-Тийм дээ, одоо би чамайгаа яах ч билээ. Болдог бол цаг хугацаа танд сөхөрч мөргөөд ч болов намайг арван жилийн тэртээх анхны хайрын минь тэнд хүргэж өгөөч гэж гуйхсан, тэгвэл би түүнийгээ хэзээ ч орхихгүй..., хэзээ ч... гэж үнэн сэтгэлээсээ шимшрэхэд Гэрлээгийн нүдэнд өөрийн эрхгүй нулимс дүүрээд ирэв. Ийнхүү бодолд автан цонхонд духаа нааж зогсох зуур нэг мэдэхнээ бамбарууштай зүүлтээ зүрхэн тушаа авчраад, алгандаа чангаас чанга атгачихсан буйгаа өөрөө ч анзаарсангүй. Харин цонхны цаана намрын тэнгэр уйтайхан шиврээд л, мөчрөөсөө тасарч унасан навчис бүр дээр халаглан бууж, нулимсан дуслаараа үнсэх нь алдаж гишгэлсэн хором бүрийнхээ тоогоор харуусан мэгших бүсгүйд хань болох мэт. Гэрлээ алгуурхан нүдээ нээж цонхоор харвал тэнд Тулгаа эхнэрээ шүхрээр халхлан байж ганган төмөр хүлгийнхээ хаалгыг уриалгахан нээн, хайртай түүнийгээ аваад бороон дундуур явж одоход ард нь норж шалчийсан навчис замын тогтоол усанд шидэгдсээр хоцров. Гэрлээ:

Үрээ тэвэрсэн ээж бүрийг бурхантай зүйрлье
Өөрөө би нялхсын сэвлэг үнэрлээгүй байж
Өнийн хорвоод зовлоо гэж гомдоллож
Өнчин нулимсанд сормуусаа буулгахаа азная

Үнэхээр би хязгааргүй хайраар амилж
Үндэс цэцэг болж сэтгэл зүрхнээс ургаад
Үүрдийн хэлхээгээр заяагдсан болохоор
Үзэсгэлэн гоо ээжийгээ магтан биширье

Үрээ тэвэрсэн ээж бүрийг бурхантай зүйрлье
Өөрөө би эх хүн болж нойроо хугаслаагүй байж
Өвлийн жаварт жиндэхийн төдий няцаж
Өчнөөн зовлон тоочихоо түр азная

Өр нимгэн энэрэл, халамжаар тэтгүүлж
Өнийн энэ хорвоод хүн болсоны учир
Үнэнч хайрын гоёмсог шигтгээ болж
Өөдрөг итгэлийн галаар гэрэлтэж явъя
Э.Үржинханд

Алтан утсаар үйл мэтгэж дээл урладаг ээж минь ээ
Аминчилж хэлсэн сургаалиас тань ухаарлыг би олдог
Алаг ертөнцийн элгэн дээр хүн заяанд төрүүлээд
Алгаа тосож хайраа дэвссэн таныхаа л дэргэд жаргадаг аа

Талаар дүүрэн сэтгэл тарьж зуныг авчирдаг ээж минь ээ
Таньдаа цэцэг бэлэглэж зүрхэлдэггүйг минь өршөөгөөрэй
Дэлхийн хөрснөөс хүний ертөнц рүү соёолдог болохоор нь
Дэлгэрэн хагдрах амьдын жамыг өөрийн эрхгүй ухаардаг аа

Гэгээн амьдралд амь заяасан нь ээж минь та л байдаг
Гэрийн тооноор нар тусахаас урьтаж ээж минь та л угтдаг
Гуниж суугаад бодол болоход ээжийн минь л үгс тэнхээ нэмдэг
Гэнэдэж азгүйтээд ирэхэд таны минь л хайр нөмөрлөж байдаг

Хань ижил, найз нөхөд ер хэнтэй нь ч зүйрлэмгүй ариун
Хатуу зөөлний алинд ч гагц миний л төлөө бодлоо чилээх
Хорвоод хамгийн үнэнч хайр ээжээс минь л ундардагийн учир
Хайгаад ч оломгүй сайхан жаргал таны л дэргэд байдаг аа.

Э.Үржинханд

Уул уулсын энгэрт чимэг болж
Урсах голын эргээр өнгө нэмж
Учралт хосын болзоонд бэлэг болж
Урд насандаа нэгэн цэцэг байлаа би

( Дэлгэрэнгүй... | Сэтгэгдэл [] | Шүлэг | Оноо: 0/0 | Үржинханд Э )

Хэнгэнэтэл шүүрс алдах нэгний

Сэтгэлийн хөндүүрийг мэдэрлээ

Хэлтгий гишгэсэн мөр нь толбо болоод зурайчихаж

Хээнцэр цэцэг шиг дүр нь ишин дээрээ гудайчихаж

Хэлэхэд ч бэрх зовлон түүнд тохиолдсон гэнэм

Хэзээ хамгийн сүүлд ийм уйтай бороо шивэрлээ дээ

Хэтэрхий оройтсон зэмлэлд хүлээстэй өнжлөө гэнэ

Дөрөвдүгээр сарын хавсарган салхи тэнгэрт тултал хуйлраад

Өсгий доорхи шороог өндөрт өргөн цойлов

Дүүрэн жаргалтай сэтгэл гэнэт, хөнгөн гунигаар гэгэлзээд

Өдөр хоногийн саарлаас уйдаж

Өнгийн цэцэгсийг мөрөөсөж эхлэв

Гитар барьсан залуусын хөөрөн дуулахыг сонсмоор

Үүдэн тушаа сөхрөн ургасан тэр нэгэн мод

Үзэсгэлэн гоо болоод гүн бодлын илэрхийлэл

Үнэндээ чамайг мод биш хүн гэдэгт

Үнэхээр, яагаад ч юм би итгэдэг ээ

Үсээ асгарууланхан уйлах бүсгүй шиг

Үрээ энхрийлэнхэн уярах эх хүн шиг

Үл ялигхан намилзах мөчир навч

-Эвий миний хүү, бүүвэй бүүвэй бүүвэй. Ээжийн сайхан үр нь одоо битгий уйлаарай за юу гэж залуухан бүсгүй халуундаа шаналахын эрхэнд өөд уруугүй бархирах нялх үрээ тэврэнгээ юу юугүй урсах гэж буй нулимсаа барьж ядан үл ялиг чичирсэн хоолойгоор бүүвэйн дуу аялсаар. Бүхэл өдөржин уйлсан бяцхан хүү арай гэж унтах аядмагцаа байсхийгээд л ямар нэг юманд хатгуулах мэт гэнэт часхийн уйлахад нь Сарангоогийн зүрх өмрөх шиг болж сэтгэл нь шимширнэ.

/Өгүүллэг/

-Сэтгэлийн гүнд, өрцний минь цаанатаах хайрын дунд гэрэлтэн бүжих эгдүүтэй, эрх танхил Цасхан мин. Эргэх орчлонг хиргүй цагаанаар ариусгагч, хамгаас гоёмсог энхрий зөөлхөн цас. Би өвдөг дээрээ сөхөрч суугаад тэртээх жилүүдийг дурсан алган дээрээ чамайг өргөе. Чи бол эцэг эхийн минь хайраас унасан илтэс ширхэг, энэхэн хорвоод нэгэн үндсээс соёолсон нахиахан билээ. Тийм ээ, зулай дээр чинь гишгэж цэцэглэсэн заяандаа би баярлавч баршгүй, нэгэн үндсээс салаалаад насан туршын хэлхээтэй гэж бодоход зүрх дулаацах энэ л тавилангаараа бахархаж явдаг. Улаан нялзрай ахуйд чинь гар дээрээ чамайг өргөөд, энгэртээ тэвэрч булбарай хацрыг чинь энхрийлэн үнсээд асарч суудаг сан. Хараач, үүд хаалгаар уур савсуулаад гадаа цавцайсан цас орчхож. Энэ цасанд би хичнээн их хайртай гээч. Нялхын чинь сэвлэгтэй шингэн үсийг хоёр салаа боож, өнгийн туузаар томоос том цэцэг зангидчихаад:



( Дэлгэрэнгүй... | Сэтгэгдэл [] | Өгүүллэг | Оноо: 0/0 | Үржинханд Э )

Э.Үржинханд : Шувуутай цүнх

Залуу уран бүтээлч Энхбаатарын Үржинханд нь 2000 онд нйислэлийн “Ирээдүй” цогцолборын 81-р дунд сургууль, 2004 онд “Отгонтэнгэр” их сургуулийг сэтгүүлзүйн мэргэжлээр тус тус төгссөн. 2009 онд “Өөртөө үнэнч үлдэнэ” нэртэй анхны шүлгийн түүвэр номоо хэвлүүлж уншигчдын хүртээл болгожээ. Богино өгүүллэгийн “Утгын чимэг наадам”-д “Атаархал” өгүүллэгээрээ амжилттай оролцож, олон сонин сэтгүүлд бүтээлүүд нь хэвлэгдэж байсан. Энэ удаад өгүүллэгүүдээсээ сонгож эмхэтгэсэн анхны түүврээ уншигч танаа өргөн барьж байна.

Номын цагаан буян дэлгэрэх болтугай

Найраг шүлгийг эрхэмлэн дээдлэгч та бүхэндээ
Намуун өглөөний уяхан салхиар эмжиж
Шижир цасаар нэхэж урласан шүлгээрээ
Шинэ оны мэндчилгээ өргөн дэвшүүлье.

Хаашаа ч харсан цавцайсан цагаан тал
Харанхуй хийгээд зовлон үгүй ариухан орчил
Хан тэнгэрийн одод газраар нэг цацраад л
Хачин ихэмсэг агаад ер бусын амгалан энэ ээ

/Өгүүллэг/
...Бачимдсан салхи галзууран уурлаж, эцэс төгсгөлгүй шуурав. Нүүр нүдийг ороолгон балбаж улам чангаар:
“-Би үүнээс өндөр, томоос том цэцэг тарина.” гэж исгэрэн шүгэлдэнэ. Хамаг навч цэцэгсийг гөвж, өвс шороо, ер нь хийсгэж болох юуг ч болов хуйлруулан хамж улам дээшилсээр. Тэгэвч тэнгэрийн хязгаарт хүрч чадахгүйдээ бухимдан цамнаж, буцаагаад түүнийгээ дэлхийгээр нэг тарааж хаяв. Чингээд ядарсандаа нам гүм болж хааяа нэг үл мэдэг амьсгалах мэт үлээнэ.

/Өгүүллэг/       
“-Юу юм бол оо? Мөнгө шиг л харагдаад байх юм?” хэмээн Ганбаа эрүүндээ гараа хүргэнгээ байшингийн булан дахь цаасан хайрцаг дотор үрчийн хэвтэх цүнх рүү сониучирхан харна. Өдөр бүр барилгын ажил, тоосго шавартай зууралддаг тэрээр  үргэлж л гэнэт их мөнгөтэй болж, баяжих тухай мөрөөддөг .
Үе үе бороо шивэрсэн тийм нэгэн өдөр.

Э.Үржинханд : “Бүрх малгайтай хүн”
/Өгүүллэг/

“-Энэ ах дандаа л тааралдах юм, ямар хүн гэхээрээ хаа сайгүй ингэж дайралддаг байна аа, эсвэл би хэтэрхий ажиглаад байна уу?” хэмээн Болор эргэцүүлэн зогсоно. Толгойд нь томдох шахсан далбагар саравч бүхий бүрх малгай өмсөж, мөр ханцуй нь элэгдсэн савхин хар хүрэмнийхээ халаасанд гараа хийгээд, нөгөө гартаа тамхи барин зогсох хижээл насны туранхай эрэгтэйг ийнхүү харж байтал Цэнгэл ганган цагаан тэргээрээ ус цацалсаар ирж замын хашлага дагуу зогсов. Үсээ сүүлийн үеийн залуусын этгээд маягаар засаж, нарны шил зүүсэн дэгжин залуу цонхоороо цухуйн гараа даллахтай нь зэрэгцээд Болорын бодол сарниж одов. Бүсгүй хүлээж ядсан хүний хурдан яаруу алхаагаар гүйх шахам ирж машинд суунгаа:

/Богино өгүүллэг/

IMG_1015.jpg
Хэмжээс: 600x800 169k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 4543

mongolia2007year-197.JPG
Хэмжээс: 600x450 59k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 3912

zam-055.JPG
Хэмжээс: 600x450 96k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 5405