Өдөржин давхиад чоно байтугай оготнын бараа ч харсангүй. Арваад жил ан хөөхөд ийм өдөр таарч байгаагүйсэн. Эрдэнэ ийн бодохуй бухимдал нь улам нэмэгдэв. Гаднаа тэрээр өөртөө ундууцсан дүр эсгэвч үнэн хэрэгтээ эхнэртээ уурлаад байгаагаа өөрөө мэдрээд байлаа. Өмнө нь зүв зүгээр л байдаг хүн, өнөөдөр өглөө гэрээс гарахад л юу болов гэмээр дургүйцэж хориглоод, элдэв юм хэлээд байсан.

" Өөдгүй  эм муу амласнаас л боллоо.  Түүнээс биш  Алагийн хөндийг огтолж, Баян хайрханыг  гуу жалгагүй нэгжчихээд байхад ганц боохой таарахгүй байна гэж юу байх вэ. Өмнө нь явдаг зам, авладаг газраараа л явлаа. Ганц хоёр чоно эртхэн унагаад буцья гэсэн худлаа боллоо. Бүрэнхий ч нөмөрлөө, хаашдаа оройтсон юм шөнө гэрэлд жаахан хөөж үзэхээс" хэмээн бодоод Эрдэнэ хамт яваа хоёртоо хэлбэл тэд ч дургүйцсэнгүй. Угаасаа захирлынхаа  үгнээс зөрөх мэдэл тэдэнд байх биш. Тэгээд ч замд гарснаас хойш л захирал гуай нь дуугаа хурааж өмнөх замаа ширтээд, нэг л бухимдангуй байгааг анзаарсан хойно элдэв  юм хэлж уурыг нь улам хүргээд яахав ч гэж бодсон биз, өдий болтол машин дотор яриа хөөрөө ч  өрнөсөнгүй, хөдөлгүүрийн чимээнээс өөр  дуу шуугүй анир гүм.   Жолооч туслах хоёрын хэн хэн нь   хурдхан шиг ганц чоно таараасай билээ хэмээн дотроо залбирч, өнөөдөр тэдний замд ганц ч амьтан таарахгүй байгаа нь тэр хоёроос болж байгаа юм шиг л зүрхшин бэмбэгнэж явлаа.  Наргиан наадамд дуртай, байнга сайхан загнаад байдаггүй ч гэсэн тэр бүр уурлаж түнтэгнээд дуугаа хураагаад байдаггүй захирлаа тэд ёстой л "найранд гурван дуутай, наадамд гурван даваатай, азтай хийморьтой  эр" хэмээн бодож явдгаас бус өнөөдрийнх шиг ингээд хүрлийчихээд байхыг нь төдий л олон хараагүй. Тиймдээ ч тэр үү өмнө нь хөгжилтэй, дуу шуутай явдаг байсан энэ л зам харгуйгаар яг л оршуулганд явж байгаа мэт чимээгүйхэн явж байгаа нь гайхалтай санагдана. Магадгүй машин нь олон солигдсон байх, түүнээс яг л энэ гурван хүн өнөөдрийн явсан энэ  Алагийн хөндий, Баян уулыг тойрон арваад жил ингэж явж байгаа билээ.

Тэр бүрийд ганзага хоосон буцсан удаа үгүй, тиймдээ ч Эрдэнэ захирлыг хийморьтой сайхан эр хэмээн бусад хүмүүс битүүхэн атаархаж ярилцдаг  биз.

Үнэхээр ч компанийн нь ажил үйлс  өөдрөг, ар гэр, ах дүүгийнх нь  амьдрал сайн сайхан.  Дээр нь Эрдэнийн уясан морьд улсын баяр наадам, томоохон наадмуудад голдуу дээгүүр хурдалж, эзнийхээ нэр алдрыг дуурсгана.

Хурдан морь, ан хоёр бол Эрдэнийн хамгийн дуртай "ажил" нь билээ. Арваад жилийн өмнөөс Эрдэнэ  морь уяж эхлэн,  энд тэндээс худалдаж авсан голдуу угшил сайтай морьд бүхий хоёр гурван азарга  адуутай болжээ. Харин ан сонирхох нь түүний дараагаас эхэлсэн юм. Эрдэнэ адуугаа хөдөө энэ л Алагийн хөндий, Баян уулын орчимд нэг сайн малчин олж маллуулан, байсгээд л хотоос гарч адуу малаа эргэх ажилтай болов. Мал уруугаа явах зам зуураа тэрээр үнэг чоно улаан  замд таарвал  хөөхөөс биш ингэж өдөржин шөнөжин хайж эрж явж, амьтан алтлаа ангийн хорхой тусаагүй байсан. Харин тэр нэг өвөл    овоо өндөр үнээр  авсан хонгор даагыг нь малчин нь чононд өгчихжээ. Дөнгөж намар нь  зүүн аймгийн тууварчингаас худалдаж авсан тэр даагыг дараа зун  уяж хурдлуулна, ямар ч байсан юм дуулгах вий хэмээн Эрдэнэ дотроо битүүхэн горьдон таамаглаж байсан юм.

-Яана аа захирал аа, намайг өршөөгөөрэй. Ийм л юм болчихлоо.  Намайг та яавал ч яа"  гэсэн үгээр угтсан малчнаа хараад Эрдэнийн уур хичнээн хүрсэнийг хэлэх юун. Адуучных нь бодож байгаачлан өндөр үнэтэй авсандаа гол нь биш гагцхүү нэг удаа ч болов сойж хурдлуулж, хэдэд давхихыг нь харах хүсэл шохоорхлоо дарж чадаагүйдээ Эрдэнийн уур цухал тийн хүрч, олигтой сайн харж хариулаагүй малчин, очиж очиж хонгор даагыг нь олж идсэн хээрийн амьтан хоёрыг хэн хэний нь болгоод өгмөөр  санагджээ. Тэгэхэд анх удаа Эрдэнэ зориуд хэрэг болгож, цаг заваа үрэн чонын авд явжээ. Нутгийн залуусаар Баян уулын жалга сархиагийг самнуулан үргээлгэж, гурван ч боохой нухаад Эрдэнийн хонгор даагандаа харууссан уур цухал арайхийн намдсан юм.  Түүнээс хойш Эрдэнэ хөдөө мал уруугаа явах бүрдээ нэг хоёр хоног  ан хөөж, чоно намнадаг ажилтай болжээ. Хичнээн амьтан нухсаныг одоо мэдэх ч юм алга, арваад жил боломж гарвал  долоо хоног бүр амралтын өдрүүдэд ингэж явсан, явах бүрийд ганзага хоосон буцсан удаа үгүй гээд бодвол Эрдэнийн алах чонын тоо бараг дууссан баймаар. Магадгүй дуусчихсан болоод ч өнөөдөр ингэж олз хийморгүй яваа биз. Гэвч Эрдэнэ тэгж бодсонгүй, хээрийн чоно дуусчихна гэж баймааргүй юм, муу амалсан  авгайгаас боллоо" хэмээн бухимдаж явлаа. Уг нь  эхнэр нь түүнийг хөдөө гадаа явж, адуу малаа эргэх, ан ав хөөцөлдөхөд өнөөдрийнх шиг тэгэж уурлаж үглэж байсан удаагүй. Эрдэнэ байсан байгаагүй компани, үйлдвэрийн ажил явдгаараа  явж, олдог ашиг орлого нь орж л байх хойно "эр хүн  салхинд гарч хийморио сэргээж яваад ирнэ биз" л гэдэг байсан хүн. Өнөөдөр л яасан юм,

- Чи юу дутлаа гэж дандаа хээрийн амьтанруу буу шагайж, гэр орноо орхин хэд хоногоор явж байдаг юм. Амьтан алах юу нь сайхан байгаа юм бэ? Арьсыг нь тушааж мөнгө олох гээ юу. Тэгвэл өнөөдөртөө бидний амьдрал болж байна. Гай болж дампуурч сүйрчихдэггүй л юм бол энэ хоёр хүүхдэд ч гэсэн идэх хоол үлдэнэ”  гэж ирээд л учиргүй уурлан үглэжээ. Эхнэрийнхээ ийн аяглахад Эрдэнэ жаахан гайхан алмайрсан ч удалгүй

- Үгүй ээ, юу болчихов. Зүгээр л байдагсан. Өчигдөр ажил дээр манайхан жаахан уурлуулахаар юм хийж дээ" гэж бодоод л гарчээ. Гараад л явдаг замаараа явж, Алагийн хөндий, Баян уулыг бүтэн тойрч, өдөржин уулын орой хэсч  дурандаад ганц чонын бараа олж харсангүй. Бараг л дөнгөж хөдлөнгүүтээ л үүрээр Алагийн хөндийд түрүүч нь  таардаг боохойнууд өнөөдөр газрын гаваар орчихсон мэт бараа туруугүй.

-Чоно гэдэг амьтан ижил тэнгэртэйдээ харагдаж, илүү тэнгэртэйдээ алагддаг гэдэг. Өмнө нь би чоноос илүү хийморьтой явж. Харин өнөөдөр чоно надаас илүү тэнгэртэй байгаа даг аа!

Машины гэрлийн үзүүрт  хоёр улаан оч харагдаад өнгөрөх шиг болоход Эрдэнэ бодлоосоо ангижирлаа.   Анд явж дадсан жолооч ч тэр зүг машинаа эргүүлж, нэмэгдэл гэрлээ цэлсхийтэл асаавал нэгэн чоно тэдний замыг хөндлөн огтлон шогшиж  явснаа араас нь хурц гэрэл тусахад сая л хэрэг бишдсэнийг мэдэв бололтой гэрлээс гарахаар сунан харайж эхлэв. Машин хурдаа улам нэмж, өмнөө сунах чононд хариугүй тулан очиход Эрдэнийн өнөө уур цухал, элдэв бодол бүгд мартагдаж, гагцхүү өмнөө сунах тэр саарал амьтныг  алдалгүй буудахаас өөрийг бодохоо болив. Машин Эрдэнийн талаар чонотой зэрэгцэх ирэх шахамд  буу тасхийж, чоно ч огло харайснаа годройтон уналаа. Эрдэнэ буугаа барьсаар машинаас буувал чоно арай ч үхээгүй бололтой, цааш харан хэвтсэн хэрнээ хүний зүг толгойгоо эргүүлчихээд шүдээ ярзайлган архирана. "Таарахгүй байх чинь яагаав, миний хийморь чинийхээс арай илүү хэвээр  байна даа" хэмээн дотроо бодсоор шархтай хээрийн амьтан уруу  дөхөж очсон Эрдэнэрүү чоно гэнэт үсрэн аслаа. Босож чадахгүй хэвтээ амьтныг тэгнэ чинээ санаагүй явсан Эрдэнэ яаж ч чадсангүй, өмнөө бэлэн зэхээстэй явсан бууныхаа гохыг  дарж ч амжсангүй. Хээрийн амьтны халуун амьсгал нүүр өөд нь төөнөхөд өглөө харуй бүрийгээр гэрээсээ  гарахад  эхнэрийнх нь  дургүйцэн үглэж байсан санаанд нь зурсхийгээд өнгөрлөө. Энэ өдөр чоно тэр хоёрын хэнийх нь тэнгэр илүү байсныг тэрээр даанч  бодож завдсангүй.

IT парк
Хэмжээс: 600x450 120k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 4188

mongolia2007year-176.JPG
Хэмжээс: 600x450 83k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 4237

IMG_1078.jpg
Хэмжээс: 600x884 221k
Сэтгэгдэл: 0
Үзсэн: 3989