Зун би намрыг хүлээх уйтай Зузаан уруул нарийн бэлхүүс хүсэмжтэй Намар би бороон дусал дагах хүсэлтэй Намайг мэдэхгүй хэн нэгэн бүсгүйг бодох уйтай
Зөөлөн нүднээ харцаар аргадах уяралтай Зовхи өргөх сормуус даллах эрмэлзэлтэй Сэтгэл гижигдсэн гэгээн гуниг эгшиглэнтэй Сэмрэх тоолонд бодолд нэхэгдэх хайр дурдатгалтай
Зангаар уярах амрагийн сэтгэл хөгтэй Замилан дагасан бүсгүйн хүсэл нэхэлтэй Зүрхнээ тэвэрсэн дурлал буцлах хүсэлтэй Зүүднээ тэрлэгдсэн өнчин өчил шанлалтай
Дарс амтагдсан хүсэл далд мэдрэмжтэй Дурлаж ирсэн амраг дуун хөгтэй Буцлах цуснаар хэмжигдэх энэ биений хүсэл Бүсгүй чиний уруулнаа бал бурмаар амтагдана
Чамайг хүссэн сэтгэлдээ шатаж явсан минь үнэн Чанх дэргэд минь мөнхрөөч гэж уйлж явсан минь ч бас Чамгүйгээр хорвоог төсөөлөх ухаан байгаагүй надад Чадал болоод ухамсар ахархан байсан нас минь
Цаг цагийн аясаар нас минь урсаж одоход Цасан цагаан мөрөөдөл айдсын харанхуйд шуурна Цацраг халуун элчтэй цайлган хайр минь гундаж Цардаж хөлдсөн зүрх минь гэмшлийн эрхээр цуурна
Цуврал гашуун гуниг цурхираж цээжрүү ороод Цухуйх эрхгүй гомдол цуваа дагаад одно Өөрөө өөрийгөө залгисан өрөвчхөн хайраа шүтсэн Өндийх чадалгүй золиослогдсон орь ганцхан амьдрал минь
С.Энхжин
Хөнгөн тэргэнд сууж үзээгүй Хөгжмийн транс урсгал сонсоогүй Хөдөөний бандийг шоолох хэрэггүй Хөөсөн мантуу гэж хочилж болохгүй Аргагүйдээ тэд чинь адуугаан унаалж Айрганд халхаараа жаахан шарга аялж Эмэгтэй хүнээс илүү эмээл гөлөрж Энгэсэг устнаас илүү ичэмхий нэгэнд дурлаж Нарны эртэд адуугаа эрж Сарны саруулд манаж хонодог юм Насаараа амьдрах нутагтаа амьсаж Ясаа тавиндаа гэж инээвхийлдэг юм Залуу насандаа аагирхсан хөвүүд Зах сугаа ханзартал барилдаж Заан цолтой нутгийн хөгшнөөр Заалгаж авсан мэхээ үзэцгээж
Саран нэг л уйтгартайгаар шөнөжин намайг манах шиг Сэтгэлд хоосон хөндийг оддын гэрлээр асаах шиг Салхин хээтэй алгаараа намуухан илж аргадах шиг Сэрүү татсан зурхэнд минь тэрлэгээ тэрээр шидлэх шиг Бодол дундын эгшиг хөггүй намуун хангинаж Бие сэтгэл гандан хөрсөн дээр нь хөрвөөж Бүрхэг үүлэн давхарганд хязгааргүйгээр эрхэлж Бэтгэрж хатсан улиас шиг бүхий л орчилонгоор дүнсийнэ Шанлал уйтгараар угжигдсан зүрх гэдэг эрхтэн дээр Шинэхэн нялхарсан цас нь бударж дуусаад хөлдөнө Шүлэг оюун мэлмий минь цаасанд бэхээ дусалж Шөнийн жаварт үргэсэн дурсамж алсад дүнслэнэ Түмэн бодолд дарагдаж мөхөж үнсэлсэн ширхэг цог Тэртээ холын харанхуйд тийчлэн байж мэгшинэ Түрэлгэ дэлгэсэн далайн хурц ноён давалгаа Тэс.хийн аргагүй цохилоход Тулгуураа гээсэн зүрх Мөнх харанхуйхаа орон зайд Тагшин дарсаар намайг сугадан дураар зөнгөр холхилно. Мэдрэл мэдрэмжийн зааг дээр нууцын үнэн тайлалд Мандах наранг гэгээ цацтал мөнхийн шөнө үргэлжилсэээр..... .
