Үүлс хөврөн угалзраад

Нарыг ороож санаашрана

Үйл мэтгэх шиг уран гоёмсгоор

Өргөн орчлонг нөмрөн бууна, цас

Энхрий цагаахан, эмзэг мэдрэмтгий

Имрэхэд тунгалагшина, ийм зөөлхөн

Эхийн сэтгэл шиг нинжин байж сая

Тортогт хорвоог ариусгадаг биз ээ

Өөрийгөө үнэнчээр золиослохын үлгэрийг

Өлмий дор үхэдхийн гишгүүлэхэд чинь

Өр зүрхэндээ дууг чинь сонсоод

Өөрийн эрхгүй уйлмаар болох юм

Өдрийн төгсгөлд мөстөж хоцорсон

Болор харцаа алгуурхан буулгаад

Үйлээ барахгүй хүний ертөнцийг

Өрөвдөхдөө,

Өрөвдөхдөө чи бас уйлдаг байх даа

Э.Үржинханд

Үл гуниглана, ийм цагаахан тал дунд

Үл гомдоллоно, ийм нялх танхилхан цасан дунд

Үдлээд, үдээд өнгөрч буй хуучин он минь

Үнэнийг танисан ухаарлын аялгуу эгшиглүүлнэ

Бодлын минь илтэс болж нүд гялбуулан бүжээд л

Бударсан ялтас болж харцыг минь чимээд л

Хайрын минь гэрэл болж надаас цацраад л

Бусдын тухай, өөрийн тухай чин үнэнийг магтсан

Халуун дулаан инээмсэглэл болж туяараад л

Эрх сэтгэлийнхээ нууцлаг зөөлөн шивнээг

Энхрийхэн үүлэнд чинь би шингээгээд л

Энэ оны сүүлчийн өдрийн цасан хялмаа

Итгэл, дурлал, нандин бүхнийг авчирч байхад

Амжилт бүтээл, баяр хөөр, аз хийморийг

Эрхэмсгээр урих хивс болгон дэвсэж байхад

Чамаасаа би юугаа ч үл харамлана, амьдрал минь

Чамдаа би бүхнээ зориулна, шинэхэн он минь

Хайртай бүхэн минь цэнгэг агаар шиг ариухан

Анд нөхөд минь сэтгэлийн цэцэг шиг өнгөлөгхөн

Алдаа оноо минь цагаан толгой шиг сургаальтай

Амраг хайртын бэлэг шиг гайхамшигт

Арван гурван он чамдаа би

Саяхан төрсөн шинэ хүүхэд шиг ариунаас ариухнаар очиж явна

Хувцсан дээр буусан тоосыг хуу сэгсрээд босох шиг

Зүрхэнд хурсан толбыг цэмбийтэл угаагаад, урамтайгаар

Чамдаа би дуу аяланхан очлоо, наддаа чи хайр бэлэглэн ирлээ

Чихрийн цуглуулга шиг баялаг амьдралын шатан дээр

Чанга тэврэлдэн уулзаж, чин ариунаар мэндчилье

Цоо шинэхэн хуудас шиг Шинэхэн он минь ээ

Э.Үржинханд

2012.12.31

Сайхан сэтгэлт хүмүүс минь, буяныг бодож арав таван төгрөг хайрлаач, хариуд нь  би танд дуу дуулж өгье

...Амьдралаа би чамд хайртай

Аа аа, амьдралаа би чамд ...

