байна Тэнд ус байдаг Алив сайхан бүхэн Устай газар л цуглардаг Н.Тайванжаргал
Намрын үдэш гаргүй янаг хормой ороон өгсөж Намайг хэдийнээ цээжгүй атлаа тэвэрнэ Уруулгүй хэрнээ хацар шанхыг үнсэн таалж Уярааж орхиод өөр нэгний энгэр лүү савсаглан одно
Сэр сэр эгшиглэхэд нь Сэтгэлийн минь чавхдас хөглөгдөөд Сэмээрхэн чиг явчихаар нь Сэрмүүн нүдэнгээ санагалздаг аа
Улаанбаатар 1997 он
Хултай айргаа залигланхан инээгээд Хувинтай сүүгээ цалиглуулан гунхаад Хорол тоонотын өрхөөр даллан дуудаад Хайрт амрагаа хүсэмжлэнхэн байна уу даа Агь гангын ариухан үнэр шингээстэй Ар газрын монгол бүсгүй минь ээ хө Алаг нүдээ сольбууланхан дэрвэлзүүлээд Аалийн сайхнаар гэжигдэнхэн явна уу даа Үерийн ус шиг үелзэнхэн намирсан Үс гэзгээ сул задгай тавин асгаруулаад л Үзгэслэн гоо нь зүрх бүхнийг чичрүүлээд Үеийн нөхдөө халирууланхан явна уу даа Агь гангын ариухан үнэр шингээстэй Ар газрын монгол бүсгүй минь ээ хө Алаг нүдээ сольбууланхан дэрвэлзүүлээд Аалийн сайхнаар гэжигдэнхэн явна уу даа Сэргэлэн цовоо дуугаараа сэтгэл сэргэтэл инээж Сэтгэл зүрх хоёрыг нь шимшрүүлэнхэн явна уу да Сайхан төрсөн төрхөөрөө жигүүрлэнхэн явна уу да Саахалт айлын хөвгүүдээ дальдарууланхан байна уу да Агь гангын ариухан үнэр шингээстэй Ар газрын монгол бүсгүй минь ээ хө Алаг нүдээ сольбууланхан дэрвэлзүүлээд Аалийн сайхнаар гэжигдэнхэн явна уу даа 2014-оны 12 сарын-9нд Б.Улаанхүү
Отрын бууцнаас буцаж харихад чинь Шувуудын жиргээнд сэтгэл үймэрч Очсон зүгийн чинь тэнгэрийг ширтэн Өндөрт зогсон бараалсан юм Манан хөшиглөсөн уулсын дээгүүр Аяархан нүүдэллэх үүлсийг ширтээд Манайхан уруу чи минь ирэж байх гэмээн Чинь зүгийн тэнгэрт харцаа тогтоож байсан Үрээр шингэрэх одод шиг Дурдатгал нимгэрэхээс эмээж Үлгэрийн нэгэн баатар болгож Чамайг үргэлж санадаг юм үүлсийн хачин нүүдлээр бодлоо дэлгэн илтгэхэд Өнө холын чинь зүгийн тэнгэрийг ширтээд Уяран догдолж суудаг юм Чинь зүгийн тэнгэр цэлмэг нь аргагүй Цэвэр агаар нь цээжийг минь ариусгаасай Аяны галуудын цөхрөлийг даган жинчилэх би дуртай Алс нутгийн тэнгэрийг ширтэн гэюүрэх би дуртай