Bayrtai ene amidral ene ertons ene delhiid hamgiin ehnii todiigui hamgiin suuliin hairiig medruulsend chini bayrlalaa
Batsukhiin Ganzorig 2014,11,02
Сэтгэлийн мөнгөн жолоог тань атгачихаад
Сэрж өгөхгүй чамайгаа зовоосон бол би яана
Үүлэн дундуур дураараа сэлж
Үзэх орчиноо танихгүй байсан бол би яана
Дурлалын алтан жолоог тэнь атгачихаад
Дув дуугүй яваад өгсөн бол би яана
Одод дамжин салхиар өртөөлж
Орчлон хорвоог мартсан бол би яана
Хайрын ариун жолоог тэнь атгачихаад
Халамцуу голдуу алхалсан бол би яана
Хүний хорвоод чамаасаа илүү харж
Хүсэн хүлээсэн жаргалаа чамласан бол би яана
Ухаан төгс нүдийг тэнь ширтэн
Уран гоо биеийг тэнь түшин суухад
Уртын сайхан дууг аялмаар санагдана
Урсгал дөлгөөн уяхан бүсгүй минь ээ
Ай чи минь
Амьдралд ухаарал өгсөн эрдэнэ минь
Тунгалаг гоо царайгы тэнь энхрийлэхэд
Туяхан сайхан биеийг тэнь энхрийлэхэд
Туяарах саран дэргэд минь буух шиг
Тун ч бахдам үзэсгэлэнт бүсгүй минь ээ
Амьдралд итгэл нэмсэн хайр минь
Намба төгс аалинд тэнь дасан
Нарийн гоо биеийг тэнь налан суухад
Нуурын хун шиг амгалан болох юм
Насаараа хайрлаад ханамгүй бүсгүй минь
Амьдралд жаргал хайрласан хань минь
Цасны хяруу хаанаас унадагийг Цагаалиг болжмор нь яаж л мэдэхэв Цагийн эрхээр бууралтдагийг нь Цамаан нас минь мэдэхгүй л явлаа
Суурин айлууд нүүгээд оддогийг Согсоот болжмор нь яаж л мэдэхэв Сулдаа л ганхсан хүний заяагаа Сувдан нас минь мэдэхгүй л явлаа
Жиндүүхэн өвөл болноо гэдгийг Жиргэмэл болжмор яаж л мэдэхэв Жилдээ л очдог буурал ижийгээ Жижигхэн болсныг нь мэдэхгүй л явж дээ
Бор толгодоо шаргалтдагийг Боролзой болжмор нь яаж л мэдэхэв Буурал уулс шиг намсах аавыгаа Бодолд дарагдсаныг нь мэдэхгүй л явж дээ
Хаврын яргуй хаанаас ургадгийг Харалдай болжмор нь яаж л мэдэхэв Хүний л жамаар уусч шингэдгийг нь Хүүдхэн нас минь мэдэхгүй л явлаа
Балбар Энхбат 2015.10.08
Үргэж байгаа зээр гөрөөс Үүлний дороос цахилана Үлээх хонгор тэр салхины Өмнө нь орохоор харвана чиг Үлгэрийн гүнжхэн бүсгүйн Үс гэзэг нь дураар хийснэ Үүрдийн хонгор хархүүгээ Өдөр шөнөжин харуулдана чиг
Балбар Энхбат 2015.10.07
Цод болдон хошуут үзэгнээс Цөнгийн найраг түрэх юм Намуухан хөгжмийн уусах аянд Намсхан аядуу зөөлөн бүжих шиг Цэнгэл баяраар хөөрөөд Цэргүүд гэнэт халагдаад ирэх шиг Нар сар од гурав зэрэгцснийг Намхан буурал ижийнхээ чихэнд нь дуулгах шиг Цод болдон тэр л үзгийн хошуу Цэгээхэн хүслийг минь огштол нь дэврүүлээд байна Гэгээвч цонхоороо харах вий гэж Гэрэл сүүдрээ тааруулж Хаалга үүдийг онголзуулах зуур Хамгийн гоё үгс гарчих вий гэх Толгойгоо хоосон руу зүглүүлэвээс Торгон санаанууд минь замхарчих гээд Цод болдон тэр л үзгийн хошуунаас Үүрийн гэгээ шиг төгс Амитабаг л Агуу тэр хүн амилуулсаан Ингэн буйлаан ботгон нулимстай Ижилгүй ганцхан ижийг л санагалзуулмаар Аялгууг нь сонсохул Аль л хэзээний сэтгэлд оршсон Анирлах ийм л яруу хөгжим байдгаа гэмээр Цод болдон тэр л үзгийн хошуугаар Цагаан суваргыг Цаглашгүй аяыг Агуу хүн л эгшиглүүлсээн Ай хө ган үзэг минь Чамаас тийм л гэгээхэн аялгуу Чамаас тийм л зүрхний найраг Чамаас тийм л оргилуун үгс Цацарч Уяруулж Уйлуулж Арилшгүй мөрөө Амьсгалах тооны дунд минь тод үлдээсэн Агуу хүмүүнүүд Арай л илүүг Амьдрахуй энэ цаг дор гүн гүнзгий Мэдрүүл мүү надад Ай хө цод болдон ган үзэг минь... Час хийсэн Чамайгаа л бишир мүү…
