Нэг хором нүдээ ань, нүдээ нээ
Аньсан тэр хором ахиж чамд ирэхгүй
Амьсгалсан тэр агаар дахиж давтагдахгүй
Урсгал усанд хоёр удаа орохгүй
Унасан навчис дахин мөчрөөс зүүгдэхгүй
Нар цацрагаа эвхэхгүй
Нас буцаад залуужихгүй
Нэг хором нүдээ ань, нүдээ нээ
Орсон хур одот тэнгэртээ золгохгүй
Одсон хүн одоо дахиад мэндлэхгүй
Алхсан мөр арилахгүй
Алдсан цаг хугацаа ирэхгүй
Нэг хором нүдээ ань, нүдээ нээ
Цаг хугацаа...

2011.01.14

Үзэн ядаж үхэж барагддаггүй зэтгэр минь
Үндэс нь үл мэдэгдэх сэтгэлийн зовлон минь
Үнс мэт хийсэн үл одох сүүдэр минь
Үргэлжид хойш нь чангаагч цаг хугацааны гацаа минь
Нарны илчийг хаагч хар үүл минь
Насны хоногийг дуусгагч үхлийн хор минь
Нулимсанд нуугдах гунигийн учиг минь
Нүдийг хорсгох цорын ганц дайсан минь
Чамайг би хар шороонд булж чадахгүй болохоороо
Халуун амиараа бүлж болохгүй болохоороо
Үндэс ёзоорыг чинь угтай нь сугалахын тулд
Үнэнч сэтгэлээсээ ор мөргүй арчин хаяя.
Миний цорын ганц дайсан сэтгэлийн айдас минь.
Сэтгэлдээ уртын урт хана хэрэм бариад гаталж үл чадна чамаас болж
Ирээдүйдээ  итгэх итгэл тасран холдоно чамаас болж
Миний цорын ганц дайсан сэтгэлийн айдас минь

2011.01.29

Намрын сүүлчийн навч
Нүцгэрсэн модны мөчрөөс зүүгдэн чичгэнэсэн сүүлчийн навч
Нүүлгэн одох салхи нь хорсон үлээх тэр л навч
Ижийн гараас атгаж, энгэрээс нь тавилгүй зүүгдэх шиг
Эвлэн тойрон сэвэлзэх хөгшин модны ганц навч
Газар тэнгэрийн заагт салхиар наадан тоглож
Ганганах шувуудын хамт өдөржин тоглон бүжсэн
Шөнөжин орсон бороог нүдээ чилтэл харж
Шүүдрийн усыг цуглуулж сэтгэлийн зугаа гаргасан тэр л зун...
Харуй бүрийн ододтой нарыг сэм шивнэлдэж
Хар сүүдэр ч хань болдоггүй юм аа гэж илэглэн тохуурхан наадсан
Одод тантай адил олуулаа юм шүү гэж
Огторгуйн тэнгэрт зарлан сайрхаж байсан тэр навч
Наран буцахыг мартан удтал чичилсэн
Налгар дулаан өдрүүд хаа нэгтээ одсон
Сүүдэрт дааран ганцаар хоцорсон тэр
Сүүлчийн удаа нар луу харж хүслээ шивнэлээ.

Гутлынхаа өсгийг элэгдтэл
Гудамжаар хөтлөлцөөд нэг алхаж үзэхсэн
Хөл минь өвдсөн ч чамдаа би хэлэхгүй ээ
Хүлээсэн мөч минь дахиж надад олдохгүй ээ...

Цэвэр сайхан агаарыг цээж дүүрэн амьсгалах мэт
Чинийхээ дэргэд суухад л сэтгэл минь тэнүүн болох юм
Бүрхэг тэнгэр цэлийж, наран угтаж мишээх мэт
Бодлын саарал үүлийг минь чи л үлээж сэрээдэг шүү

Шүлгэн дотроо би
Талын хөх салхинд үсээ хийсгэн
Тааваараа гүйж байгаагаар төсөөлдөг
Эрх чөлөөг мэдэрдэг

Шүлгэн дотроо би
Хадан хясаа өөд мацан оргилд нь гарч
Хашгирч байгаагаар төсөөлдөг
Сэтгэл минь уужирдаг

Би нүүдлийн шувуунд дургүй
Тэд нэг газартаа байдаггүй
Аль сайхан, дулаахан газар руу урваад явчихдаг

Би элсэн ширхэгт дургүй
Тэнгэрийн муухай, газрын салхины зугаа
Тэнэж явдаг

Би цасан ширхэгт дургүй
Тэрүүхэн нарыг тэвчиж чадахгүй
Хайлж орхидог

Сар надад дурлаад
Саранд би тунирхаад
Хаа хол дагаж гүйгээд
Харин би зугтаж гүйгээд