Хүнгүй голын унага газар завчлан янцгааж Хөлслөх морьдын тоо шон дүүрэн уягдахад Хүрэл амгаа хажигнаж уяаны хэц савлаж Хөөс захарсан морьдын онгод орон тэлүүлнэ Хүдэр сайхан эрчүүд нь уургын хуувиа эрчилж Хүлгийн давхилдах чимээ гэр доригтол нэжигнэж Хөрслөг бор царайтай гунхалзсан малчин бүсгүй Хөхүүр дүүрсэн айргаа эсгэл гүйцтэл бүлүүрдэж Хүнгүй голынхоо уснаас нэрмэлийн тогоогоо сэрүүцүүлж Халуун сархадын үнэрийг хамар цоригуулан ханхийлгэж Хас хээтэй тулгандаа дээжийг нь өргөн гал маналзуулж Хамаг монголын их цэнгүүндээ айраг бэлдэн гунхана Хөх монголын их цэнгүүн хаяагаар шурган сэвэлзхэд Хатавчинд наалдсан өнчин хялгас баярын салхинд хииснэ Хан хуурын жонон харын таталт хойморт хүнгэнэн уянгалхад
Хурдны морьд тогтож ядан тэнгэр самардан цовхчино 2014 он 11сарын 24-нд Б.Улаанхүү 20 цаг 58 минут
Хөх тэнгэрийн хаяа билээ би
Хүрэн бор зүрхний титэм билээ би
Хавцаст уулын оргил билээ би
Хөхрөх тэнгэрийн үзүүрт
Хөвөн урсан гэгээн билээ би
Хөврөх ууланд нуугдах нулимс билээ би
Хахиран цахилах тэнгэрийн сум билээ би
Цусан дуслах жадны ир билээ би
Налайх тал газрын мэлмийн билээ би
Налгар өвсний соёо билээ би
Жаргах нарны туяан билээ би
Аниргүйд орших бодол билээ би
Тэнгэрт ноёрхон орших ХАС билээ би
Амьдралыг тэтгэж амьсгалах заяаг бэлгэлэх
Амьдын УТГА УЧИР билээ би А.Шихихутуг
Онгоцны хаалгыг түлхэн нээвэл дөрвөлжин том саарал хаалга нэг метрийн зайнд харагдав. Би нэг гараараа онгоцноос сайн зуураад нөгөө гараараа саарал хаалгыг татахдаа доошоо харав. Хөл дор маань ч гэсэн одод битүү харагдах ажээ. Хэрэв би унавал юу болох бол багны агаар дуусах хүртэл жингүйдэлд орж хөвсөөр үхнэ аль эсвэл өмнө нь хөлдөж үхнэ. Хэн ч намайг аврахгүй.
- Онгойх нь уу гэх Жинжийн дуунд ухаан оров. Хамаг хүчээрээ татахад хаалга цүл хийн хүчтэй онгойв. Би хүчинд нь эгээ л саяын бодсон уруугаа явчихсангүй бариулаас барьж үлдлээ.
- Алив ээ яваад байгаарай гэхэд хамгын эхэнд Зхало харийнханы харанхуй хөлөгт итгэл төгс үсрэн оров. Араас нь нэг нэгээрээ цуварсаар хамгийн сүүлд би орж онгоцны болон хөлгийн хаалгыг хаахад дотор тас харанхуй болж хэсэг шахалдсаны эцэст дараагийн халга онгойв. Хэн нэг нь ямар нэгэн юм тэмчиж үзсэний эцэст бууныхаа урд талд байх гэрлийг асаав. Автоматуудын урд бүгдэнд нь гэрэл байж. Бүгд амьсгалах багаа авахад шөнө гараад уушиг дүүрэн амьсгалдаг тийм агаар байгаагүй ч амьгалахад хангалттай байлаа.