Балбар Энхбат 2015.10.09
Хайрлаж харамлах Хардалт зэвүүцлийн гудамжаар Хачин их хөөрөл Хамгийн дур булаам Хашгирч орилом гудамжаар Өөртөө дургүй хүрэм Өрөөлийг буруутгам гудамжаас зугтаж Өглөө эртээ холоо гүймээр Өнө эртний үүлэн зардасын хот мандал Шөнийн энэ үлгэрт гудамжаар Үзмэн тансаг бүсгүйчүүд Үлэмжийн суу гэгээнтэнүүд Үүгээр л өнгөрч явахыг Өөр зам үгүйг Үсэгтэй бурхан минь хэллээ Буцалж дэвэрмээр Бургилж оргилмоор Хатан булбарай биеийг чинь Хатуу эсгий биетэйгээ адилгүйг нь Хамгийн энэрэхүйн дээд Хамба торго мэт сэтгэлээс гардагүйг нь Үрийнхээ өвдсөнийг хараад Өрөөлөөс өршөөл царайчлан Өөрийгөө хүүгийнхээ төлөө шатаасан Өндөг шиг эмзэгхэн миний залуу нас минь Буян нүгэл нь холилдсон Буцаж гардаггүй нэг чигийн урсгалтай Хуцаж болдоггүй энэ шороот гудамжаар Үүлэн тансаг бүсгүйчүүд Үлэмжийн суу гэгээнтэнүүд Үүгээр л өнгөрч явсныг Өөр зам замбуулинд байхгүйг Үсэгтэй бурхан ном минь л хэлсээн Түүхтэйхэн тэрхүү замаас нь Тойрч буцаагүй Минжийн Хангай шиг Миний залуу нас минь
Балбар Энхбат 2015.10.11
Өөлөхийн аргагүй төрсөн Өнгийн солонго шиг бүсгүй еэ Үйлийн урнаар шагшигдсан Үзэсгэлэн гоо бүсгүйчүүд ээ
Саатан суумаархан төрсөн Сарны туяа шиг бүсгүй еэ Хайрын балыг амтлуулсан Хархан нүдэн бүсгүйчүүд ээ
Уулзахын зуур дурламаар Уянгат намрын бүсгүй еэ Холдон явахаар санагддаг Хосгүй хайрын бүсгүйчүүд ээ
Балбар Энхбат 2015.10.24
Үглэл дуулал хөдөлгөөнжиж Өмдний товч цахилгаанжиж Үсний сор минь мөнгөжөөд Өнөөдөр л нэг юм ухаажив Өөрийн эрхгүй улс төржөв өө хө Оюу толгойгоос долларжино. Яваандаа тэгээд баяжинаа Янзын улс болгоноо гээд Ойгоод буутал нь хэлбэржиж Олон намууд нь сонгуульжиж Онцгүй нэгэн нь содонжиж ээ
Арга зальтай нь авлигажиж Аргагүйн эрхэнд жагсаалдаж Хүч тамираа шавхан байж Хөгийн замуудыг засмалжуулж Хоёр солонгос шиг дүүргийг Хооронд нь холбож гүүржүүлж Төрсөн тэлсэнийг шуурхайлуулж Түц авдараар нь соёлжуулж Мичин жилийн сургаар нь Малаа хямдханаар төгрөгжүүлж Ангараг дээрээс ус олдсон тул Авто захуудыг нүүлгэнэ чиг Аймаар том солир ойртох тул Автобусанд суухыг нь картжуулж Ирэх жилүүддээ тухлана чиг гээд Ипотекийн зээлийг идэвхжүүлж Алтан дэлхийгээс хоцрохгүйн тул Авъяаслаг монголчуудаа дүрсжүүлжээ. Илүү дутуу хаусгүй Идсэн уусан тээндэргүй Ирээдүйгээс ирсэн миний Баруун зүүн тархинууд маань Байдаг л чадлаараа ажиллаа Эгнүүлж барьсан хашаанаас Ээжийнхээ гэрийг олохгүй байна ………………... Оцойтол ачсан гуч шиг байна чиг Одоо боллоо... Үсний сор минь мөнгөжиж Өнөөдөр л нэг юм ухаажлаа хи хи хи Ай даа хө би мөн ч тэнэг ээ...
