Бурхан чөтгөр хоёр

Жинлүүрийн тавган дээр суучихаад

Буух л юм бол

Нэг нь дийлчих гээд

Тэдний эзгүйд

Амьдрал хэмээх их усны дэргэд хүмүүс

Задгай түүдэг асааж

Амраг хос болон зугаалж тоглоно

Айл болон гэр барьж тоглоно

Аав ээж болон үр манцуйлж тоглоно

Уйлж дуулж, тоглоомоо хааяа нурааж

Уйдаж эсвэл шунан дурлаж удаан тоглоно

Бурхан чөтгөр хоёр 

Үнэний дэнсэн дээр суучихаад

Буух л юм бол

Нэг нь дийлчих гээд...

Сүүлчийн борооны дусал бүхэнд шархадаж

Сүмийн дээвэрт ногоо ургахад эдгэрнэм

Гэвч

Хорвоо минь чиний бэлэглэсэн

Хором бүхэнд хайртай юм би...

Газрын алган дээр ургасан цэцгийг

Гараараа тасдаж үл зүрхэлнэм

Газрын зүрхэнд өргөс нэмж

Гадас үлдээхийг үл хүснэм

Газарт хэвтээд дэлхийг чагнаваас

Чичирч буй...

Газарт хэвтээд тэнгэрийг ажваас

Уйлж буй...

Аавынхаа өвөр дээр халуурч байгаа охин шиг

Энэрэх  сэтгэл хомсодсон

Ижийгүй хорвоо хүйтэн...

Хайр сүү хоёроо над руу асгаж

Ирэх өдрүүдийн төлөө өөрийгөө элээж нурсан

Аминаасаа амь тасалсан ижий минь

Үрийнхээ зүг урссан элсэн цаг юм.

Эхлэл хийгээд төгсгөл үл мэдэгдэх

Эргэхүйн хүрдэн дунд ижий минь наддаа төрөөрэй

Зүрхнээсээ зүрх тасартал дуншиж

Өөрөө ч би элсэн цаг больё...

Бандийн Болормаа

Ягаан уруулын будагтай
Янжуурын ишэн дээр
Ялаа л эргэхээс
Эрвээхэй суухгүй
Ягаан сартай шөнөөр
Дарс ханхлуулсан бүсгү
Янагийн суудлаар завиллаа ч
Гэргийн хойморт залрахгүй
Уйлах нь хүртэл хөөрхөн
Ертөнцийн гоо охидын
Ув улаахан уруулд
Шунх зохихоос сархад зохихгүй

Чигээрээ алхахдаа дуудахыг минь хүлээж
Чи бардам...
Эрхэлж тунимаар их хайртай ч
Эргэж үл харах би бардам
Холдсныхоо дараа эргэж хараад хэрэггүй
Хонгор минь чи чигээрээ алх
Хорвоо бөөрөнхий болохоор
Хоёулаа эргээд уулзана аа...

Цонхны цаагуур нисэх галт шувуу
Цастай мөчир дээр суухад зул сар болдог
Цантсан гэгээвчийг далавчаараа алгадан
Таримал цэцэгсийг сэрээхэд охид хувцасаа нимгэлдэг
Он цагийн хүрдийг эргүүлж
Нар шувуу шиг нисдэг
Он цагийг уртасгаж
Охид ижий болдог...
****************
Ширээн дээр олон  лаа
Нэг нь шаналандаа шатаад
Уйлж урсана
Харин бусад нь дууриаж шатаад
Дуустлаа уйлна...

Хүн болгон мөнгө зүүдэлж байхад
Хүүгээ дуудаад сэрдэг  болохоор ижийд би хайртай
Хүн болгон мөнгөнд шунаж байхад
Уруул гуйн туних амрагтаа би хайртай
Хүн болгон мөнгө бодож байхад
Шүлэг шивнэн алхдаг анддаа би хайртай
Хэн ч мөнгөөр хуурч болдоггүй
Үхэлд би бүр ч их хайртай...

Хайрын нандин утсыг
Ганцхан үгээр тасдаад
Халуухан зүрхний арлаас
Нэгэн шувуу нислээ
Гомдол зууж одсон
Цахлайн нулимсаар дутдаггүй
Гол бүхний цутгал нийлсэн
Далай юм аа сэтгэл минь...

Хайлахаараа л цас, цас байхаа больчихдог
Хайрлахаараа д бүсгүй хүн бардам зангаа гээчихдэг
Сэтгэлийн чинь илчийг мэдэрч
Гарын чинь алган дээр хайлсан
Сэвгүй цагаахан
Цас л байж уу би...