Аав минь надад амлахдаа Харвасан одны хэлтэрхийг Дэнгийн гэрлээр асааж өгнө гэж Хав харанхуй шөнийг Гэгээн нараар гийгүүлж өгнөө гэж Бургастайн голд урсгасан нулимс бүрийг Буцааж урсгаад цуглуулж өгнө гэж Хүрэн сайрын минь чулуу болгоныг Өндөг шиг өөлөөд тоглуулна гэж Үлгэрт гардаг гүнжтэй Өдөржин охиноо наадуулнаа гэж Солонгын цацрагаар дээс хийж Хайртай охиндоо бэлэглэнэ гэж Аав минь надад амладаг Аав минь надад захихдаа Тахилтай уулсаас Чулуу битгий хөндөөрэй гэж Тамгатай төрийнхөө Тугийг бүү унагаарай гэж Унаган нутгийнхаа Усыг нь хүртэл гамнаарай гэж Унасан газрынхаа Шороог нь хүртэл хайрла гэж Буурал өвгөдийнхөө шастирыг Элгэндээ тээж дархлаарай гэж Буурчийн шаргал өдрүүдийг Элээж бус ээрч амьдараа гэж Хайрт ээжийнхээ үгнээс Бүү зөрөөрэй гэж Холоо аав нь явбал Эргээд иртэл нь хүлээгээрэй гэж Аав минь надад захьдаг байсан Аав минь надад амладаг байсан Удаа ч үгүй аав минь холоо явсан Уйлалгүй би таныгаа хүлээж байна ааваа Айлын аавууд охиноо Өвөр дээрээ эрхлүүлэх л юм ааваа Аав минь надад Амласнаа биелүүлэхээр явсан юм чинь яахав.. Төрийнхөө тугийг газар унагалгүй Таныхаа захисныг нэг ч марталгүй Хүлээж байнаа охин чинь Солонгын цацраг аваад Та минь удахгүй ирнээ...
Зогсоо хайрхан шүтээнтэй
Зөнч Дарь эхийн удамтай
Зальбарч мөргөсөн түмэнтэй Завхан голоор нэрлэгдсэн Завхан сумын төвтөө Зуунаас зуунд өртөөлсөн Зөндөө олон өрхүүдтэй Зүсэн зүйлийн аялгатай Зүйл бүрийн ястантай
Зөөлөн шаргал элсэндээ
Засваргүй түүхээ шингээсээр
Залуу халуун шинэ үедээ
Залгуулан золгуулан хүргэж байна Зүүн хөдөө нутгаараа Зүрхэн ягаан уулнуудтай Зүүн голынхон нутагласан Зүүдэнд харагдсан нутаг минь Айраг Хяргас нуурандаа Алтан хайрст хадрантай Ангамал хөдөө талдаа Aлтан харгана арвинтай Алдарт цагаан түнгэн дээ Алтан шаргал дэрстэй Aр өврийн шандаараа Aрван мянган тэмээтэй
Айраг нуурынхаа хөвөөгөөр
Адуун сүрэг нь багширсан
Адуучин Баатар төрсөн
Ачтай хүчтэй нутаг минь Хөдөө голын завсарт нь Хүнгүй гол нь мяралзсан Хүрэн улаан тэмээд нь Хөндий дүүртэл бэлчсэн Хөмүүл тааны үнэр нь Хөөрүүлсэн сүүнд шингэсэн Хүүхэд багын насандаа Хөөрч баярлан өссөн Хүндэт төрсөн нутгаа Хэлхэн холбон дурсаж байна Урд хөдөө нутгаараа
Униар татуулан цэнхэртсэн Уул гүвээ олонтой Ургийн урагт нутагласан
Удам дамжсан бууцтай