Нээрээ би ондоо юм Нууцыг чанд хадгалдаг юм Нуухаа арчиж амжихгүй юм Нэг өдрийг бардаг юм
Юм болгонд дасдаг байна Юм болгоныг ойлгодог байна Юм болгохыг мэдээд байна Юмтай байхыг хичээж нэг өдөр
Ялаа алав, ямар их уур хүрэв Яаж ийгээд алах гэхээр бултаад Гэрт ганцхан ялаатай би улайрав Гэнэдүүлж няцлах гээд зүдрэв
Гараа өргөөд гэнэт дайрахад бултав Амжих уу гэх шиг арзайлгав Аажуухан нүдэхээр зохиов Хаа сайгүй чилтэл хайв
Новширж нуугдаад олдсонгүй Нөгөө дүү шумуул нь унтуулсангүй Нүхгүй цонхоор шургадаг овоо муу гар Нууцгүй амьдралын хачир уу
Олдохгүй болохоор төвөгшөөв Онцгүй болохоор салав Ондоо амьдрал хайв Орц бүхнээ солив
Авсан гайдаа уурсав, аваагүй гайгаа хайв Нөхөж байгаа гэж бодов Өр тавиагүй биздээ гэж найдав Нээрээ энэ, амь далыг гаргаж хаяв
Хальт хараад нурлаа сэтгэл Хажууд чинь очоод салгаллаа бие Хаа ч явсан хоосроод бодол Хамаагүй ээ чи эзэмдлээ
Хөөрхөнд чинь татагдлаа нүд Хөөрөх сүүг балгалаад ам Зөрж өнгөрөөгүйдээ баярлаад би Зүрх зүүд зөндөө хөтлөгдлөө
Намайг харах инээмсэглэл чинь Насан туршдаа гэх амлалт чинь Хүрэлцэж хайлуулах амт чинь Хүслээ шивнэх уруул чинь
Хамаагүй ээ, харанхуйд үгүйлэгдэх бүхэнд Үгүйлж би дассан, өөрийгөө л чамаас хайдаг Өнөөдрөөс илүү маргаашаа санадаг Надад итгэх сэтгэл дотроос гэрэлтүүлдэг
Учиртай таарсан чамтайгаа, ухаандаа тээдэг намайгаа Уулзаагүй бол би яана, төөрч л яваадаа би Таараагүй бол яана гэх айдас Дандаа намайг дагаж явдаг
Ямх ямхаар ахисан амьдрал Ямар сайхан амттай юм бэ Янз янзаар хүслийг минь өдөх Ямар сайхан хүний үр вэ чи Цоожтой хаалганы цаахан нь Цочим дурлал минь хүлээгээ юу? Цэнгийн тогоруу дэвэлзэх мэт Цээжинд чи минь л бодогдоо доо Адбиш хүсэл нь намайг хатгаа юу Аавынх нь эзгүйд эзгүйчилсэн Арван зургаан насны шохоорхол уу Аргалын овоолго үнэртүүлсэн Алиа жаахан нас минь тэр үү ? Хар л үүсгэсэн халуухан залуу нас уу ? Халамж л нэхсэн хүний бяцхан хүсэл үү энэ? Хүүхэн минь бүсгүй минь Хүнийх нь дээд хийморьтойхон эр хүний дор жарга Хүсэл чинь тэр битгий дотроо нуу Энэ замбуулинд Эр хүн болж төрнө гэдэг Их дарамт даа энэ их ачааг үүрнэ гэдгийг Эмэгтэй чи яахин ойлгох вэ дээ? Хайр Хайр Хайр өөр юу ч биш Харь гариг биш Хайрын чинь л бурхан шүү дээ Эцэг болохоор тэнцэл нь их дээ их Халуу дүүгэсэн амьдрал Хамгийн эхэнд хэрэгтэй болохоос Хахир ёдор зан чинь Хавьдаа л надад хэрэггүйг мэдэх үү