гэж дуулах өнчин хүү байсхийгээд л даарч бээрсэн бяцхан хоёр гараа хумбайлган амандаа ойртуулж амьсгалах тоолонд нь савсан гарах уураар үлээж бүлээцүүлнэ. Тэгснээ божин бор алгаа хооронд нь үрж дэргэдээ суух бяцхан охины хацарт хүргэн дулаацуулж, зөрөн одох олноос горьдлогын харцаар гуйлга гуйсаар. Хөл нь хэт их даарснаас болж хуучирч маажийсан гутлаа хооронд нь хавиран уйлах шахуу зогсохыг  ганган хээнцэр тэрэгний  цонхоор хөмсөг зангируулан ажиж суусан жолооч залуу хаалга сэвхийтэл нээгээд Чимгээгийн орж ирэхийг ч анзаарсангүй. Чимгээ бол эрх танхи өссөн өлсөж даарах хийгээд  зовлон гээчийг бараг л мэдэхгүй нэгэн бөгөөд одоо ид нэрд гарч яваа амжилт бүтээл дүүрэн дуучин бүсгүй. Тоглолтоо хийхээр бэлтгэл ажлаа хангаж яваа нь энэ. Тамираад хандаж:

Үрлэн дусал уруул дээр минь сэмхэн үнсэхэд

Сэрэх шиг

Ухаан бодлын шувуухай тэнгэрээс ч хол нисэх гэж

Жигүүрээ дэлгэх шиг

Үймэн бүжих салхи бэлхүүсээр зөөлөн тэврэхэд

Догдлох шиг

Үүргэлсэн нойр нэгэнтээ хулжаад сураг алдрах нь

Эхлэл шиг

Намиран дуслах намуухан шиврээ бүжгийн аяз шиг

Нандин үгээ шивнэх гээд амьсгаа дарах хэн нэгэн шиг

Надад ирсэн гунигийг орчлонгийн тоостой угаах шиг

Намилзан наадах бороо чи яруухан эхлэл шиг

Зүрхний гүнд хуралдсан үүлс тэнгэртээ

Багтаж ядан байсан юм

Зөөлөн шиврэх чамтай хөтлөлцөөд

Холын хол гүйхэд сайхан байна

Зөндөө ихээр, бүр асгартал хамтдаа уйлчихаад

Зүүсгэл гоёл, өмссөн хувцасгүй нүцгэн үнэнээрээ

Зүүд, эсвэл мөрөөдөлд чинь чамтай уулзахаар

Зөөлөн зөөлөн алхаад очиж явна

Яг л “Эхлэл” шиг шив шинэхэн дурлал руу, би

Э.Үржинханд

...Томоогүй явж боллоо ээж ээ

Тогоруу буцаж зэгс шаргалтлаа

Хорвоод намар ирдгийг мартсан

Хонгор хүүгээ уучлаач ээж ээ... гээд л Мандах гэгэлзсэн уянгалаг хоолойгоор дуулж дуусахад сэтгэл нь уярч, амьсгаа даран сонсож суусан бүгдээр гэнэт ухаан орсон мэт алга ташилт нижигнүүлэн танхим дүүрэн цуурайлж, дор бүрнээ тийм гэхийн тэмдэггүй нулимсан давалгаа огшиж ирэхүйд хөтлөгч даарч жиндэж буйгаа мэдэгдэхгүйг хичээхийн зэрэгцээ гайхамшигт авъяасыг нь бахдаж ядан хоолойгоо засч:

-За, ингээд “дуучин” Мандахдаа баярлалаа гэж чанга дуугаар хэлэхэд сэтгэл хөдлөн инээмсэглэл тодруулах тэдний түр зуурын баяр баясгаланд цонхны цана хүртэл гэсэх шиг санагдана. Алга ташилтын шаагисан их чимээнд хөтлөгчийн дуу замхран бүдгэрэв. Дараа нь хөтлөгч уриалгахнаар гараа дэлгэн мэхийж Мандахыг дахин олны өмнө урилаа.