Уудам шаргал талдаа Уст Хуурай хэмээх Учиртай гүн хонхоруудтай Унаган багаасаа ижилдсэн Урьхан тал нутаг мину Баруун хөдөө нутгаараа Баяр наадмаар уралдах Бартаа саадгүй замтай Барианы газар ойртход Башгай хэмээх хонхортой Бараа нь алсаас торолзсон Босоо хоёр Хөхөн уултай Уудам цэнхэр талдаа Улаан уул нь сүүмэлзэнэ Урьдын цагт юм гэсэн Улаан халтар тахьнуудын Унаган бэлчээр байсан гэж Удам залгасан өвгөдөөсөө Сонсож байсан түүхтэй билээ
Хойд хөдөө нутгаараа Хоёр Гэлбэн Тольбон уултай
Хол ойрынхон цугласан
Хоргүй могойт рашаантай
Хяргас нуураа тойроод
Хэцүү хадны амралттай
Хоёр нуураа холбосон
Хадан хавцал хоолойтой
Хараад халайгаад баймаар
Халх дөрвөд бидэн бүхний
Хархан багаасаа ижилдсэн
Халуун элгэн нутаг мину
Хаанаас ч байсан таньдаа очих
Халуун ам бүл бидэн бүхний
Хамгаас хайртай нутаг билээ
Дөрвөн зүг найман зовьхистоо
Дархан хилээ тогтоон суурьшсан
Дөрвөд халх бидэн бүгдийн
Дассан төрсөн төрхөм нутаг
Дэгж дэрвэсэн нялх багаасаа
Дээр нь гишгэж хөлд орсон
Дэлгэр сайхан төрсөн нутгаа
Дурсан магтан тэрлэж сууна
2014-оны 10сарын 28 нд
Б,Улаанхүү гуай бичив
Шарлаж амжилгүй унасан хөөрхий улаахан навчис
Шаналан тээсэн зүрхний нулимс шингээсэн ширхэгс
Өлмийд минь мэхийж илч горьдсон намрын илтэс
Өрөвдөхийн эрхэнд алгандаа нандигнамаар хөөрхийс
Харьж яваа улирлын уйламхай өдрүүдийн дусал
Хаврыг мөрөөдөх ганцаардлын гуниг зөөсөн уярал
Хатуу ч гэлээ эвлэрэх учиртай үнэний хэлтэрхий
Хайрлахын эрхэнд дэвтэртээ мөнхлөмөөр яруу найраг аа
Э.Үржинханд
Улбар шархан навчисын унахын чимээг сонссон уу
Ухаан бодлоо сульдтал санахын бэтгэрэлийг мэдэх үү
Уучлал ухаарлын дээсэн дээр дэнжигнэж алхсан уу
Учрал уярлын тойрогт төөрөлдөхийг мэдэрсэн үү
Өвс өвсөө налж эрхлэх өрмөн шаргал намрын тухай
Өнөө маргаашаа мартам гэгэлгэн санаашралын тухай
Өөрт чинь аялсан бадаг бадагхан дууны тухай санаж
Өнө хожмоо чи одоогийнх шигээ догдолсоор байх уу, тэгвэл
Өгүүлбэр бүрийн эхэнд нэрийг чинь хэлвэл ямар вэ
Өнгө өнгөний өмнө зүсийг чинь харвал ямар вэ
Өдөр өдрийн эхэнд уруултай чинь мэндлэвэл ямар вэ
Үлдсэн насныхаа амьдралыг чамтай л үдвэл ямар вэ
Эх орон
Хан тэнгэрийн минь ивээлээр
Хүмүүн заяаг олж төрчихөөд
Хүсэл шуналын амтанд дурлаж
Хөрст дэлхийг нугчихад
Хөх талын чоно минь л сувдан нулимстай
Хайрлах гэж биш
Хөнөөх гэж төрдөг юм байна тэд!
Халин урсах гол мөрнөө харамлаж ирсэн бид
Харамсах гэж төрдөг юм байна.....