чи? Эвхэрсэн орооцолдсон Энэ амьдралаас агуу ихийг эр хүн л бүтээдгийг Бид мэднэ Чи мэднэ шүү дээ Суусрын гүйдэл гүйлгэхгүй ээ Сумын наадамд цойлохгүй ээ Шашир цэцэгтэй майханд дэрвэхгүй ээ Цэнгийн саруулд чам руу би мөлхөхгүй ээ Шагай харвасан олбог дээрээ л байя Би эргэж яргасан эр суран тэлээ Би эгнэгт л буцашгүй Эр хар сур шүү Мэдтүгэй Мэдэртүгэй Эс болбоос Бүү дагагтун
Балбар Энхбат 2015.10.13-ны үдэш тэрлэвэй
Хилэн хар Хүний нүд Чам руу л Ширтсээн Хуш цагаан Хасын шүд Над руу л Яралзсаан Өчигдрийн бодлоор минь Өвс өндийж Ташуур шүргэлсээн Өнөөдрийн инээдэнд чинь Солонго нумран Дэлхий баяссаан.
Балбар Энхбат 2015.10.18
Үүл манан эвцэлдэхүй Үйлийн үрээс нь нэгхэн дусал унаж Тэр дусал дуртайдаа урссаар Тэчьяадам нуганд Тэндээсээ энхрий үг сонсож Тэг голд нь бадамлянхуа мэт завилан сууюу Уур гомдол хурьцахуй Ураг үрээс нь нэгхэн дусал унаж Тэр дусал дургүйдээ урссаар Тэсвэрлэшгүй нуганд Тэндээсээ нэгхэн авиаг гаргаж Тэнгэрийн гэсгээлд өвдөг нугалан хэвтмүү Нэхэл замбуулингийн Тэхэл орчлондоо Энхрий үг ,гэсгээл ялгамгүй Эвий дээ тэр дусал усхан Би тэгвэл тэр хөрстийн үүл мананг Би тэгвэл энэ хүмүүний уур гомдлыг Яахсан билээ
Балбар Энхбат 2015.10.19
Салхин зүгээс сэнгэнэх хүжис нь Сэндэн модны сайхан үнэрт үр юм Сая жилээсээ ч дундрашгүй хайрын Саран гэрэлт Сэндэргоогийн үрс юм
Баруухан уулын хяраас гялалзах нь Баг цэцэгт алтан харганын үр юм Буман жилээсээ ч дундрашгүй хайрын Бадмын гэрэлт Сэндэргоогийн үрс юм
Зэсэн шаргал талын энгэр цээжинд Зэлмүүхэн ургадаг нь зээргэнийн үр юм Зуунаас зуунд жаргалыг зэндмэлсэн Зэлгээхэн уургатай Харалдайн үрс юм
Хөвөх үүл асар тэнгэрийн хэвлийд нь Хайрлам нандин үр нь гэгээн наран юм Хөл тоос нь эрт түүхээсээ ариламгүй Хөхчүүхэн мэнгэтэй Харалдайн үрс юм
Балбар Энхбат 2015.10.20
Шуурайн Солонго: Гималай
Шуурайн Солонго: ТООРОЛЖИН
Ш.Сундуйжав : Үүр цайж байна
Э.Үржинханд : Хос ном мэндэллээ
Б.Болдсүх : Таг мартсан тангараг
Ч.Дагмидмаа
Та бүхэн өөрсдөө шүлэг, өгүүлэл оруулахыг хүсвэл энд дарж нэмж болно.
Та монгол гарын драйвэр ашиглан бичээрэй. Оруулсан мэдээллийг админ үзээд идэвхжүүлнэ.
Гэгээ Хэмжээс: 453x600 121k Сэтгэгдэл: 0 Үзсэн: 4912
mongolia2007year-185.JPG Хэмжээс: 600x450 101k Сэтгэгдэл: 0 Үзсэн: 4960
Уянгат ертөнц Хэмжээс: 600x443 125k Сэтгэгдэл: 0 Үзсэн: 5306
Нэр: Э-шуудан: Санал хүсэлт:
Facebook 
Twitter 
