Харандаагаар бичсэн энэ шүлэг захидлыг нутгийн өвөө таяг захин илгээжээ. Тэр үед нь би төдий л яараагүй бөгөөд хоёр жилийн дараа хүрэн модон таяг хаа газраас дамналзуулан хүрч ирвэл өвөө өөд болчихсон байж билээ. Эдүүгээ гучин насанд уул захидлыг дахин уншаад , “Тэр өвөө хөлөө янгинан өвдөж ,өвдгөөр хатгуулан суун тусахдаа ганц намайг л дурсаж шүү дээ… тэрбээр хэвтрээсээ хүчлэн өндийж хана эргэнэгээ түшсээр гадаа гарч нар ,тэнгэр,Жавхлант хайрхан,Улаан дэлийн хажуу дээр идшэлж яваа хөгшин цагаан морио эцсийн удаа харахдаа над захисан таягаа эрхгүй нэг дурсаа даа” гэж бодохунаа , ухаангүй багын явдлаа зүрх минь зэмлэн гасалж, нэгэнт орхин одсон тэр нэгэн хорвоог нэхэн халаглав. Еэ илээ гэж… нутгийн өвөө ганц хором ч бол босч ирээд тэр заяагүй таягыг шүүрэн авч тархин дундуур минь нэг сайн татаад өгдөг ч болоосой…
Улаанбаатар хот. 1971 он.
Шуурайн Солонго: Гималай
Шуурайн Солонго: ТООРОЛЖИН
Ш.Сундуйжав : Үүр цайж байна
Э.Үржинханд : Хос ном мэндэллээ
Б.Болдсүх : Таг мартсан тангараг
Ч.Дагмидмаа
Та бүхэн өөрсдөө шүлэг, өгүүлэл оруулахыг хүсвэл энд дарж нэмж болно.
Та монгол гарын драйвэр ашиглан бичээрэй. Оруулсан мэдээллийг админ үзээд идэвхжүүлнэ.
Хоточ банхар Хэмжээс: 600x450 130k Сэтгэгдэл: 0 Үзсэн: 6302
mongolia2007year-123.JPG Хэмжээс: 600x450 79k Сэтгэгдэл: 0 Үзсэн: 4433
Алун Гуа Хэмжээс: 600x361 105k Сэтгэгдэл: 0 Үзсэн: 6444
Нэр: Э-шуудан: Санал хүсэлт:
Facebook 
Twitter 