Хөндлөн гишгэж, ташуу үсрэхийн эрх чөлөөг

Хүлээтэй бодлоосоо ангижирахын цагт мэдрэнэ

Хээрийн  үнэр, булгийн усны ташсан амтыг

Хэрж баглуулсан гомдлоо тайчиж хаяад амсана

Дассан нөмрөөсөө салж ядан холдохын эгшинд

Даанч хүйтэн жаврыг хүрмэндээ хадгалж чадамгүй нь

Хэнээр ч үл дутах юм шиг  бардамхан алхахын цаана

Хэврэгхэн ганцаардал зүрхээ тэврээд тэвчээр заана

           Хэзээ, хаанаас үлээхээ  хэлдэггүй омголон салхи би

           Хэнэггүй мунхралаасаа сэхэж амжаагүй байхад чинь хулжина

           Алим атгасан гараа сунгаад амт бэлэглэсэн тэр мөчүүд

           Аясхан цагийн эрхээр дурсамжийн хээтэй тодроход чи сэрнэ

           Бүхнийг мартаад хаашаа ч хамаагүй даажин одмоор, эсвэл

           Бүр шинээр эхлэхсэн  гэж дэмий санаашрах чинь сонстох шиг

Гарцаагүй тэр цагт үнэнийг таньсан эрх чөлөө минь

Ганжиртан шижиртэх  үнэт эрдэнэ шиг гэрэлтэнэ

Гажууд бодлоо салхинд боогоод чам руу илгээлээ

Гайхамшигт хайр байдагт итгэхийн төлөө цааш алхлаа

                           Э.Үржинханд   

- Одоо яая гэх вэ, өөр ажил олдож л таараа, хажууд нь гэдэс хонхолзоод хэрэг алга хэмээн бодсоор улирлын амралтаараа ажиллахаар бүртгүүлсэн зоогийн газартаа ажилд тэнцэж чадаагүйдээ сэтгэл гундуухан явсан Хэрлэн зэргэлдээх цайны газар луу орлоо. Чингээд хоолны цэс харж хэсэг сууснаа түрийвчээ нээн харвал ердөө л бүтэн таваг хоол ч авч хүрэхээргүй хэдхэн төгрөг байв. Хэтэвч нимгэн ч сэтгэлээр баян оюутан бүсгүй нэг их мөнгөтэй хүн шиг царайлан ямар хоол захиалах тухай эрэгцүүлэн хоолны цэс харжээ суутал хувцас хунар нь хир даг болж, үс гэзэг нь ширэлдсэн бяцхан охин орж ирээд сайртаж борлосон гартаа барьсан сонингоо сарвайж тэнд суусан хүн бүрээс шахуу:

-Ах аа, телевизийн хөтөлбөр аваарай, эгч ээ сонин авахгүй биз? хэмээн царайчлангуй бас аргадангуй харцаар асууж явтал төдөлгүй түүнээс ганц хоёр насаар дүү болов уу гэмээр бас нэг бяцхан хүү орж ирээд мөн л сонингоо зарахаар буланд сууж байсан махлаг шар залуу руу очвол:

