Хайртай чинийхээ сэтгэлээс хол ч
Харамлан хайрлахын зүрхтэй байж
Хардаж хардуулахын үгнээс ангид
Хавар намрыг үдэж чадсан болохоор
Чамайгаа би мартаж чадаагүй
Нулимстай чинийхээ харцнаас нуугдсан ч
Наадан эрхлэхийн хайртай байж
Нандин учралын үүлс сэмлэн
Нуурын шувуудыг нисгэсэн болохоор
Энхрий чинийхээ бодлоос ангид
Энэлэн шаналахын гунигтай байж
Энэ орчлонгийн гэрлийг цуглуулан
Эрх сэтгэлээ аргадсан болохоор
Хүслийнхээ тал дээр ганцаардалаа нөмөрч
Хараацайн гунигаар жигүүр урлаад
Дэлхийн хязгаараас сарнай түүж
Дэндүү их хайраасаа хагацаж чадаагүй болохоор
Энхбаатарын Энхболд
Мэдсээр байж
Яах гэж хүмүүс
Тэнгисийг залгилж, тэнгэрийг нураах гэж
Гэнэн хонгор намрын навчсаар
Нүгэл тарьж, нүдээ арчнам бэ
Салхисыг зайдалж, сүнсийг амраалгүй
Үй олон шувуудын
Өд дэрлэж, амгалан нойрсном бэ
Гэрэл бөхөөж, дэнлүү өлгөн
Цагаан бүхнийг туучин одоод
Сүүдэр дунд сүнсгүй мэт алхана вэ
Хайртай гэж худал хэлэн
Харанхуй цүнхээлд биесээ чирсээр
Атаа хорсолын мананд төөрнөм бэ
Цагаан цэцэгсийн үхлийг тэвэрсээр
Хэн нэгэнд бэлэг болгож өгөхдөө
Сэтгэлдээ яагаад хутга нууж явна вэ
Тамхины утаа, дарсны охинд хөөрцөглөн
Аянга цахилгаан мэт аашныхаа зурхай дээр
Зүрхний зүү шидлэн зогсном бэ
Цагаахан өвлийг үзээгүй юм шиг
Энэ орчлон бараан гэж
Эрээ цээргүй худал хэлнэм бэ
Үснийхээ ширхэгийг гараараа зулгаан
Өглөө эрт самнах гэж оролдохдоо
Уураа барж цаг хугацааг зүхнэ вэ
Ургаа моддын мөчирт атаархан
Уй гашуудлын аялгуу хадаасаар
Унагасан модоор урц гэрээ босгох гэж зүдрэнэ вэ
Газрын хүйсийг гараараа ухан
Гал голомтоо буугаар шагайчихаад
Эх оронгүй боллоо гэж үглэж сууна вэ
Зовлонгийн хаалгаар чихэлдэн орж
Алдар нэр мөнх хэмээн биччихээд
Эр зоригоо шувуу мэт газардуулнам бэ
Би хүртэл
Яагаад?
1. Сүүлчийн удаа чамтай
Хамт өнгөрүүлсэн мөч Хэзээ байлаа... Ногоон будагтай хуучин сандал дээр Тайрмал үстэй охин суухад хичнээн их зохидог байлаа Хааяахан даарахаараа алгаа өгөөд Хацартаа үнсүүлдэг чинь хэдийд байлаа Тэр цаг улирч одоод Сайхан бүхний дурсамж үлджээ Салхинд савлах савлуур Ирээгүйд нь гомдох мэт Гунигтайяа савлана
2. Дэндүү хар нүднээс минь
Шөнийн эрвээхий дайжаад Энгэр заамаар чинь тоглон Даашинзны чинь хормой дээр Даанч бөх нойрсдог Энэ орой хаа нэгтээ Нэгэн цэцэг цоморлигоо дэлгэж Баланд дуртай хичнээн зөгий Түүнд тэмүүлэн хордон үхэх бол
3. Уруулын минь балыг дэвтээж
Усан бороо асгарна Дан цамцны минь ханцуйнаас Даанч томоогүй хайр дусагнана
Шуурайн Солонго: Гималай
Шуурайн Солонго: ТООРОЛЖИН
Ш.Сундуйжав : Үүр цайж байна
Э.Үржинханд : Хос ном мэндэллээ
Б.Болдсүх : Таг мартсан тангараг
Ч.Дагмидмаа
Та бүхэн өөрсдөө шүлэг, өгүүлэл оруулахыг хүсвэл энд дарж нэмж болно.
Та монгол гарын драйвэр ашиглан бичээрэй. Оруулсан мэдээллийг админ үзээд идэвхжүүлнэ.
mongolia2007year-262.JPG Хэмжээс: 600x450 74k Сэтгэгдэл: 0 Үзсэн: 3648
art_09.jpg Хэмжээс: 600x144 64k Сэтгэгдэл: 0 Үзсэн: 4915
b-010.jpg Хэмжээс: 300x398 42k Сэтгэгдэл: 0 Үзсэн: 7272
Нэр: Э-шуудан: Санал хүсэлт: