Хүү минь зэмлэл хүлээхэд бэлнээ илтгэн уруу царайлна. Нэг л гэм хийж дээ. Тэрбээр чимээгүйхэн газар шагайж зүүн хөлөөрөө баруун хөлөө халхлан зогсоно. Үзвэл өглөө өмссөн шинэ гутлаа хэгз татжээ. Учрыг асуусан чинь гадаа гүйж яваад газарт булагдан ёрдойж байсан төмрийн үзүүр харалгүй өшиглөснөөс тийм явдал болсон гэнэ.
Би зэмлэсэнгүй . Хүний алхам бүхэн тусгай зорилго чиглэлтэй. Тэгээд ч алхах гэж газраас хөндийрсөн хөл нь тушаал авсан цэрэг лүгээ адил “тархи жанжины” тушаасан газар өөд сааралтгүй давшиж замын бартаанд эрсдэхээс айдаггүй байна. Зорьсон зорилготой юм юу юунаас илүү хүчтэй байдаг . Би хүүгээ зэмлэсэнгүй.
Жагдалын Лхагва
Улаанбаатар хот. 1970 он.
Шуурайн Солонго: Гималай
Шуурайн Солонго: ТООРОЛЖИН
Ш.Сундуйжав : Үүр цайж байна
Э.Үржинханд : Хос ном мэндэллээ
Б.Болдсүх : Таг мартсан тангараг
Ч.Дагмидмаа
Та бүхэн өөрсдөө шүлэг, өгүүлэл оруулахыг хүсвэл энд дарж нэмж болно.
Та монгол гарын драйвэр ашиглан бичээрэй. Оруулсан мэдээллийг админ үзээд идэвхжүүлнэ.
IMG_1783.jpg Хэмжээс: 596x600 149k Сэтгэгдэл: 0 Үзсэн: 4166
zam-022.JPG Хэмжээс: 600x450 96k Сэтгэгдэл: 0 Үзсэн: 4169
mongolia2007year-130.JPG Хэмжээс: 600x450 109k Сэтгэгдэл: 0 Үзсэн: 3965
Нэр: Э-шуудан: Санал хүсэлт:
Facebook 
Twitter 