Амсхийх зуураа би

Амьдрал өртөөнд буудаллаж

Солгой гартаа үзэг бариад

Цаг хугацааны гажуудлаар аялж явна

Сормос дэрвүүлэн догдлох хөөр баяраа

Сорилт шалгуурын шүүрэнд юүлүүлээд

Сормуус буулган гуниглах мөнгөн дуслыг

Сарны тогоруудтай хуваалцаад

Цангаагаа тайлж тамшаална

Сэтгэлийнхээ гоёмсог жигүүрийг

Дурлалын суманд буудуулчихаад

Санахын ачаагаа дааж ядсан

Шархтай нэгэн тагтаа болчихоод

Шаналангаа аргадаж, дагаад явмаар

Салахын аргагүй ийм догдлолоос

Шал согтуу юм шиг мансуурлаас

Сорвигүй амьд гарахын төлөө

Сондгой нэгэн аялгуу болж эгшиглэв

Амьсгалж буй агаар, гишгэж буй газраасаа

Аз жаргалыг мэдрэх энэ л

Амьдрал гэгч үзэсгэлэнт арал дээр

Аялж явахад сонирхолтой байналъ

Э.Үржинханд

Зурган доторхи цэцэг хүртэл гандам                                                         

        Ийм хуурайгаар битгий үлээгээч, салхи минь                                          

            Зүрхэн дундах галын дөл  ганхам                                                              

                Ийм хүйтнээр битгий хайраач, намар минь

              Зуун жилийн өмнө хэн энд тухлан суусныг                                    

         Зуун жилийн хойно хэн энд дагжин чичирснийг                                             

      Хэнд ч хэлэлгүй хийсгэж л орхихоос хойш                                        

        Хэлээд ч нэмэргүй мартаад л одохоос цааш

            Хүрэх эсэхээ мэдэхгүй маргаашийн төлөө биш                         

             Хүсээд ч эргэж очихгүй өчигдрийн тулд ч биш                                      

               Харагдаж байгаа шигээ бодь үнэнээр орших                                      

             Хүндэт "Өнөөдрийн төлөө" яг одоо

          Зурган доторхи ургамлыг соёолж буйгаар зурах                                       

            Тийм гэгээн сэтгэлийг салхи  чам руу илгээе                                        

               Зүрхний гүн дэхь галыг бадраах илчтэй                                                       

                 Тийм ариун итгэлийг намар чамдаа бэлэглэе

                                            Э.Үржинханд

  Найз минь чи юунд үхлийг хүснэм.  Нарны энэ хорвоод нарийхан мөчир дээр бээвийн шулганах орох гэргүй шувуу, эсвэл орон газраар хэсч будаа тарианы өөдөс түүж булан тохойд хоргодогч бор хулгана хүртэл хувь заяанаасаа уйдаагүй байхад хүндэт найз минь чи юунд хүний хорвоогоос уйднам бэ. Өрөөл олны дунд цаг хугацаагүй холхиж өөрийгөө битгий хуураач дээ. Инээх нь байтугай дуугарах ч тэнхэлгүй сульдах итгэл найдваргүйн ангалд унахыг алийг тэр гэх вэ. Гэлээ ч шүдээ зуугаад өвдөг дээрээ босоод л ирэх тэнхээтэй байх хэрэгтэй биш үү.

Шиврээ бороонд хотын шөнө хэрхэн ариусахыг

Шилний цаанаас ширтээд бодол нэхэнгээ ажина

Өргөн зам дээр багтаж ядсан машины цуваанаас

Өнгийн гэрэл, уйтгарт  намар, шүхэртэй хүнээс

Ширхэг ширхэг утас ээрч, харцаараа нийтгээд

Шив шинэхэн, торгомсог мэдрэмж гаргаж авна

Амрагтаа тунисан зүрхэс  замын хоёр талаар

Амьдрал дундуур ганц ганцаараа алхах нь жиндүү

Дахиад хэзээ ч уулзахгүй гэж хана хэрэм босгохдоо

Далдхан бодолдоо итгэлийн утас хайсаар үлдэнэ

Сэтгэшгүй ертөнцөд зөвхөн хайраар угаагдах толбыг

Сэрж мэдрэх ухаарлын дуслаар ариусгахсан

Сэрүүн тэнгэрээс, хүний орчлонгоос чухам юуг эрж

Сэмрэн сэмрэх үүл шиг нимгэрэн нимгэрсээр  билээ

Мөрөөдөлдөө бүтээдэг  аз жаргалаа чамд бэлэглэе

Мөрөнгийн ус шиг сэтгэлээ рашаан болгож өргөе

Мөнгөн утас, алтан саа аль аль нь хэрэггүй дээ

Миний урлаж буй өмсгөл сэтгэлийг тань дулаацуулаг ээ.