Уулын чулууг
Ус руу шидлээ
Ус чулуудаа тэврээд бүүвэйлэхэд
Ижийгээ саналаа...
Илдний хугархай шиг
Оргилын тэр чулууг
Эрхиний шүр шиг болоход
Ижийгээ би олно...

Тэнгэр лүү ургах моддын
Навчис чулууд үнсэнэ
Үндэс нь газарт буй...
Тэнгэрээр нисэх шувуудын
Өд нь уснаа хөвнө...
Үүр нь газарт буй...
Тэнгэр лүү асах түүдгийн
Оч нь өвс шатаана...
Тэнгэрийнх гэмээр гоо үзэсгэлэн
Уулсын дунд өтөлнө
Ижий нь газарт буй
Тэнгэр лүү тэмүүлэх хүсэл бүхэн
Газарт уяатай....

Хар өнгөнд би

Хайчилах дургүй гэзэг шигээ хайртай
Хацарт зохисон мэнгэ шигээ хайртай
Хархан нүдэт амраг шигээ хайртай
Хаадын атганд намирсан дайны туг шиг хайртай

Хар өнгөнд би

Цаг төөрүүлэн дэгдсэн “бор халзан туулай” шиг хайртай
Цас тамгалан хөлд орсон хүүгийн мөр шиг хайртай
Аавыг минь айсуйг хэлсэн үүрийн шувуу шиг хайртай
Амрагийн харцанд тунарсан дусалхан тунирхал шиг хайртай

Хар өнгөнд би

Лаа унаж унтарсан анхны шөнө шиг хайртай
Лам эрвээхэйн шатсан даль шиг хайртай
Сормуусан дор минь жаргадаг эмээгийн үлгэр шиг хайртай
Согтуу хундагатай хуримласан хөлчүү дарс шиг хайртай...

Хоног хоногийн тал нь хар байдаг
Хүний нүд шиг хоёр өнгөтэй хорвоогийн
Хар өнгөнд нь би үнэн шиг дуртай
Хар өнгөнд нь би үхэл шиг хайртай...

2010-08-04

Өндөр уул мэт зүрхний минь оргилоос
Өөр охин хөтлөөд бууж явна чи минь
Гэнэхэн инээдтэй, миний арван найман нас шиг хөөрхөн тэр охиныг
Гэрт нь хүргэчихээд ир дээ,
Уулс биш , үүлс л нүүдэг юм...

Дуустал нь уугаагүй дарстай хундага
Дутуу татсан янжуурын иш
Дэргэд чинь суугаа халамцуу охин
Бүгд чиний уруулын хээтэй,  хурууны мөртэй
Чиний тамгатай юм бүхэнд
Би хайртай...

Хүүхэлдэйн нулимс

Бэлхүүсээ өнгөрсөн урт гэзэгтэй
Би хүүхэлдэй, чиний хүүхэлдэй
Бие галбирлаг сормуус дэрэвгэр
Би хүүхэлдэй чиний хүүхэлдэй
Тэр хүүхэлдэй
Навчис хөглөрсөн гудамжаар эмзэглэж алхдагийг
Намрын тэнгэрээс дуслах шувуудын нулимсанд жинддэгийг
Шүлэг бичдэг гараарай эмээгийнхээ хөлийг дулаацуулдгийг
Шөнийн одод хацрыг нь эсгэн урсдгийг чи мэдэхгүй


( Дэлгэрэнгүй... | Сэтгэгдэл [] | Шүлэг | Оноо: 0/0 | Болормаа Б )

Тийм цэнхэр нүднээс
Урсах нулимс ямар амттай бол
Тэнгэрийнх лав
Амтгүй юм билээ

Тийм цэнхэр нүднээс
Унах нулимс ямар өнгөтэй бол
Тэнгэрийнх лав
Тунгалаг юм билээ

Тийм цэнхэр нүдний цаана
Ямархан их хайр байгаа бол
Тэнгэрийнх лав хязгааргүй юм билээ

Зүгээр л шидсэн үгний чинь чулуунд оногдоод
Зүрхэн дотор минь шил хагарав
Хайрын гэрэлт дэнлүүний түм буман хэлтэрхий
Хацар жиндээн, сэтгэл уран уналаа
Сорви нь эдгэх болов уу
Ай миний ассан дэнлүү шиг
Хорин хоёртой зүрх минь
Ай миний чулуу шиг үгтэй
Хорин хоёртой амраг минь...

Борооны дара солонго нөмөрч
Мөөг ургана
Бүсгүйн хэвлийд амьдрал нөмөрч
Хүн ургана..
Хүн мөөг хоёр
Борооны дараа ургана

Хавар
Хэмжээс: 600x508 89k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 6412

khongor061.jpg
Хэмжээс: 600x992 216k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 4926

khureltogoot-06.jpg
Хэмжээс: 600x450 84k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 6157