Сар надад дурлаад
Сарыг би царай муутай гэж голоод
Наранд харин би дурлаад
Нар намайг голоод

Бороо дээшээ орж байна
Буцаад тэнгэртээ, газар чийгтээгүй
Нулимс дээшээ урсаж байна
Буцаад аягандаа, хацар нороогүй
Нарны цацраг дэлхий дээр тусаагүй
Надад чи минь огтхон ч харагдаагүй
Тэр өдөр байхгүй
Тэр гэж ч байхгүй
Сархад амнаас минь шилтэйгээ гарч
Санаа бодол тархинаас минь арчигдана
Урагш алхсан мөр минь байгаагүй
Урдаас чи минь тосон хүлээгээгүй
Би уугаагүй
Би уйлаагүй  *MZ*  /2013.12.24/

Саргүй тэнгэр
Наргүй дэлхий
Модод навчгүй
Өвс өнгөгүй
Орчлон хав харанхуй...

Нүд нь хар нүх мэт үл ханах шунал тачаалаар сохорч
Сэтгэл нь ёроолгүй сав мэт эдийн хүсэлд автагдаж
Хуй салхи мэт үндсээр нь ховх сорох хүсэл нь
Хорвоо ертөнцийн гэрлийг түнэр харанхуйгаар солино...

Хөлний мөр чинь замбараагүй, төвөгтэй, ойлгоход бэрх
Хөлсний үнэр чинь нэг л сонин үнэртэй
Ариухан ч юм шиг худлаа ярих амны чинь үнэр өмхий
Алтан наран чам дээр ав адилхан тусдаггүй

Чиний явах газар хориотой...

Чихний сульда, хэлний ядаргаа
Чиний үг чинь хээрт очвол үнэний ортой
Морин дэл дээр сууж, монголоороо гэж хашгирах чиний омогшил
Монгол төрийн довжоон дээр хүчгүйдэн сөхрөх чиний нулимс

Чиний хэлэх үг чинь хориотой ...

Хэтэрхий үнэн, хэдэн үгс чинь
Хэн нэгний зүрхэнд очих хутга
Хэтрүүлбэл чамайг алах мэс
Үнэн үйл чинь жихүүдэс төрмөөр
Үнэхээр хараал идсэн хүн өт.... чи бол ....

Чиний амьд явах хориотой ...  *MZ*  /2013.12.16/

Санаа алдахад тамхины хор ямар амттай
Салангид өнчин  явахад архины хань ямар амттай
Сэтгэл дурлахад уруулын амт ямар амттай
Сэргэлэн болжмор шиг дүүлж явахад өвлийн шуурга ч ямар амттай
Гунигтай зууралдаж дараа нь баяр ирэхэд нулимс ямар амттай
Гундуухан явахад түшсэн найзын минь сэтгэл ямар амттай
Гурван удаа мөргөв ч биелэгдээгүй хүсэл минь ямар амттай
Гурвантай гүйвч царай өгөөгүй хайр минь ямар амттай
Даарч явахад лааны дөл ямар амттай
Давс нь ихэдсэн хоол өлссөн үед ямар амттай
Давраад явахад ижийн минь занчил ямар амттай
Даруухан хэлсэн аавын минь зэмлэл ямар амттай

Шинэ дээлээ оёод

Чихэр боовоо базаагаад

Биеийнхээ бэлчээрийг арвижуулаад

Бизнесдээ өндөр ашиг олоод

Төр нь түмнээ түшсэн бодлоготой

Түшээд нь алсын хурц хараатай

Ард түмэн бүгдээрээ

Ажил хөдөлмөр эрхэлдэг байж

Амар сайхан шинэлээрэй

Ардчилсан төрт улс минь ээ

  Б Эрдэнэцог

Сар шинэдээ сайхан шинэлээрэй миний монголын ард түмэн минь

Мартагдсан дурлалын чинь аль гашууныг

Махан зүрхнээсээ тасчин ураад

Мэрж суухад зовлон амтагдах ч,

Цохиловч үл дуулдах

Чиний хуурмаг үгсийг

Цонхоор сэгсрэн, агаарт гөвөхөд

Газар унахдаа ёолсон

Ганц ч өвдөлт нь

Чихэнд ирж наалдсангүй.

 ***

Үүрээр чиний тухай бодлоо.

Үнсний саван дотроос

Дутуу унтарсан тамхи

Өмнөөс уйтгартай эвшээхдээ

Надад ингэж хэллээ.