                           Э.Үржинханд

(3-р хэсэг)

Хижээл насны тэр эмэгтэй гялалзсан хурц ширүүн нүдээрээ Жаргалыг хяламхийн харахад нь хутгаар сийчүүлэх мэт аймшигтай мэдрэмж төрөв. Тэр аймшигтай харцаа ашгүй нэг юм аваад хаалга саван гарч одоход нь үүдний дээр өлгөөстэй Фэнгшүй зүүлт доргиж, сөрөг энергийг хөөн зайлуулах бэлэгдэлтэй хөгжим жингэнүүлэн савласаар үлдлээ. Жаргал айх гайхах зэрэгцэн хөшсөн мэт зогсож байтал Чүнхи түүнийг аргадсаар зочны өрөөнд оруулав. Хэсэгтээ хэн хэн нь ам үл нээж, авиа эс гаргана. Нам гүмийг эвдэн Чүнхи сая нэг хоолой засаад: -Өнөөдөр ямар их оройтоо вэ? Сургууль чинь ийм орой тараа юу гэх нь цаанаа л хүйтэн бөгөөд хардалтын жихүүн салхи сэвэлзүүлэн ар нуруугаар хайрахын зэрэгцээ ярих бүрт нь архины исгэлэн үнэр ханхалж байлаа. Жаргал миний бие хариу эс дугаран түүний үгийг сонсоогүй мэт хээв нэг босч цүнхэн дотроосоо хавтас, ном дэвтрүүдээ гаргаж эхэлтэл үйлдэл бүхнийг нь ажиж суусан Чүнхи өмнөх гурван эхнэртээ улирал бүр ээлжилж мөнгө өгдөг тухайгаа нуулгүй хэлж байснаа сануулж, харин сүүлийн үед тоглоомонд одгүй байсан тул мөнгийг нь өгч чадаагүй учраас тэд өөрсдөө нэхэж ирэх болоод байна гээд л ам хуурайгүй тайлбарлаж гарлаа. Мөн л юу ч сонсоогүй мэт дүр эсгэн цэцэг услахаар цонх руу дөхөж явтал Чүнхи бахим гараараа мөрнөөс нь угзчин татаж ганц ч үг ганхийлгүй өөрийг нь үл ойшоож буйд дургүйцэж буйгаа илэрхийлэв. Энэ л үед хамаг биеэр нь зарсхийж, юу юугүй барьж идэх гэж буй өлсгөлөн араатан мэт өөдөөс нь хараад зогсож буй харийн хүний нүд рүү эгцлэн хараад хэлье гэвч үг нь эвлэж өгөхгүй хэсэг зогссоноо уйлах гэж буй мэт үсээ илбэн буруу харав. Хоолойд аргасан нулимсаа арай ядан залгиж:

( 2-р хэсэг )

- Тийм газар анх удаа шагайх гэж буй миний бие хирдээ л Дэлгэрмаагаас дутахааргүй дэгжин бүсгүйн дүрд хувирах гэж хамгийн загварлагт тооцдог хувцсаа өмсөөд яг хэлсэн цагт нь очлоо. Хаалга сахиж зогсох бадриун биетэй хамгаалагчдын дэргэдүүр өнгөрөөд өнгө өнгийн гэрэл гялбасан цэнгээний газар хүмүүсийн яриа, хөгжим холилдсон нэг их шуугиан дундуур явж орлоо. Загвар өмсөгчөөс дутахааргүй туялзаж намилзсан зөөгч бүсгүйчүүд дундаас инээд алдсаар зорьж ирсэн Дэлгэрмааг би бараг л танисангүй. Намайг дагуулж явсаар нэг ширээнд хүлээж байхыг сануулаад явж одох нь тэр. Түүний ажилтай танилцахаар ирсэн би тарах цаг нь болтол ганцаараа суух байсан ч тэгсэнгүй ээ. Төдөлгүй Дэлгэрмаа ширээн дээр хундага дарс тавьчихаад явж одлоо.