Мөнгөн сартай шөнөөр
Мөрөөдлөө би шивнэдэг
Мөнхрөн хөх тэнгэртээ
Мөргөн байж би шивнэдэг
Мөнхөд оршоосой доо эх орон минь
Магад үр удам минь энгэртээ нааж элгэндээ тэврэх шороотой байгаасайдаа гэж..... А.Шихихутуг
Айраг нуурын минь торгон давалгаа
Аяархан намлзаад хөвөлзөн байгаа
Алсад суугаа миний л сэтгэл
Аялан дуулсаар санагалзан байна
Айраг нуурын минь ногоохон хөвөө нь
Айлчилан ирсэн намрын хонгор салхинд
Алгуурхан гандаж шаргалтан байгаа
Алсаас дурсах миний сэтгэлийг
Амилуулан байж сонсож байгаа даа
Ангаахай насаа үдсэн дээ гээд
Алтан намрын салхиар дамжуулаад
Амрын ерөөлийг нисгэж байгаа даа
Адтай сэргэлэн хүү минь юмсан
Алзахгүй яваад хүрээд ирнээ гээд
Аягаар дүүргэсэн айраг шигээ
Амсраа халин мэлтэлзэж байгаа даа
2014 -он-10 сарын -2нд
Б.Улаахүү 22цаг 19 минут
Буурал цагаан түнгэнийхээ
Буян хишгийг бүрдүүлсэн
Буман улаан тэмээнүүд ээ
Буйлуулан тэшүүлэн дурсъяа
Ботгон цагаасаа ногтлуулж
Буйлан эргэцэн номхорч
Буйл бурантганд ижилдэж
Буруу зөвгүй ноолуулсаар
Борзонт хужирт нь хөрвөөсөөр
Ботгон ижлээ дагуулан тэшсээр
Баян бэл булган нь даа очдог оо
Булган сортой зогдрон доо
Бутны хагаар гоёчихоод
Булагийн өндөр зэгсэн дотор
Бүртэлзэн бараантан харагдаж
Буурал хяруутай мөсөн дээр нь
Бундан тавгаараа тамгалсаар
Бөөрөнхий гонзгой хорголоороо
Бэлчсэн бэлчээрээ тэмдэглэж
Буттай довыг тоолон тойрсоор
Багачуул голдуу ботго тормоо
Бөөн дундаа багтаан амрааж
Булагтай зэгстэй харзруугаа
Байн байн харцаа бэлчээж
Борзонтой давстай нойтон сэвсээ
Байс гээд л гулиган хэвсээр
Бор хоногийг тухлан өнгөрөөгөөд
Борвио тэнийлгэн сунайн шилгээж
Бүдэгхэн нарийн зөрөг жимээр
Бөртийтөл цувсаар бүрдэн дээ очдог оо
2014 9сарын 21нд Б.Улаанхүү
Багшдаа зориулав Таныхаа алтан сургаалийг судар болгон дээдэлсэн Танхил хоёр шавиас нь өнөөдрийн мэндийг хүргэе! Цагаан сэтгэл агуулж хүүхэд настай цуг нялхарсан Цагийн эргэлтэд дарагдаж мөнх бусыг сануулсан Цэврүү шиг гэнэн ухааныг эрдмээр тэжээж тэтгэсэн Цэнэг минь болсон эрхэм багшдаа хэдэн мөрийг зориулж ач буяныг тань санагалзья Зорьсон зүйлс тань өөдрөг байж Зоосны бурхан таныг ивээж Гэгээн гэрлээр гэр чинь гийж Гэрэлт оюунаар ухаан чинь тэлж Ариун хүсэл тань амьдрал болж Аз жаргалаар дүүрэн явахыг хүсэн ерөөе!