"Амьдрал бол гунигийг мэдэрч болох

Агшин зуурын боломж юм"

2012.01.09

Хилэн улаан уулсынхаа бэлд нь хөврөх сэвшээ
Хиргүй тунгалаг тэнгэрийн гижиг үргээх сэвэлзээ
Жигүүр дэлгэх шувуудийн тэсвэр сорих шамрага
Жин үдийн нарнаар мандал аргадах бидэр

Би хэц өндөрийн салхи

Шивээн толгой ганхуулах бор тойрмийн сэвшээ
Шиврээ бороог зүсрүүлэх аяс намуун сэвэлзээ
Шинийн сарны гуниг аргадах аниргүй оргилийн намилзаа
Шинэхэн тэрлэгний мөр гандаах цаг мөнхийн туналзаа

Би хэц өндөрийн салхи

Эрийн хийморь сэргээсэн сүмийн улааны сэвэлзээ
Эрэмгий морьдийн тоос хөврүүлсэн ямаат улааны сэвшээ
Бэлийн чулуу мөлийлгөх энэ цагийн намилзаа
Бэлтрэгэн чоныг бойжуулсан эрт цагийн туналзаа

Би хэц өндөрийн салхи

Хүүгийнхээ даахийг элбэх хайр асгаруулсан сэвшээ
Ханийхаа харцанд ухаажих хайтан намарын сэвэлзээ
Нөмгөн тэнгэр аргадсан нүцгэн улаан уулсын исгэрээ
Нүгэлийн нүдийг сохлох нүргэлсэн их хуй

Би хэц өндөрийн салхи

Замбуутивийн наран дор задгай хатираатай хүлэг шиг дүүхэлзэнэ
Заяасан ганц амьдралдаа зандан мод шиг дэлгэрнээ
Зүсэр бороотой орчилонд зүс нь улаан уулсаа аргаднаа
Зүрхэн уулын цэцэгсээ зуу зуун жил ургуулна

Би хэц өндөрийн салхи

Амьд явах цагтаа цасан шамрага шиг явнаа
Авсанд орсон хойноо цаг хугацааны гэрч болно

Би хэц өндөрийн салхи

Би хоёр улаан уулын салхи
Би ноён уулсынхаа догшин салхи
Би номин цэнхэр тэнгэрийн номхон салхи
 Би цаст алтайн цагаан салхи

Би хэц өндөрийн салхи

 

Гариг эрхэсийн дунд ч ганцаардал байдаг юм
Галав юүлсэн ч орчилонд хүн л үлддэг юм
Гурван жарныг үдсэн ч гуйл минь цухуйхгүй
Гүдэс зантай цөлх монгол би

Наран сарны огтолцолд насаа нэмдэг
Нар жаргасан ч өглөө болдог замилан
Найман зууныг  элээсэн ч цус минь буцалсан хэвээрээ
Намайг сайн хараа төрх минь минь монгол

Зүрх тархи хоёр минь зэрэг зогсохгүй
Зүүд зөн хоёроо ялгаж би дөнгөнөө
Зүсийг минь тогтоож аваарай
Зүс минь зүрх минь цус минь монгол

Даяаршсан орчилонд дан монгол
Даянд танигдсан цэвэр монгол
Дээлээ хөөргөж бүсэлсэн хэнэггүй монгол
Дэлхийд омогшссон бардам монгол

Морь унахаас биш илжиг ундаг хүн би биш
Морьдоо эмээллэхээс биш мод тохдог хүн би бүр ч биш
Газар хөндхөөс эмээж алхаа минь хүртэл зөөлөн
Гал алдахаас эмээж амьдрал минь хүртэл зөв би монгол

Үрээ үзээд эгшдэг хайр асгарсан монгол
Үрээ морьдоо хөтлөөд цэнгэж чаддаг хийморь монгол
Төрийн сүлдээ хүндэлж залбирсан амин монгол
Гэрийн хиймороо өргөсөн удамт монгол

Зодогоо шороодуулахгүйг хичээдэг үнэн монгол
Зорьсондоо хүрдэг зоригт монгол
Заншилаа дээдэлдэг жудагт монгол
Зангаа хувирагдаггүй түвшин монгол би монгол

Нүд алдам гүн тэнгэрийн дор
Нүгэлгүй амьдардаг би монгол
Нүүдэл хөвөрсөн хорвоогоос
Нүцгэн буцах жамтай би үнэн монгол

Энэхэн хорвоод анх ирэхдээ үр минь
Ээж минь болооч та
Элгэн садан түмэнтэй болгож өгөөч
Энхрий таньдаа үр болон заяая
Элбэрэл хайраараа тосож аваач гэдэг
Энэ л үеэс бид чинь үрийнхээ
Эгэлхэн мөртлөө буянтай тавьланг нь
Хэвлийд байх үеэс нь
Хэлж ерөөж эхэлдэг юм
Хан хорвоо харин эхийн зөн заяаж
Хувь тавьлан юуг нь бодол сэтгэлд
Бодит болтол нь зурж өгдөгдөө
Болох заяаг тэгшлэх боломж олгож байгаа нь тэр
Эр бие гүйцээд энхрий үрс минь
Даль жигүүр минь ургалаа