( Дэлгэрэнгүй... | Сэтгэгдэл [] | Шүлэг | Оноо: 0/0 | Үржинханд Э )

Яагаад ч юм мэдэхгүй ээ

Би л хувьдаа итгэдэг

Ятгын утас эгшиг ялгаруулахад

Хорвоо уяраад дуулахыг мэдэрдэг

Ядам хуруунд нь бэлзэг гялалзсан

Хос залуус, хайранд итгэдэг

Ядрах, шантрах, сөхрөхийн цагт

Хоёргүй сэтгэлээ чангалахыг санадаг

Ялагдал, төөрөгдөл, мухардлын ирмэгт

Холын зорилгодоо ойртдогт итгэдэг

Нүдээ аниад ээжийгээ санахаар

Нөмөр дулаахан энэрэлд нь умбадаг

Нүцгэн толгод, уул усаа бодохоор

Гүйгээд очмоор эх орноо тэмүүлдэг

Ганцхан алимаа ч хувааж цадах

Сэтгэлийн нандин найздаа итгэдэг

Гарцаагүй цагт түшиж явах

Сүүн далай шиг нөхөрлөлд итгэдэг

Гаатай бодол харцандаа хүлхээд

Сэрүү татуулан сэргэхийн эгшинд

Ганган навчис газраар зулах нь

Сайхан хаврын зөгнөл гэдэгт итгэдэг

Цонхоо нээгээд орчлонг ширтэхдээ

Цэвэр тунгалагхан өглөөд уусдаг

Цоожтой зүрхний түлхүүр шаржигнах

Цоо шинэхэн амьдралд итгэдэг ээ

Яагаад ч юм мэдэхгүй

Ямар ч байсан би итгэдэг ээ

Э.Үржинханд

1-р хэсэг

                     Энэ зэвхийсэн тэнгэрийн байж байгаагээ гээд Жаргал нэг их томоор шүүрс алдсанаа өнгө өнгийн цэцгийн зурагтай гоёмсог аяганд кофе найруулаад зөөлхөн буйдан дээрээ намсхийн суулаа. Тансаг байшингийнхаа цонхоор алтан торонд хоригдсон бялзуухай шиг гомдолтой харцаар гадаах ертөнцийг ширтэн зогсоно. Хоёрхон хүнд бол хэтэрхий томдсон гэмээр, хамгийн сүүлийн үеийн тансаг тавилгаар тохижуулсан энэ байр харахад хичнээн үнэтэй эд хогшил, байж болох өнгөтэй өөдтэй байдлаар тохижуулсан атал цаанаа л нэг ганцаардмал, хүйтэн хөндий  санагдана. Өдийд гэртээ байсан бол юу хийж байхсан билээ. Зуны ид налгар цаг юмсан. Ээж аав хоёр маань амины жижиг хашаандаа ойр зуурын хүнсний ногоо, чацаргана, нохойн хошуу, үхрийн нүд зэрэг жимсний мод, бас болоогүй гоёлын цэцэгнүүд тарьчихаад л түүнийгээ өглөө орой бүр өхөөрдөн харж, баярлан байгаа даа. Жагаа, миний охин босоорой, энэ сайхан өглөөний тунгалаг нарыг хараач. Аав бид хоёрын чинь ургуулсан цэцэг хичнээн олон болсон гэж санана. Миний охин гарч ирээд хар л даа гээд л хайр дүүрэн энхрий дуугаар аргадан дуудахад нь шал нойрмог би гэж хүн өдөн дэрнээсээ өндийж ядан суниаж, өрөөсөн нүдээрээ харсан болоод – За за, одоохон. Намайг босоход наад цэцгүүд чинь байж л байх байлгүй дээ гэж хэлэх аядаад ярагласаар буруу хараад унтчихдагсан. Унтаж унтаж үд дундын хэрд босоход ээж аав хоёр хэдийнээ талбай дээрээ зэрлэгээ зулгааж, ногоогоо услаад ид ажил өрнүүлж суудаг. Яаж тэр хоёр тийм их аз жаргалтай аж төрж чаддагийг ердөө ч ойлгодоггүй байж дээ. Хүний газар гэдэг цаанаа л ондоо юм, хөвөн зөөлөн ээжийн минь гар илбэн илбээд сэрээж чаддаггүй нойрыг хэн ч дуудаагүй байхад, юунд ч яараагүй байхад энэ хөшүүн том байшин, саарал тэнгэр хоёр яагаад ч юм хулжааж орхино. Сургууль руугаа явъя гэхээр сурах хүсэл үл төрнө. Юун төлөө, яах ч гэж сурч байгаа билээ, тэгээд ч тэнд очиж олны шившиг, түмний нүдний үзүүр, амны зугаа болох хүсэл алга. Тэр олон оюутнуудын дунд ямар нийлээд байх ганц найз ч байх биш дээ. /Chung Hee/       Чунхи л байхад бүх зүйл болох юм шиг санагддаг байсан ч одоо бол ёстой ганцаардахын гасланд автаж, далайн ёроолд аврал үгүй живсэн лонх шиг гол гонсойтол хоосон санагдана. Би гэдэг хүн шинэ газар, энэ сургуульд анх ирэхдээ үеийн олон залуусын дунд үнэхээр анхаарал татам гялалзсан нэгэн байлаа.