Дэлхийг чимэх цэцэг нь та Дэлгэрэх дэлбээ бүр чинь харин би Дэвэн нисэх хун нь та Даль жигүүрийн чинь дэвэлт бүр нь харин би Далайн намуухан урсгал нь та Дураараа сэлэлдэх загас бүр чинь харин би Дундрашгүй агуу хайрладаг нь та Дэлхийн хамгийн азтай охин харин би
2р дунд сургуулийн 7-р ангийн сурагч Д.Цэнгүүн
Үлэмжийн чанар төгөлдөр Өнгө нь тунамал толь шиг Үзэсгэлэнтэй хөөрхөн царайг чинь Үзээд үзээд ханашгүй, ай нь үнэн хө Сэтгэлийг минь булаамаар аа, ай хө Бадмын дундаас дэлгэрсэн Балын амтанд дурламаар аа Баясгалантай хөөрхөн царайг чинь Бахархаад бахархаад баршгүй Урмыг нь хөгжөөмөөр өө Үлэмжийн чанар Үлэмжийн чанар төгөлдөр Өнгө тунамал толь шиг Үзэсгэлэнтэй сайхан царайг чинь Үзвэл лагшин төгс маань Үнэхээр сэтгэлийг булаанам зэ Хөшүүн сэтгэлийг уяруулагч Хөхөө шувууны эгшиг шиг Хөөрхөн эелдэг үг чинь Хүүрнэн суухад урамтай Хөөрхөн аальт мину зэ Учирмагц сэнгэнэсэн Уран гол шиг бие чинь Угаас хамт хамт бүтээсэн Улаан зандан үнэр чинь Улмаар сэтгэлийг хөдөлгөнө зэ Бадамын дундаас дэвэрсэн Балын амт адил Баясгалант ааль чинь Бахдаж ханашгүй Баярыг улам аривтгана зэ Хүний энэ насанд Хүссэн хэргээ бүтээгээд Хүсэлт тэнгэрийн эдлэл мэт Хөлгүй жаргалангийн далайд Хөвж хамт жаргая
https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=8riAxJWAo9Q
Үртэй ханьтай тэр бүсгүйн сэтгэл яасан гоёмсог Үгүйлсээр явааг минь мэдээ болов уу яагаа бол Үйлийн үргүй нүдний нь өдөн сормуус дэрвэх шиг Үүлэн зүг тогорууд нисэн одох нь эрхэмсэг
Олоон эгч бүсгүйн зүс яасан гоёмсог Одоо хэрнээ зүүдэлдгийг минь мэдээ болов уу яагаа бол Огтоос гуниггүй түүний билгүүн хөмсөг атирах шиг Огторгуйн жимээр хөвөх хоёрны саран ихэмсэг
Шал хэрэггүй юм асуусаар очих тоолонд минь Шар дурдан гунигийг ороож өгдөг эгчмэдхэн Мөрөөдөмхий харцны минь итгэлийн зулыг жаргааж Мөнгөн савх шиг хуруу нь хуримын бэлзэгт сүвлээстэй
Цаг хугацаа зүүд дамнан одовч Царайных нь сайхныг мартаж үл чаднам Торгоны хээ шиг эвлэхгүй заяа төөрөгтөө гоморхож Томоогүй насны зангаар үе үехэн балганам
Очоод уулзахын эрхгүй гэж голоо тасартал харуусах Олон намрын бороо уруулыг чинь норгож оржээ Он жилүүд хэн хэний минь судсаар урсаж Одоо та улам чиг намбалагхан болоо доо
Харцаараа бичсэн захидлыг өхөөрдөж уншдаг Хайраа боосон чихрийг халаасандаа мартдаг Харцуулын зүрхэнд галаар дүрэлзсэн шүлэг Хамгийн сайхан бүсгүй эгчмэд төрдөг юм даа
Зүүнбаян 1997 он
Шуурайн Солонго: Гималай
Шуурайн Солонго: ТООРОЛЖИН
Ш.Сундуйжав : Үүр цайж байна
Э.Үржинханд : Хос ном мэндэллээ
Б.Болдсүх : Таг мартсан тангараг
Ч.Дагмидмаа
Та бүхэн өөрсдөө шүлэг, өгүүлэл оруулахыг хүсвэл энд дарж нэмж болно.
Та монгол гарын драйвэр ашиглан бичээрэй. Оруулсан мэдээллийг админ үзээд идэвхжүүлнэ.
B3-028.JPG Хэмжээс: 600x286 81k Сэтгэгдэл: 0 Үзсэн: 5488
khongor047.jpg Хэмжээс: 600x734 156k Сэтгэгдэл: 0 Үзсэн: 5196
Сэрээд Хэмжээс: 600x450 110k Сэтгэгдэл: 0 Үзсэн: 4982
Нэр: Э-шуудан: Санал хүсэлт:
Facebook 
Twitter 