( Дэлгэрэнгүй... | Сэтгэгдэл [] | Article1 | Оноо: 0/0 | Далай ламын айлдвар )

шүлэг:С.Чонохүлэгч                                   

Ая:Батцэцэг

Хөрстийг дээвэртээ багтааж

Хүмүүний хүслийг өөртөөн татсан

Саран саатаж наран тоглож харсан

Сайхан спорт хөл бөмбөг

Д/х : Аугаа спорт хөл бөмбөг

         Алдрын оргилд хөл бөмбөгч

Түмэн олон нойроо хугаслан

Түгшинэ,баясна,огшино,ширтэнэ

Алтан дэлхийн зон олныг шаагиулан

Авхаалж самбаа эр зоригийн дууль болно

Д/х

Тоймгүй олны доргио дэмжлэг

Тоглогчиддоо өгөх итгэлийн гал

Хожлын гоолын үнэ цэнэ

Хорвоод үлдэх түүхэн тамга

Д/х

Аваргуудын лиг дэлхийн аваргад

Авъяасын цуглуулга тамирчид гарахад

Гараг одод ч догдлон харна

Гайхамшиг эхэлж хүсэл чуулна. 

Хайрт хүү Э.Сүлддээ зориулав 
 
Ганганах дуунаар чинь хавар болж
Газар дэлхий хөлийн чинь уланд дулаацана
Инээдэнд чинь шувуу үүрээн засаж
Энх амгалан оршихуй, энэ биеэр чинь нүүдэллэнэ
 
Хайр чиний хамгийн эхэнд хэлэх үг
Харцнаас чинь аав нь хорвоогын үргэлжлэлийг олдог
“Аз жаргал” чамд, хамгийн гоё зохих тавилан
Алдрайхан үр минь, аавдаан үнсүүл
 

Нууц амрагтаа бичсэн нь 

Гил хар гэзгээ шилсээр чи минь наддаа ирдэгсэн 

Гэрийн чинээ хайраараа өлгийдөн бүүвэйлдэгсэн 

Гэрэвших сэтгэлийн нандин утсыг цочоон байж 

Гэнэтхэн ирж сэмхэн үүрээр буцдагсан 

Хоёргүй сэтгэл минь ганцхан чамдаа гэчихээд 

Хайрын мананд төөрүүлчихээд ханьдаа чи яардагсан 

Халуу бутарсан хацараа цээжинд минь наачихаад 

Хариу бүрийн үдшээр үрдээ чи буцдагсан 

Алиман сартай үдшээр амрагын жаргалд мансуурахдаа 

Аль хэдийн минийх байсан юм шиг хувцасаа чи тайчдаг 

Ард чинь амьдрал буйг умартан би хайрлахад 

Амсаад шаналах зөөлөн гуниг бодлоос минь дэрхийдэгсэн 

Уйтгар гунигын далайд живж явахдаа

Ухаангүй дурласан чамайгаа л би бодсон 

Уйлаад уйлаад ирэхгүй ч гэсэн 

Урсах нулимсаа би хайрлаагүй ээ

Нулимс минь урсан ам руу минь цутгахад 

Нууц бишээ тэр далайн уснаас ч шорвог байсан 

Хэзээ ч юм тэр хайранд мансуурч явахад

Хэн ч мэдээгүй тэр нулимсыг шорвог гэдгийг 

М. Батнайдвар 2011.09.06 00:09 

Урд нь би намрын улиралд дуртай байж билээ

Уйтгар гуниг, дурлал хайрыг мэдэхгүй болоод ч тэрүү 

Унах навчис хүйтэн бороог хүсч

Уйлахын оронд улам аз жаргалтай байж билээ

Одоо харин би намарт дургүй ээ

Огтоос дургүй бүр үзэн яддаг 

Яадгын ингэлээ гээд бурхан намайг гисгээг 

Янаг хайрыг минь гандаасан шигээ намайг тарчлааг 

Шөнө бүр хүйтэн бороо орох шиг би уйлдаг

Шүлэг бүр тэр нүцгэн мод шиг хоосон байдаг 

Шшшшшшшш... над шиг эр ер нь харсан уу.....

М. Батнайдвар 2011.09.06 00:34 

erd-001.JPG
Хэмжээс: 600x450 75k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 3587

Нууцат амьдрал
Хэмжээс: 600x474 171k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 4472

Гудамж
Хэмжээс: 600x450 116k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 3671