Цагийн салхи шуураад өнгөрөхөд

Тэсээд үлдэх тэвчээрийг чинь сорих гэж

Цахилах хүлгийн нуруунд гал шиг асдаг

Монгол хүн мориноосоо унах нь уу гэж

Цаас мөнгө, эд өнгийг дунд нь шидэлж

Хүн чанарын хүйтэн дайныг өдөөчихөөд

Цааш нь яаж тэмцэлдэхийг нь үзэх гэж

Хөлөрсөн алгаа хавсраад харж суугаа ч юм шиг

Хүйтэн мэдрэмж чихүүдэс хүргэхэд

Дулаацахын тулд хүмүүсийн дунд орж

Дуу аяланхан сэтгэлээ дэлгээд очихоор

Өнөөх л хов жив, атаа хорсолдоо орооцолдоод

Өөрийгөө ч танихгүй шүдээ хавирч суух юм даа

Дайны хөлд үрэгдчих гээд даанч амаргүй санагдахад

Дотнохон тэврэх байгалдаа л улам шүтэж амьдрана

Эв түнжинтэй л байхсан даа

Элэг нэгтэй ахан дүүс минь ээ

Э.Үржинханд

Сэтгэл сэргээх намрын тунгалаг өглөө

Сэрүү татуулсан хүслийн цэнгэг агаар

Хэзээ ч үл ханах байгалийн ийм сайхныг

Хэдэн насандаа магтан дуулавч барамгүй

Ятгын аялгуунд бүжих шиг шувуудын жиргээ

Ямар гайхалтай амьд ертөнцийн өнгөт гэгээ

Яавч үл уйдах өдөр бүрийн тэргүүн хуудаснаа

Яруу найраг, урам зоригийг хөгжөөн бичиглэнэ

Мянган одод гэрэлтлээ ч олж эс чадах

Сэтгэлийн их хүчийг шинэ эхлэлээс хүртэнэ

Магнай тэнийж, зүрх догдлом баяр баяслыг

Сэрж ухаарах агуу их амьдралаас мэдрэнэ

Э.Үржинханд

Согтуу охид дэргэдүүр минь хараал урсгаад зөрлөө

Сортосхийн чагнахдаа чихэндээ итгэхгүйг хүслээ

Сэтгэлийн сүүтэй Монгол бүсгүйн үзэсгэлэн  гоо

Саруул ухаан, дөлгөөн аалиас нь гэрэлтдэгийг санаасай

Халамцуу охид хажуугаар минь уураа цацаад өнгөрлөө

Халгасхийн сонсохдоо эмзэглэлийн салхинд өртлөө

Хатан заяатай удмын минь ерөөл ивээхийн эгнэгт

Хатмал цэцэг, сэтэрхий шаазан ширээндээ битгий өрөөсэй

                               Э.Үржинханд

mongolia2007year-204.JPG
Хэмжээс: 600x450 126k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 4842

zam-010.JPG
Хэмжээс: 600x450 95k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 4438

B3-020.JPG
Хэмжээс: 600x449 115k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 6079